چالشهایي که جمهوري اسلامي مديريت كرده است

بولتن نیوز : وب سايت راديو زمانه در مطلبي به قلم يكي از اصلاح طلبان متواري و با اشاره به برخي مجادلات داخلي اخير نوشت: برخي [گروه هاي مخالف] اين گمان را مي پراكنند كه اين سطح از نزاع در گذشته وجود نداشته و شيرازه امور را از هم مي پاشد. اما عمر 34 ساله جمهوري اسلامي در تعارض با اين مدعا قرار دارد. نزاع بني صدر و حزب جمهوري اسلامي را به ياد آوريد كه ماه ها طول كشيد.

 آيت الله خميني مي كوشيد تا اختلاف قوا را حل كند و طرفين بدون اعتنا به فرامين او به جنگ علني ادامه مي دادند. آيت الله خميني تا يك ماه قبل از عزل بني صدر از فرماندهي كل قوا، همچنان از او حمايت مي كرد. اما وقتي نزاع ها از حدي عبور كرد، در يك سخنراني علني در ديدار با نمايندگان مجلس شوراي اسلامي، خطاب به بني صدر گفت؛ «نمي شود از شما پذيرفت كه ما قانون را قبول نداريم.

 غلط مي كني قانون را قبول نداري! قانون تو را قبول ندارد نبايد از مردم پذيرفت، از كسي پذيرفت، ما شوراي نگهبان را قبول نداريم. نمي تواني قبول نداشته باشي.» (صحيفه امام، جلد14، ص378)

«اكبر-گ» در ادامه مي نويسد: تصويب عدم كفايت سياسي بني صدر كه با 30 خرداد 1360 همراه شد، هزاران كشته برجاي نهاد. مسعود رجوي اعلام كرد كه در يك ساله پس از 30خرداد 1360، سازمان مجاهدين خلق بيش از دو هزار تن را ترور كرده و به قتل رسانده است.

رژيم هم متقابلا صدها عضو سازمان را درهمان مدت اعدام كرد. آن نزاع به شدت خونبار- كه ضمن حملات تروريستي سازمان مجاهدين، تعداد زيادي از سران رژيم (رئيس جمهور، نخست وزير، رئيس قوه قضاييه، وزرا، نمايندگان مجلس و...) كشته شدند- موجب سرنگوني رژيم نشد و آنان با جايگزين كردن افراد جديد به بقاي خود ادامه دادند.

راديو زمانه با اشاره به تقابل آقاي منتظري با امام مي نويسد: آن نزاع به عزل آيت الله منتظري از رهبري آينده جمهوري اسلامي منتهي شد. آيت الله خميني براي عزل منتظري- در نامه 6/1/68- نوشت: «روشن شده است كه شما اين كشور و انقلاب اسلامي عزيز مردم مسلمان ايران را پس از من به دست ليبرال ها و از كانال آنها به منافقين مي سپاريد، شما در اكثر نامه ها و صحبت ها و موضعگيري هايتان نشان داديد كه معتقديد ليبرال ها و منافقين بايد بر كشور حكومت كنند، مطالبي كه مي گفتيد ديكته شده منافقين بود، در همين دفاعيه شما از منافقين تعداد بسيار معدودي كه در جنگ مسلحانه عليه اسلام و انقلاب محكوم به اعدام شده بودند را منافقين از دهان و قلم شما به آلاف و الوف رساندند، چه خدمت ارزنده اي به استكبار كرده ايد، مسلما منافقين صلاح نمي دانند و شما مشغول به نوشتن چيزهايي مي شويد كه آخرتتان را خراب تر مي كند، افراد بيت خود را عوض كنيد تا سهم مبارك امام بر حلقوم منافقين و گروه مهدي هاشمي و ليبرال ها نريزد، شايد خدا از سر تقصيرات شما بگذرد، براي اين كه در قعر جهنم نسوزيد خود اعتراف به اشتباه و گناه كنيد، شايد خدا كمكتان كند، اگر اين گونه كارهاتان را ادامه دهيد مسلما تكليف ديگري دارم و مي دانيد كه از تكليف خود سرپيچي نمي كنم.» (صحيفه امام، جلد 21). جمهوري اسلامي اين بحران را هم پشت سر نهاد.

در ادامه اين تحليل آمده است: اعتراضات پس از انتخابات رياست جمهوري 22 خرداد 1388 كه در نهايت به حصر موسوي و كروبي انجاميد، حركت كوچكي نبود. بسياري از وزرا، نمايندگان مجلس و معاونان وزراي قبلي بازداشت و به حبس هاي طولاني مدت محكوم شدند. بسياري از تحليلگران خارجي و افراد و گروه هاي اپوزيسيون ايران، كار رژيم را تمام شده تلقي مي كردند. اما حاكميت اوضاع را به حالت عادي بازگرداند. بدين ترتيب، جمهوري اسلامي تنش هاي بسيار حادتر را پشت سر گذاشته است.

نويسنده در بخش ديگري از اين تحليل با بيان اينكه جمهوري اسلامي با رژيم هاي ديكتاتوري قابل مقايسه نيست نوشت: در رژيم هاي ديكتاتوري (روسيه، چين، عربستان، قطر، امارات، ليبي، عراق دوره صدام و...) يكپارچگي تمام عيار وجود دارد و آنها فاقد اين قبيل منازعات هستند اين تفاوت جمهوري اسلامي با آن رژيم هاست.