نراقی: «سیدحسین نصر» فاقد معنویت است

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس در سی و هفتمین شماره کتاب هفته نگاه گفت‌وگوی منتشر نشده‌ای از مرحوم احسان نراقی چاپ شده است.

در بخشی از این مصاحبه، از نراقی درباره «سید‌حسین نصر» سؤال می‌شود که وی چنین می‌گوید:

«در اینکه نصر انسان عالم و دانشمندی است که به خصوص نقش مهم او را در شناساندن خدمات اسلام به جهان علم نباید دست کم گرفت، بحثی نیست. اما آن چیزی که برای من همواره بسیار مهم بوده و بیشتر روشنفکران به آن توجه نمی‌کنند، ویژگی‌های شخصیتی یک فرد است. یک فرد هر چقدر هم که باسواد باشد اگر فاقد مکارم اخلاقی و پاکی طینت و حقیقت‌جویی باشد، در نهایت، سواد و دانشش راه به جایی نخواهد برد و در دراز مدت هم سودی به حال هیچ‌کس نخواهد داشت.

نصر هم در عین باسوادی، بسیار جاه‌طلب و حقه‌باز بود و حرفش با عملش فرسنگ‌ها فاصله داشت. هر چند به بدطینتی فردید نبود که فکر نمی‌کنم انسانی به این پلیدی اصلا داشته باشیم. اما نصر فاقد آن حقیقت‌جویی و معنوی‌گرایی بود که وانمود می‌کرد. به خاطر دارم که پس از برکناری هوشنگ نهاوندی از ریاست دفتر فرح که نامبرده سال‌ها وزیر آبادانی و مسکن و رئیس دانشگاه تهران هم بود، مهدی سمعیی و سید‌حسین نصر به عنوان کاندیداهای این سمت برگزیده شدند.

روزی نصر به من زنگ زد و درخواست ملاقات حضوری با من کرد و در این ملاقات اصرار داشت که با هم پیش فرح برویم و دائم به من می‌گفت: وقتی به حضور او رسیدیم، تو هم به ایشان تأکید کن که من (یعنی نصر) فرد مناسبی برای این سمت هستم.

هر چند که من اصرار داشتم مهدی سمیعی برای این کار مناسب‌تر است زیرا هم پدرش ریاست دفتر شاه را بر عهده داشت و برای این کار با صلاحیت‌تر بود و هم نسبت به نصر فرد معتدل‌تری بود. هنگامی هم که پیش فرح رفتیم، در زمانی که نصر حضور نداشت، فرح به من گفت در مورد نصر چه کار کنم؟ از وقتی نام او هم برای تصدی این پست مطرح شده، روزی ده بار به من زنگ می‌زند و می‌گوید بالاخره مسئله ریاست من چه شد؟

و این گونه بود که فرح را هم برای قبول این پست تحت فشار قرار داده بود؛ آقایی که همواره ادعا داشت اصلا اهل قدرت نیست و فردی بسیار عارف مسلک و معنویت‌گراست.»