لوموند ديپلماتيك: بيچاره مردم آمريكا

بحران اقتصادي جهاني زير سر قانقارياي سرمايه داري آمريكاست.
ماهنامه فرانسوي لوموند ديپلماتيك ضمن انتشار اين تحليل نوشت: نتايج بحران اقتصادي ناشي از قانقارياي آمريكايي روشن است؛ نابودي وسيع شغل ها، پسرفت و عقبگرد تامين اجتماعي، و ورشكستگي و بي خانماني ميليون ها صاحب خانه.
اين نشريه انتخابات رياست جمهوري در آمريكا را مسابقه ميان بدها توصيف كرد و نوشت: ميت رامني نامزد جمهوريخواه ثروت عظيم خود را از راه دلال بازي و جابه جايي مشاغل به دست آورده است. اما انتخاب پل رايان نماينده جمهوريخواه پارلمان به عنوان معاون رامني در صورت پيروزي در رياست جمهوري نشان مي دهد كه آمريكا چه چهره اي خواهد داشت. در شرايطي كه باراك اوباما طرح كاهش كسر بودجه اي را پذيرفته هزينه هاي اجتماعي را قطع مي كند بدون آن كه سطح پايين ماليات پردرآمدترين ها را بالا برد. رايان اين تسليم شدن دمكرات ها را ناكافي مي داند. برنامه اي كه رامني از آن دفاع مي كند و مجلس نمايندگان (با اكثريت جمهوريخواه) هم اكنون نيز آن را تاييد كرده، سطح بالاي ماليات را به 25 درصد محدود مي كند، يعني مرزي كه هرگز از سال 1931 به اين طرف اين چنين پايين نبوده است؛ در همان حال هزينه هاي نظامي را افزايش مي دهد؛ و تازه تمام اين كارها به گونه اي انجام مي گيرد كه سهم كسر بودجه در توليد ناخالص داخلي ده برابر كاهش يابد. چگونه رايان مي خواهد به چنين كارائي اقتصادي دست يابد؟ با سپردن اصلي ترين تعهدات مدني دولت به بخش خصوصي و يا انجام آنها به واسطه صدقه. بدين ترتيب بودجه اختصاص داده شده براي پوشش پزشكي فقرا، 78 درصد كاهش خواهد يافت.
لوموند ديپلماتيك اضافه كرد: از آغاز سال گذشته، اوباما سياست رياضت اقتصادي را دنبال مي كند كه در ايالات متحده نيز به اندازه ديگر نقاط جهان ناكارا و ظالمانه است. گاه شعف خود را از خبرهاي خوب اقتصادي، هرچند نادر، ابراز مي كند و اين چنين به دوران رياست جمهوري اش اعتبار مي بخشد، گاه مسئوليت خبرهاي بد اقتصادي مانند وضعيت اشتغال را بر دوش سد پارلماني مي اندازد كه جمهوري خواهان بپا كرده اند. درمانده در تضادي كه بديهي است نمي تواند به بسيج طرفدارانش بيانجامد، رئيس جمهور آمريكا براي انتخاب شدن مجدد، بر روي وحشت حاصل از راديكاليسم راست رقيبان خود حساب مي كند. اما چه حاصل وقتي او تمام وعده هاي دور اول انتخاباتي اش را زير پا گذاشته و به نظر مي رسد كه پارلمان منتج از انتخابات نوامبر آينده باز هم بيشتر نسبت به دوره اول رياست جمهوري وي به راست گرايش داشته باشد؟
لوموند در پايان درباره سقوط نظام سياسي آمريكا نوشت: يك بار ديگر سيستمي انسداد يافته توسط دو حزبي كه براي برآورده كردن آمال محافل مالي با هم رقابت مي كنند، ميليون ها آمريكايي را كه از سست عنصري رياست جمهوري شان به تنگ آمده اند، متقاعد خواهد ساخت تا مجددا به وي راي دهند. آنها باز هم به همان انتخاب هميشگي در ايالات متحده تن خواهند داد؛ بين بد و بدتر.