طرح کتاب خوانی فجر به چه افرادی وصل است؟

گروه فرهنگی ـ سیدمجتبی نعیمی: چند روز پیش در حوزه‌ی کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، گزارشی منتشر شد که جای درنگ فراوان دارد. اولاً از سرکار خانم مهناز سعیدحسینی بخاطر تولید این گزارش سپاس‌ گذاریم و امیدواریم که همواره دارای چنین تولیداتی باشند. ثانیاً این گزارش می‌تواند الگوی کاری خبرنگاران ما برای تولید محتوای باشد و انشاالله از این به بعد شاهد چنین گزارش‌هایی باشیم. ثالثاً خواندن کامل این گزارش جسورانه را به همه سفارش می‌کنیم.

به گزارش بولتن نیوز، در متن این گزارش، چندین مشکل طرح کتاب خوانی فجر مطرح و سوالاتی در خصوص آنها بیان شده است. در نتیجه لازم است تا مجریان این طرح مثلاً ملی! که سرمایه‌ی میلیاردی شخصی‌شان! را خرج آن کرده‌اند، به شفاف‌سازی در خصوص ابهامات موجود بپردازند و با برخورد فرهنگی (و نه سیاسی و مدیریتی) در قبال انتقادهای مذکور، وظیفه‌ای که برعهده دارند را به خوبی انجام دهند.

در این فرصت کوتاه قصد بررسی مجدد انتقادات موجود در طرح کتاب‌خوانی فجر را نداریم. زیرا با خواندن اصل گزارش، به خوبی متوجه آنها می‌شوید. اما به نظر می‌رسد بخش مهمی در این گزارش وجود دارد که باید بیشتر از این‌ها مورد بحث و بررسی قرار بگیرد و آن چرایی حمایت دو نهاد فرهنگی اصلی کشور و مدیران‌شان، از طرحی‌ست که تا این اندازه مشکل دارد.

همان‌طور که در گزارش آمده، این طرح از حمایت کامل رسانه‌ی ملی و وزارت ارشاد اسلامی برخوردار است: «بهروز محمدی (مدیر روابط عمومی طرح فجر) در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب و ادبیات فارس درباره اسپانسر و پشتیبان این طرح گفت: ... صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نهایت مهربانی و همکاری را با ما انجام دادند و خود مهندس ضرغامی، مشاوران و معاونان و آقای مهدی مهر مدیر کل اداره بازرگانی صدا و سیما نهایت همکاری را برای اجرای این طرح انجام دادند.»

در ادامه‌ی این مصاحبه بهروز محمدی عنوان می‌کند که: «دولت هیچ حمایتی از این طرح نکرده اما باید از حمایت‌های خاص و ویژه معاونت فرهنگی وزارت ارشاد و به خصوص آقای دری (معاون سابف فرهنگی وزیر ارشاد) که در اجرای این طرح به ما کمک کردند تشکر کنیم.» (اگر دولت حمایت نکرده، پس حمایت "خاص" و "ویژه‌ی" معاونت فرهنگی وزارت ارشاد، یعنی چی؟)

بزرگان ما که به کنار، آدم‌هایی مثل حقیر و دوستان بسیار عزیز فعال در عرصه‌ی فرهنگی کشور، هم زبان‌مان مو درآورد، هم قلم‌های‌مان شکست و هم کیبورد رایانه‌ی‌مان ساییده شد از بس که اندر مذمت این عنایت‌های ویژه و آقا و آقازاده بازی‌ها گفتیم و نوشتیم. آن هم در حوزه‌ی فرهنگ که یا آدم منطق کار کردن در آنرا بلد نیست و چنین کارهایی می‌کند، یا دنبال چیزهای دیگری‌ست.

آقای ضرغامی! یک سوال از شما دارم: اگر روزی بنده‌ی حقیر یا یکی از دوستان عزیزمان، بعد از کلی این ور و آن ور زدن توانستیم به دفترتان راه پیدا کنیم و فرصتی دست داد تا با شما هم کلام شویم، آیا شما حاضرید یک دهم حمایتی که از آقای صادقی کرده‌اید را در قبال آثار ما داشته باشید؟ یک دهم هم پیش کش‌تان، کسی را می‌شناسم که چهارسال از جوانی‌اش را صرف کتابی در حوزه‌ی تاریخ شفاهی جنگ کرده و بالاخره، سه ماه پش حوزه‌ی هنری اثرش را چاپ کرده است. آیا حاضرید تنها ده‌تا تبلیغ ده ثانیه‌ای رایگان برای او پخش کنید؟ بالاخره وقتی پشتیبانی شما را از افرادی مثل ابوالفضل صادقی می‌بینیم، توقع‌مان بالا می‌رود.

آقای حسینی! اوایل امسال که به ارشاد سر زدیم، از یکی از مسئولین آنجا شنیدیم که این نهاد هیچ طرح حمایتی از آثار مکتوب ندارد و عموم حمایت‌هایش به موسیقی و تئاتر اختصاص می‌یابد. حالا که طرح کتاب‌خوانی فجر از حمایت ویژه‌ی معاون فرهنگی شما برخوردار شده، آیا به خودمان بگوییم که آن مسئول به ما دروغ گفته یا اینکه فکر کنیم، حمایت هست اما برای از ما بهتران؟ لطفاً دقیقاً بفرمایید از چه کسی یا از چه نهادی باید نامه بیاوریم تا مورد عنایت ویژه‌ی شما قرار بگیریم؟

حقیقتاً تا کی باید جوان‌های سرشار از انرژی، ایده و مهارت این کشور، پشت درهای "سلیقه‌ای کار کردن" و "رابطه‌ای کار کردن" مدیران فرهنگی این مملکت بمانند؟ تا کی باید روش اشتباه مدیریت امثال شما بر عرصه‌ی فرهنگ کشور را دید و خون دل خورد؟ مگر شما ادعای پیروی از رهبر انقلاب را ندارید؟ مگر ایشان بارها به شما در خصوص توجه ویژه به جوانان سفارش نکرده‌اند؟ مگر ایشان بارها به نفی رفتارهای قبیله‌ای و توجه ویژه به کار کارشناسی شده توصیه نفرموده‌اند؟ پس چه شد آن ادعاها؟

با توجه به شرایط بوجود آمده، حداقل انتظاری که از مدیران فرهنگی وابسته به طرح کتاب‌خوانی فجر می‌رود این است که سریعاً و صراحتاً به توضیح شیوه‌ی کار و مسائل پیرامونی این طرح بپردازند و به سوالات افکار عمومی در این خصوص پاسخ دهند. و مهمتری سوال: چگونه است که صدها جوان پشت سد بی‌امکاناتی گیر می‌کنند، اما عده‌ای به همه‌ی امکانات دسترسی دارند؟