سیمرغ جشنواره انقلاب به ضدانقلاب می‌رسد؟

به گزارش بولتن به نقل از فارس، سی و یکمین جشنواره فیلم فجر را شاید بتوان از برخی جهات و با اتکا به برخی تصمیم‌گیری‌ها به عنوان یکی از نمونه‌های خوب جشنواره‌های انقلاب در سالیان اخیر به حساب آورد. تصمیم‌گیری‌هایی که قواعد منتج از آن منجر به رقابت مجموعه‌ایی از فیلم‌های نسبتاً درست از حیث ساختار و محتوا (به جز موارد انگشت‌شمار)‌ در این جشنواره با یکدیگر شد. قواعدی از جمله اصرار و پافشاری بر ممانعت از حضور فیلم‌هایی در این جشنواره که اصول اعتقادی و اخلاقی مردم در آنها رعایت نشده باشد و مستقیم یا غیرمستقیم به عقاید و ارز‌ش‌های مورد قبول اکثریت جامعه اهانت شده باشد.

تکیه مسئولان جشنواره بر نظم و انضباط و ایستادگی در برابر انواع و اقسام فشارهای وارده از سوی افراد، اشخاص و... و دست‌آخر اینکه کل فیلم‌ها فقط در محدوده شمال شهر تهران نباشد و گسترده جغرافیایی نسبتاً وسیعی‌ را شامل شوند و داستان فیلم در نقاط مختلف کشور اتفاق افتاده باشد.

به هر روی مواردی از این دست که در جشنواره‌های پیشین نمونه‌ آنها را می‌شد دید و حتی گاهی برخی عناوین چون خیانت در فیلم‌ها آزاردهنده می‌شد امسال از بین رفته‌اند. اتفاقی که با عملکرد تیم برگزارکننده روی داده است و این عملکرد منجر به آن شد تا فیلم‌های ناهمگون با اعتقادات و عقاید اخلاقی مردم فرصت خودنمایی در جشنواره انقلاب را نیابند از سوی دیگر همان تلاش ذکر شده برای دربرگیری جغرافیایی وسیع از ایران و کشورهای اسلامی همسایه امیدواری‌های زیادی را برای پیش‌رو داشتن سینمایی اصیل و مناسب ایران اسلامی بیشتر کرد.

2- ایران اسلامی کشوری آزاد است به قاعده‌ایی که شاید علی‌رغم تمام تبلیغات بیگانگان برای سیاه‌نمایی و ارائه چهره‌ایی غیر آزاد از جامعه ما می‌شود ایران را از جمله آزادترین کشورهای دنیا دانست. دلیل برای اثبات این ادعا هم کم نیست. نمونه‌اش این است که برخی از اهالی سینما که در مقاطعی از جمله زمان فتنه از حمله به هیچ رکنی از ارکان نظام دریغ نکردند، افترا زده‌اند، تمام ارزش‌های این جامعه را زیر سؤال برده‌اند و...  همچنان با آزادی کامل فیلم می‌سازند، بازی می‌کنند و در صنعت سینما اشتغال دارند. شاید اگر همین اهالی سینما در کشوری دیگر چنین توهین‌هایی را روا می‌کردند دست کم از فیلم‌سازی آنها ممانعت می‌شد یا به قاعده‌ایی در مسیر کارشان سنگ‌اندازی می‌شد احتمالاً قید سینما را می‌زدند و عطایش را به لقایش می‌بخشیدند اما در کشور ما علی‌رغم انواع و اقسام توهین، افترا و قانون‌شکنی از سوی برخی اهالی سینما(اگرچه معدود) آنها همچنان کار می‌کنند و حتی شاید برخی شان هم از پرکارترین‌های سینما هم باشند. هیچ شخصی هم از بابت واکنش به عملکرد آنها در مسیرشان سنگ‌اندازی نمی‌کند.

متاسفانه ماجرایی در فجر امسال اتفاق افتاده است که نمی‌شود به سادگی از کنارش گذشت. پگاه آهنگرانی بازیگری که در ایام فتنه و پس از آن یکی از عناصر فعال و «تابلودار» در این زمینه بوده و همسویی او با فتنه‌گران و سینه‌سپر کردنش برای آنها حتی بعد از دستگیری سران فتنه زبان زد است و همه آن را می‌دانند. بازیگری که حتی تا چندی پیش توسط نهادهای امنیتی به دلیل همکاری با رسانه سلطنتی بی بی سی دستگیر شد و با خواهش و میانجی‌گری آزاد شد و بازیگری که در خانواده‌اش اثری تولید نمی‌شود مگر آنکه راهنمایی و ارائه تصویری تلخ از ایران باشد. حال این بازیگر و خانواده اش نه تنها در فیلم‌ها بازی می‌کنند و فیلم می سازند بلکه متأسفانه از سوی هیأت محترم داوران نیز به عنوان نامزد دریافت جایزه انقلاب معرفی می‌شود.

اگرچه تاکنون تنها از او در میان نامزدهای دریافت سیمرغ یاد شده است ولی هیمن مقدار هم نشان از بی درایتی و اشتباه در محاسبه دارد. چه اینکه چطور می شود جایزه جشنواره انقلاب به بازیگر ضد انقلاب تعلق بگیرد. امید مسئولان جشنواره کاری نکنند که همچون دوره مهاجرانی به بازیگرانی جایزه داده شود و چند سال بعد همان بازیگران به سادگی آنها پوزخند بزنند و بی‌درایتی‌شان را نقل مجالس کنند.