بولتن نیوز_ صفحه انرژی به نقل از فارس، شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب یکی از زیرمجموعههای شرکت ملی نفت ایران با مدیریت و بهرهبرداری از میادین اصلی تولیدکنند نفت کشور همچون میادین اهواز، منصوری، آب تیمور، رامین، آغاجاری، مارون، گچساران، بیبیحکیمه و امثال آنها که اغلب در استان خوزستان و دیگر مناطق جنوب غربی کشور متمرکز هستند بزرگترین تولید کننده نفت ایران محسوب میشود.
مناطق نفت خیز جنوب هم اکنون هماکنون تولید بیش از 80 درصد نفت کشور را بر عهده دارد و عملا با ظرفیت تولید بیش از 3 میلیون بشکه در روز یکی از بزرگترین شرکتهای بهره بردار از میادین نفتی جهان محسوب میشود.
با توجه به اینکه اغلب میادین اصلی تولیدکننده نفت ایران تحت مدیریت این شرکت تولید میکنند و تقریبا همه این میادین در نیمه دوم عمر خود قرار داشته و برای نگهداشت تولید به سرمایهگذاریهای قابل توجه در پروژههای نگهداشت تولید به خصوص برای تزریق گاز به میادین نیاز دارند، تامین منابع مالی مورد نیاز این شرکت اهمیت ویژهای در مدیریت تولید نفت در ایران دارد.
قابل توجه است که بخش اصلی گازهای همراه میادین نفتی در میادین تحت مدیریت مناطق نفتخیز جنوب تولید شده و متاسفانه به دلیل کمبود منابع برای سرمایهگذاری اغلب آنها در مشعل سوزانده میشوند. گازهای همراه میادین نفتی ترکیباتی چنان با ارزش دارند که به بنزین وحشی مشهور شده و خوراک اصلی بعضی واحدهای پتروشیمی محسوب میشوند.
واحدهای پتروشیمی آمادگی خود را برای سرمایهگذاری در پروژههای NGL برای جمع آوری گازهای همراه اعلام کردهاند و خوشبختانه پس حاکمیت طولانی نگاههای بخشی در شرکت ملی نفت و دود شدن سرمایههای ملی، به تازگی پتروشیمی بندر امام اولین مجوز سرمایهگذاری در این پروژهها را دریافت کرده است.
با این حال مناطق نفتخیز جنوب برای نگهداشت تولید و توسعه میادین نفتی به منابع مالی قابل توجهی نیز دارد و معمولا تنها بخشی از منابع مورد نیاز را دریافت کرده است،چنانکه در اغلب موارد پروژههای تزریق گاز به میادین که عملا جدیترین پروژههای نگهداشت تولید محسوب میشوند در اولویت آخر تخصیص بودجه قرار گرفته و عملا منابعی دریافت نمی کنند.
صنعت نفت در سالهای اخیر با محروم شدن از منابع داخلی خود به شیوههای دیگری از تامین مالی چون فروش اوراق مشارکت و گرفتن تسهیلات از صندوق توسعه ملی روی آورده است.
به تازگی مناطق نفت خیز جنوب 750 میلیارد تومان اوراق مشارکت با نرخ سود 20 درصد به فروش رسانده است تا از منابع حاصله در اجرای پروژههای حیاتی تولید نفت بهره ببرد.
مناطق نفتخیز جنوب به شیوهای غیر معمول پروژه خاصی را به عنوان محل مصرف این منابع معرفی نکرده است و به جای آن طرحهایی معرفی شدهاند که صدها پروژه را زیرمجموعه خود دارند و امکان استفاده از این منابع در هر یک از آنها وجود دارد.
بر این اساس مناطق نفتخیز دو طرح 1034 و 1056 را به عنوان محل مصرف اوراق مشارکت معرفی کرده است. طرحهای 1034 و 1056 به طرحهای نگهداشت تولید و توسعه میادین مرتبط این دو طرح اصلی تعریف شدهاند.
مناطق نفتخیز جنوب به عنوان بزرگترین تولید کننده نفت کشور از شیوههای مختلفی برای تامین مالی بهره میبرد،اما اغلب این شیوهها مانند اغلب پروژه های نفتی کشور به جز استثنائاتی چون پارس جنوبی با تاخیر فراوان به مصارف مورد نیاز میرسد چنانکه مناطق نفت خیز برای انتشار اوراق مشارکت از پارسال اقدام کرده بود که امسال به نتیجه رسیده است.
این شرکت همچنین تلاش میکنداز تسهیلات ماده 22 استفاده کند تا به تامین مالی بصورت فاینانس از طریق بانکهای عامل به میزان هزار میلیارد تومان بپردازد. با این حال پس از مدتها استفاده از این منابع هنوز به نتیجه نرسیده است.
مناطق نفتخیز به منابع صندوق توسعه ملی و سهم نفت از این مناب نیز امید بسته است تلاش میکند از منابع صندوق توسعه ملی استفاده کند تا بتواند پیمانکاران پروژههای خود را برای دریافت منابع به صندوق توسعه ملی معرفی کند.
با این حال چه در زمینه تامین مالی و چه در زمینه اولویتبندی اجرای پروژهها در صنعت نفت کشور و به خصوص در شرکتهای تابعه شرکت ملی نفت همواره جای خالی یک نهاد بالادستی ناظر برای ساماندهی اولویتهای تخصیص بودجه و نظارت بر نحوه عملکرد این شرکتها حس شده است.
مثال واضح این مساله معطلی طولانی پتروشیمی های نیازمند خوراک پشت در شرکت ملی نفت و شرکتهای تابعه برای سرمایه گذاری در جمع آوری گازهای با ارزش همراه نفت و استفاده از آن به عنوان خوراک است.
بر این اساس به نظر میرسد با راهاندازی اداره کل اکتشاف، توسعه و تولید در معاونت برنامهریزی وزارت نفت و بر اساس حکم ماده 129 قانون برنامه پنجم برای صدور پروانه تولید و بهره برداری از میادین نفت و گاز بخشی از خلاء پر شود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com