البته علي اكبري هم اين افسوس را در دل دارد. او در گفت و گويي با بولتن نیوز مي گويد:« شما فكر مي كنيد دل من براي وطنم تنگ نمي شود؟ دلم براي اين تنگ نمي شود كه در خانه كشتي كنار هم تيمي هايم تمرين كنم يا اينكه با پرچم كشورم دور افتخار بزنم؟ شك نكنيد كه از همين حالا دلتنگ تمام اينها شده ام اما چاره اي برايم نمانده جز اينكه بروم. روزيكه پيشنهاد آذربايجاني ها رسيد، اين خبر را رسانه اي كردم به اين اميد كه يكي تماس بگيرد و دردم را بپرسد اما از آن روز تا حالا، حتي يك تماس هم از مسوولان وزارت يا فدراسيون نداشتم. اصلا نمي گويم كه مسوولان رده بالا با من تماس بگيرند، شايد كار دارند يا شان آنها اجازه نميدهد، كه با يك ورزشكار صحبت كنند؛ اما آيا نمي شد يكي از مسوولان رده دوم يا سوم به من زنگ بزنند و بگويند كه چرا مي خواهم بروم؟ حرف من اينست كه آيا رفتن يك ورزشكار به كشور ديگر و پيوستنش به تيم ملي بيگانه، اتفاق بي اهميتي است؛ آنهم انقدر بي اهميت كه حتي يكي هم پيگيرش نشود.»
امير گلايههايش را اينطور ادامه ميدهد:« من خواسته زيادي نداشتم. باور كنيد اگر يك دهم توجهي كه آذربايجاني ها به من دارند را مسوولان ايراني داشتند، هيچ وقت چنين تصميمي نمي گرفتم. اين درست است كه من دوپينگ كردم اما آيا بايد رها مي شدم؟ من نميخواستم زير پرچم كشور ديگري خوشحالي كنم اما من قهرمان جهان بودم. خواسته يا ناخواسته مسئله دوپينگ برايم پيش آمد،آنهم در سن 21 سالگي؛ با اين شرايط بايد چكار مي كردم. بايد همه چيز را فراموش مي كردم. من هم آرزو داشتم و مي خواستم دوباره براي ايران مسابقه بدهم و افتخار كسب كنم؛ اما چه اتفاقي براي من افتاد؟ براي بابك قرباني چه اتفاقي افتاد؟ من دارم مي روم و يكي هم در زندان است و اصلا معلوم نيست سالم از اين مخمصه رها ميشود يا خير! اين وضعيت آنقدر ناراحت كننده است كه هيچ توجيهي نمي توانم برايش پيدا كنم. »
علي اكبري در حالي تصميمش را گرفته كه يك فرصت ديگر به مسوولان مي دهد:« احتمالا تا يك هفته ديگر در ايران هستم. هنوز هم اميدوارم در اين مدت اتفاقي بيفتد و يكي پيدا شود كه حرفم را بشنود. من مشكلاتي داشتم كه اميدوار بودم اين مسائل حل شود. اما نشد. حالا هم ديگر چاره اي جز رفتن برايم نمانده. حتي اگر جوايزي كه براي قهرماني ام در جهان داده بودند را پرداخت مي كردند، نمي رفتم اما آنقدر بدقولي كرده اند كه ديگر نمي توانم اينجا بمانم.»
امير علي اكبري در حالي با اين صحبت ها از ورزش ايران خداحافظي مي كند كه هنوز هم نيم نگاهش به پشت سرش است تا كسي صدايش كند و از او بخواهد بماند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
برای وطنش میزنه ...
مسوولین باید اهمیت بیشتری بدهند ...
بله این مشکلات واقعاً زشت است که وجود داشته باشد.. ولی این نحوه برخود چیست؟! تابعیت یک کشور دیگه به خاطر یک مشت دلار!!
با مطلب " هزار و صد و هفتاد و پنج " بروز هستیم
آدرس :
http://gpelake8.blogfa.com/post/344
ورزشکار بی غیرت و پول پرست نمیخوایم.
وطن با پول قابل معامله نیست!
کجایید به این قبیل افراد یاد بدید که بدون هیچ چشمداشتی، تقدیری، سکه ای؛ ماشینی و .... جونتون رو برا کشورتون دادید.
ایشان فقط برای کشتی و ورزش به کشور دیگری رفتند که در آن منافع مادی ایشان تامین می شود!!!!
به آقای بنا(مربی تیم کشتی فرنگی) در سال گذشته گفتند: شما چقد حقوق می گیرید
ایشون گفتند 500 هزار تومن که تقریبا همان پایه حقوق وزارت کاری خودمان می شود!!!
حال کسی که مدام در اختیار تیم ملی است چقد باید حقوق بگیرد!!!
دوستانی که ایشان را وطن فروش می خواند اگر در مقابل چنین پیشنهادی قرار بگیرند چه میکنند!!!!
شاید با این درامد بتونه گام مثبتی برداره!!!
در ضمن رضوان عزیز شهدا برای حفظ دین(تاکید میکنم حفظ دین) و ناموس جهاد کردند شاید ایشان و افرادی مانند ایشان هم در صورت لزوم چیزی کم نگزارند!!!
تف به این ورزش اشغال
زندگی همه رو گند زده
تو کشور بیگانه زورت که تموم شد هویجم بت نمیدن.
درود بر شما درود