گروه بین الملل- دو کشور ایران مصر با توجه به ظرفیت های عظیم اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، همواره مورد توجه قدرت های بزرگ جهانی بوده اند و همواره نسبت به برقراری روابط دو جانبه میان این دو کشور هراسان بوده اند.
اما متاسفانه برخی از رفتارها از سوی دولت مصر این شائبه را تقویت می نماید که کشور انقلابی مصر خواهان تقویت روابط خود با جمهوری اسلامی ایران نیست که این موضوع هم بر خلاف خواست توده های مردمی مصر است و هم می تواند منافع ملی و بین المللی دو کشور و سایر کشورهای اسلامی را به خطر بیاندازد.
صفحه عربی بولتن نیوز به بهانه سفر اخیر آقای احمدی نژاد به مصر در جریان کنفرانس کشورهای اسلامی به سراغ سیاست مداران و کارشناسان سیاسی رفته است تا ضمن بررسی اولین سفر رسمی رئیس جمهور ایران اسلامی، ظرفیت های موجود در روابط دو کشور را بررسی کند.
اسماعیل کوثری(عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی) در پاسخ به این موضوع که با توجه به اولین سفر رسمی یک رئیس جمهور از ایران به مصر(پس از پیروزسی انقلاب اسلامی)، چه ظرفیت های بالقوه ای در روابط ایران و مصر وجود دارد که نیازمند فعال سازی است؟ به خبرنگار بولتن نیوز گفت:
«باید توجه داشت که روابط ایران و مصر به سال های طولانی گذشته باز می گردد و در عین حال در شرایط کنونی دو کشور دارای ظرفیت های مشابهی هستند که می توانند بر سایر کشورهای اسلامی و حتی غیر اسلامی اثرگذار باشند؛ ظرفیت هایی مانند حوزه علمیه قم در ایران و دانشگاه الازهر در مصر، جمعیت مسلمان دو کشور، بهره مندی دو کشور از جمعیت بالا و اینکه اکثریت مردم مصر نیز مانند مردم ایران خواهان اجرای احکام اسلام هستند و از این قرابت های فرهنگی باید استفاده کرد.»
این نماینده مجلس در خصوص اینکه در حال حاضر، ایران و مصر در چه مسائلی در حوزه روابط بین الملل و سیاست خارجی می توانند منطبق بر یکدیگر عمل کنند؟ معتقد است:
«با توجه به تاریخ مردم مصر در خصوص مبارزه با رژیم اشغالگر قدس، مسئله فلسطین و مقابله با رژیم صهیونیستی می تواند مهم ترین موضوع کشور در سیاست خارجی باشد.
پس از آن نیز مسئله سوریه می تواند در دستور کار 2طرف قرار گیرد و بدن ترتیب و با همکاری دو کشور، آرامش بر جهان اسلام حاکم شود.»
کوثری در رابطه با سطح روابط دیپلماتیک 2 کشور در حال حاضر نیز ادامه داد:
«در حال حاضر دو کشور در سطح «کاردار» با یکدیگر ارتباط دارد که ضروری است به سطح سفیر ارتقا یابد و پس از آن نیز روابط تجاری، علمی، اقتصادی و گردشگری میان دو کشور از سر گرفته شود.»
«سید امیر موسوی»(رایزن فرهنگی سابق ایران در کشورهای آفریقایی) کارشناس دیگری بود که در ارزیابی خود از این سفر اذعان داشت:
«این سفر می توانست، سفر خوب و تاریخی باشد اما متاسفانه نتیجه آن این چنین نبود؛ ما باید به این نکته توجه داشته باشیم که به مصر بقبولانیم که در صورت آمادگی آنها، ما نیز آمادگی برقراری رابط با این کشور را داریم اما متاسفانه این اتفاق نیفتاد و به نظر من، سه اصل مهم عزت، حکمت و مصلحت در این سفر رعایت نشد و مصری ها ما را مورد شماتت قرار دادند.
وزیر امورخارجه مثل هم زمان با مذاکره احمدی نژاد و مرسی در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که سفر آقای احمدی نژاد، یک سفر رسمی نیست بلکه تنها برای شرکت در اجلاس است و علاوه بر این، خط قرمز مصر را در سیاست خارجی، کشورهای عرب اعلام کرد.
کنفرانس خبری احمدی نژاد در الازهر و مصاحبه با سخنگوی الازهر نیز بسیار محل ایراد است و من حیث المجموع مصاحبه مناسبی نبود.
به نظر من می بایست بیشرین تاکید احمدی نژاد در این سفر به جای آنکه متوجه بر قراری رابطه با مصر باشد، بر اینکه تاکید می کرد که جمهوری اسلامی می خواهد که دولت و انقلاب مردم مصر در جهان اسلام سرور و آقا باشد و متفاوت از مصر دوران مبارک.
جای تاسف است که در جریان سفر رئیس جمهور شاهد برخوردهای زشت دیگری نیز بودیم که از جمله آن، صدور بیانیه علیه سفر آقای احمدی نژاد به مصر توسط سلفی ها و اخوان المسلمین و پرتاب کفش به سوی ایشان بود.»
این کارشناس مسائل جهان اسلام در ارزیابی جنبه های مثبت سفر احمدی نژاد به مصر تصریح کرد:
«حضور پر شور مردمی و جمعیت ده هزار نفری در استقبال از آقای احمدی نژاد در مسجد الحسین علیه اسلام نشان از پایگاه مردمی جمهوری اسلامی در مصر دارد.
علاوه بر این توافقات میان دو رئیس جمهور در خصوص فلسطین و سوریه برکات زیادی را برای منطقه به همراه خواهد داشت و به نظر من روابط میان تهران و قاهره هر اندازه هم که کوچک باشد نه تنها برای فلسطین و سوریه بلکه برای لبنان و عراق نیز آرامش می آورد.
اما همواره باید توجه داشته باشیم که مصر به دنبال برقراری رابطه با ایران نیست بلکه می خواهد از این ادعا به عنوان برگ برنده در برابر کشورهای منطقه استفاده کند و مسئولین جمهوری اسلامی باید مراقب این موضوع باشند.
برگزاری کنفرانس اهواز و اظهارات شیخ الازهر(که بیشتر دغدغه های کشورهای حاشیه خلیج فارس را اعلام کرد تا مردم مصر) نمونه ای از رفتار دوگانه مصر است.
به نظر می رسد که جمهوری اسلامی میبایست بیشتر تلاش خود را متوجه جامعه مدنی مصر و اشخاص و گروه هی تاثیر گذار کند چرا که دولت کنونی مصر حاصل یک ائتلاف ملی با سلفی هایی می باشد که دشمن درجه یک جمهوری اسلامی و تشیع هستند.»
موسوی در خصوص ظرفیت های موجود در روابط دوجانبه تهران-قاهره گفت:
«اولین ظرفیت بلااستفاده به سازمان کنفرانس اسلامی بازمی گردد که در صورت همکاری میان ایران، مصر و ترکیه، مشکلات فراوانی در سطح جهان اسلام حل خواهد شد.
کشور مصر به لحاظ سوق الجیشی و جغرافیایی دارای موقعیت بسیار مناسبی است و ایران نیز از همین ویژگی برخوردارد است و علاوه بر این دو کشور دارای جمعیت 80 میلونی و تمدن های بزرگ بشری می باشند که این مسئله نیز در قرابت فرهنگی به کمک دو کشور خواهد آمد.
اکثریت مردم مصر، محب اهل بیت و حضرت زینب سلام الله علیها هستند.
خدمات فنی مهندسی نیز جنبه ای دیگر از ظرفیت های دو کشور است که ایران در این زمینه می تواند خدمات بسیار مناسبی را به مصر ارائه دهد همانگونه که مصر در صنعت نیشکر دارای توانمندی فراوانی اسن و هم اکنون نیز در صنعت نیشکر خوزستان در حال فعالیت است.
واقعا این ظرفیت متقابل وجود دارد که در صورت ایجاد روابط دو جانبه مناسب، دو کشور به خود کفایی اقتصادی برسند؛ همانگونه که ایران دارای توانمندی های اقتصادی فراوانی است، مصر نیز از صنعت دامداری قابل توجهی برخوردار است و علاوه بر این شرکت های اقتصادی مهمی مانند «العربیه» در مصر فعالیت دارند.
«مبارزه با تروریسم» نیز می تواند بخش دیگری از فعالیت های دوجانبه را تشکیل دهد که تهران در این زمینه می تواند تجارب خوبی را به مصر منتقل کند. صنعت گاز و نفت نیز از دیگر ظرفیت های بلا استفاده طرفین است.
هر دو کشور می توانند با همکاری یکدیگر و با توجه به ظرفیت هایی چون حوزه علمیه قم و دانشگاه الازهر، سهم بزرگی در تقریب مذاهب داشته باشند.
هم اکنون مصر به عنوان نماینده کشورهای عرب شناخته می شود و همکاری میان مصر و ایران می تواند تاثیرات بسیار خوبی را در روابط دوجانبه و حتی بین الملل داشته باشد.»
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com