ديدن اشكهاي ديگران در حالت عادي و وقتي مشكلي برايشان پيش آمده، خالي از هر لطفي است.
اشكهاي
جواني كه پس از مشاهده نتايج آزمون سراسري مجاز به انتخاب رشته نشده،
گريههاي جانسوز مادري كه فرزندش را در تصادف بيرحم جادهاي از دست داده،
قطرههاي اشك مردي كه ورشكست شده و گريه فرد جوياي كاري كه در آزمون
استخدامي او را رد كردهاند، هيچ جذابيت و لطفي كه ندارد هيچ، كه حتي همه
ما تلاشمان اين است از ديدن چنين صحنههايي طفره برويم. وقتي يك همنوع را
در حال گريه كردن براي چنين مسائلي مشاهده ميكنيم حس ضعيف بودن انسان و در
رنج آفريده شدن اين موجود، سراسر وجود ما را احاطه ميكند.
اما آن
زمان كه اين قطرههاي زلال از چشمان كسي بيرون ميآيد كه در حال مناجات با
آفريدگار خويش است، نظاره اين اشكها روح آدمي را آكنده از لطافت ميكند.
وقتي انساني را در حال اشك ريختن به هنگام دعا و راز و نياز ميبينيم،
لايههاي لطيف روح ما به سطح ميآيد و در كنار احساس لطافت در ضمير خودمان،
داوري ما هم نسبت به فرد مناجات كننده اين خواهد بود كه اشكهاي او جذبه و
ابهت دارد. در اين گريههاي عارفانه، انساني كه اشكهايش را به پاي معبود
خود ميريزد از نظر ما انساني قدرتمند و با هيبت است كه براي تواناترين،
مهربانترين و داناترين وجود يعني خداوند اشك ميريزد.
روز
پنجشنبه مراسم دعاي عرفه در جاي جاي ايران عزيز و در حلقه زائران خانه خدا
با شور و حالي ويژه برگزار شد؛ مراسمي كه ميزبان همه ردههاي سني از
كودكان و جوانان گرفته تا كهنسالان بود.
حتي اگر كسي امكان حضور در
مراسم زنده دعاي عرفه را هم نداشت ميتوانست پخش زنده اين مراسم را از
شبكههاي متعدد تلويزيون نظارهگر باشد و با ديدن مويههاي عارفانه و
گريههاي ارجمند حاضران در اين مراسم، در معنويت والاي اين راز و نياز شريك
شود. كسي كه اشكهايش را تقديم قدرتمندترين وجود عالم هستي ميكند به اين
سادگيها در برابر مشكلات زندگي اشك نميريزد چراكه با اشكهايي كه براي
خداي خودش ريخته، با قلبي مطمئن ايمان دارد كه خداوند او را بيمه كرده و در
برابر مصائب حامي اوست.
قصد نگارنده موعظه كردن نيست، چراكه
جايگاه خود را بسيار پايينتر از اين ميداند كه بر كرسي وعظ تكيه زند. اما
از آنجا كه نگارنده با افراد زيادي در اين باره و حسي كه از نظاره اشكهاي
اهالي دعا و مناجات ميگيرند مباحثه و مكالمه كرده است و همه اين افراد-
حتي آنان كه چندان در اعتقادات ديني متعهد نيستند- به اين مسئله اذعان
دارند كه گريه كردن براي خداوند كه قدرتي مافوق تمام قدرتهاي جهان هستي
است و مشاهده كساني كه براي خدا گريه ميكنند روح آدمي را لطافتي غيرقابل
وصف ميبخشد؛ لطافتي كه انسان را براي دقايقي و حتي براي چند ثانيه هم كه
شده از لابهلاي چروكها و پلشتيهاي دنيايي بيرون ميكشد و به او يادآوري
ميكند كه كيست و بايد براي حفظ هويت اصيل اين كيستي، چگونه رفتار كند.
لطافتي كه تلنگري است به دلهاي زنگارگرفته امثال نگارنده كه فراموش نكند
هيچ قدرت سياسي و اقتصادي توان تحريم خداخواهي را ندارد و خداوند
درهمشكننده همه تحريم هايي است كه برخلاف اراده و ميل او باشد.