سپاهیان

امیرالمومنین علی(ع) درنامه ای به مالک اشترفرمود: و باید برگزیده ترین سران سپاهت نزد تو کسى باشد که در کمک به سپاهیان مواسات را رعایت نماید، و از توانگرى خود به آنان احسان کند به اندازه اى که بتواند سپاهیان و خانواده هاى آنان را که از خود به جاى نهاده اند اداره نماید،

وقتی به چهره مردانه، آفتاب سوخته، نورانی و نجیب‌شان که معمولاً چشم بر زمین دوخته بودند نگاه می کردی فقط و فقط یاد خدا می افتادی نه به فکر علت دستگیری‌شان. سینه‌های‌شان صندوق اسرار مگو بود و تهدید به گفتن نمی کردند، در مقابل مرشد خود نظری نداشتند نه این که تحلیل‌گر نظرات او و توجیه کننده عمل خلاف آن باشند که مرشد، مالک می خواست نه ابوموسی اشعری.