نتانیاهو برای تعیین «خط قرمز» ایران، دست به دامان کندی و فوتبال آمریکایی شد

جالب اینجاست که نخست وزیر رژیم صهیونیستی همچنان بر نظر پیشین خود قاطعانه اصرار می ورزد و این بار جهت اثبات لزوم تعیین خط قرمز علیه ایران به جان اف کندی و فوتبال ایرانی متوسل شده است.

به گزارش بولتن نیوز، در ادامه یادداشتی از «جفری گُلدبرگ»( مقاله نویس NBC) که به تحلیل شخصیت و موقعیت نتانیاهو و اصرارهای فعلی او می پردازد.

تاریخی بودن تعیین خط قرمز از نگاه نتانیاهو

« در دوران خدمت هیچ نخست وزیری در اسرائیل تاکنون ندیده ام که روابط اسرائیل و ایالات متحده تا این اندازه دچار سوء مدیریت شده باشد.

بنیامین نتانیاهو یکشنبۀ گذشته از اوباما، قویا خواست تا ازسَلَف خود جان کندی پیروی کند و همانگونه که کندی در بحران موشکی سال 1962، برای اتحاد جماهیر شوروی سابق "خط قرمز" مشخص کرد، اوباما نیز "خط قرمزی" برای ایران تعیین نماید؛ چرا که به عقیده نتانیاهو این بهترین راه برای جلوگیری از جنگ است.

اما نتانیاهو به خوبی می داند که بحران موشکی کوبا نه فقط به خاطر اولتیماتوم کندی، بلکه به خاطر کشیده شدن ایالات متحده تا آستانۀ جنگ هسته ای بود!»

تحریک اوباما به جنگی که آمریکایی ها مایل به آن نیستند

گلدبرگ در ادامه یادداشت خود در خصوص اظهارات تحریک آمیز نتایاهو می نویسد:

«این سوء ظن وجود دارد که نتانیاهو تلاش می کند تا ایالات متحده را به تدارک جنگی دیگر تحریک کند. جنگی که اکثر آمریکایی ها مایل به وقوع آن نیستند. احتمال ضعیف تر این است که او می خواهد در انتخابات ریاست جمهوری دخالت کند، اما هردوی این احتمالات هم به خود او و هم به جایگاه اسرائیل لطمه وارد می سازد.

بسیاری از یهودیان آمریکایی که بخش اعظم دهۀ گذشته را صرف پاک کردن این اتهامات کرده اند که اسرائیل و لابی یهود، پشت جنگ عراق بوده اند، اکنون درمانده و نا امید به تماشای نخست وزیر اسرائیل نشسته اند که قصد دارد همین بلا را - اما این بار به صورت علنی و با اعمال زور- بر سر ایران بیاورد.

استفاده از استعاره فوتبالی؛ راهکار جدید نخست وزیر

مقاله نویس NBCدر بیان اصرار نتانیاهو در مورد صحت اظهاراتش اذعان می دارد:

«نتانیاهو در واقع، با استفادۀ استعاری از اصطلاحات و قوانین و مقررات فوتبال که مخاطبان آمریکایی با آن به خوبی آشنائی دارند و خود او نیز بدان معتاد است در عمل ذره ذره به مواضع اوباما نزدیکتر ظاهر شد و گفت که ایرانیان در حال حاضر در "منطقۀ قرمز" قرار گرفته اند و حدود20 متری تا "خط قرمز" فاصله دارند اما نباید بگذاریم تا با کشاندن توپ به خط دروازۀ حریف، 6 امتیاز مرحلۀ "تاچ دان" را کسب کنند؛ که همانا دستیابی به سلاح های هسته ای است.

حمله به نتانیاهو از سوی دموکرات ها و جمهوری خواهان

انتقاد گسترده در مطیوعات آمریکا علیه اظهارات مداخله جویانه نتانیاهو در سیاست خارجی ایالات متحده، نکته ای است که اینگونه بدان اشاره می رود:

«اما هفته گذشته، همه چیز رو به وخامت گذاشت، هنگامی که به نظر می رسید نتانیاهو تلاش می کند تا علنا ​​اوباما را برای تعیین"خط قرمز" تحت فشار بگذارد و پس ازآنکه وی قوانین و مقرراتی را به عنوان "اقتدار اخلاقی" مورد استناد قرار داد، حملات متعاقب برخی از منتقدان دیرینۀ نتانیاهو در رسانه های آمریکایی به شکل غیر منتظره ای خشن و ناخوشایند شد. به غیر از جناح جنگ طلب حزب جمهوری خواه، به نظر نمی رسد حمایت چندانی از رئیس جمهوری وجود داشته باشد تا وی بخواهد خود را به ورطه ای بیاندازد که می تواند به جنگی اجتناب ناپذیر منجر شود. همچنین موافقت چندانی هم با یک رهبر خارجی دیده نمی شود که بخواهد او را برای انجام این کار تحت فشار بگذارد.

قتل دیپلمات های آمریکایی در بنغازی و فوران خصومت علیه ایالات متحده در جهان عرب و مسلمان، بی تردید احساس خشم و نا امیدی شدیدی را در میان امریکائی ها برانگیخته که ممکن است برخی انتقادها نسبت به نتانیاهو را موقتا کاهش دهد، اما هنوز روشن نیست که این واکنش به کجا ختم خواهد شد؟‍!»

مردم یهود نمی خواهند خود را با نتانیاهو پیوند دهند

جفری گلدبرگ در پایان یادداشت خود در انتقاد به بزرگ نمایی دیوید گریگوری در مورد نتانیاهو می گوید:  

«در پایان باید اشاره کنیم که در میان مسائلی اینچنین مهم و اساسی از جمله برنامۀ هسته ای ایران و سیاست های ریاست جمهوری و جایگاه اسرائیل در آمریکا، جملاتی در برنامۀ نمایشی روز یکشنبه شنیده شد که بیش از هر چیز دیگر توجه همگان را به خود جلب کرد. این جملات توسط مجری برنامۀ نشست مطبوعاتی، یعنی دیوید گریگوری گفته شد که نتانیاهو را "رهبر قوم یهود" معرفی کرد.

گریگوری سپس با وارد شدن به موضوع مناقشۀ تاریخی فوق حساس اسرائیل و جماعت یهودیان خارج از کشور و مسالۀ " وفاداری دوگانه " آب در لانۀ زنبور کرد و صدای زوزۀ مخالفت ها را در توییتر و فیس بوک به عرش رسانید. صدای افرادی که نپذیرفتند تا علیرغم اراده و میل قلبی، خود را به قلمرو بنیامین ناتانیاهو پیوند دهند»