هرکه فعالیتش بیش، هوشش بیشتر

به گزارش بولتن نیوز به نقل از آسیا،انسان اولیه باید برای شکار در قالب گروه همکاری می کردند که نیاز به الگوی فکری پیچیده ای دارد و گفته می شود به موفقیت منجر شده است. طبق این فرضیه تکامل مغز نیاز به تفکر رخ داده است.

هر کس که فقط کمی ورزش کند،می تواند از نظر علمی به تکامل بشر کمک کند. گفته می شود بشر به این علت هوشمند است که یک میلیون سال قبل اجداد ما می توانستند برای شکار حیوانات مسافت های طولانی را بدوند. طبق این نظریه مغز انسان بر اثر تحرک تکامل و رشد یافته است. بنابراین اگر بخواهیم مغزمان عملکرد خوبی داشته باشد، باید به فعالیت فیزیکی ادامه دهیم.

نخستین بار دانشمندان مردم شناسی از نقش فعالیت فیزیکی در تکامل هوش بشر سخن گفتند.

در سال 2004 بیولوژیست تکاملی دکتر «دانیل ای لیبرمن» از دانشگاه هاروارد و «دنیس ام برامبل» از دانشگاه یوتا مقاله ای با این مضمون منتشر کردند که در آن ادعا شده بود اجداد ما ورزشکاران قدرتمندی بودند و بنابر طبیعتی که در آن زندگی می کردند، مجبور بودند به مدت طولانی به دنبال شکار بدوند و یا در تعقیب آن باشند. استقامت برای تهیه غذا منجر می شد که انرژی کافی برای تداوم نسل فراهم شود و اجداد ما ژن های بهبود یافته را به نسل های بعد منتقل کنند.

به این ترتیب، این شیوه زندگی باعث شد انسان ورزیده تر شود و در طول زمان پاهای بلندتر و انگشتان کوچکتر پیدا کند و مکانیسم های گوش میانی اش برای حفظ تعادل و ثبات متکامل شود. همزمان در دستاوردی که تا همین اواخر بسیاری از دانشمندان آن را بی ارتباط می دانستند و از نظر اندازه نیز به سرعت در حال بزرگ تر شدن است.

دانشمندان زیست شناسی تکاملی درباره افزایش اندازه مغز به مسائلی نظیر خوردن گوشت و مهم تر از آن نیاز به بشر اولیه به برقراری ارتباطات اجتماعی اشاره کرده اند. انسان های اولیه باید برای شکار در قالب گروه همکاری می کردند که نیاز به الگوی فکر پیچیده ای دارد و گفته می شود به موفقیت منجر شده است. طبق این نظریه تکامل مغز با نیاز به تفکر رخ داده است.

اما هم اکنون بعضی از دانشمندان می گویند فعالیت بدنی نیز نقش مهمی در رشد مغز انسان از ابتدای خلقت تاکنون داشته است.

مردم شناسان به بررسی اندازه مغز و ظرفیت استقامت در گونه های متنوعی از پستانداران از جمله سگ، خوک، روباه، موش، گرگ، آهو، بز و گوسفند پرداختند. گونه های متنوعی مانند سگ و موش که استقامت بسیار بالایی دارند و طی هزاره ها در برابر تغییرات طبیعت مقاومت کرده اند، از نظر اندازه مغز نسبت به بدن خود تکامل یافته اند.

محققان همچنین آزمایش هایی را روی موش که به طور سیستماتیک برای دونگی ماراتن پرروش یافته است، انجام دادند. حیوانات آزمایشگاهی که به طور خودخواسته توانستند بیشتر و تندتر بدوند، جفت گیری کردند و گونه جدیدی از جانوران آزمایشگاهی به دنیا آمد که در دویدن از همه پیشی می گرفتند. نکته جالب این است که پس از چندین نسل این موش ها دارای سطح فراوانی از ماده ای بودند که در رشد بافت ها و سلامت حیوان نقش داشت؛ از جمله پروتئین BDNF که در استقامت حیوان نقش موثری داشت و به رشد مغزی نیز کمک شایانی می کرد.

دیوید ریچلن، استاد مردم شناسی دانشگاه آریزونا متعقد است تحرک بدنی به بشر کمک می کند که هوشمندتر شود. آنچه رخ داده این است که اجداد شکارچی ما با فعالیت و تحرک بدنی بسیار زیاد زندگی کرده اند و مانند موش های آزمایشگاهی توانستند ویژگی های فیزیولوژی خود را که در اثر استقامت به کسب آن نائل آمده بودند به نسل های بعد منتقل کنند. در نتیجه BDNF به میزان کافی داشتند و این فاکتور از ماهیچه ها به مغز منتقل و به رشد بافت مغز و بزرگ شدن اندازه آن منجر شد.