ناتو در آستانه رویارویی با آذربایجان

قضیه در سال 2004 در بوداپست آغاز شد که در جریان یکی از برنامه‌های همکاری ناتو تحت عنوان «مشارکت برای صلح»، بین دو ستوان ارتش "رامیل صفراف" از جمهوری آذربایجان و "گورگین مارگاریان" از ارمنستان درگیری بوجود آورده و افسر آذری همتای ارمنی خود را با ضربات چاقو به قتل رساند.

در اواخر سال 2008 دادگاه بوداپست رامیل صفراف را به حبس ابد با حق عفو بعد از گذشت 30 سال محکوم کرد. ولی صفر اف، اواخر هفته گذشته بطور غیرمنتظره به جمهوری آذربایجان تحویل داده شد تا ادامه محکومیت خود را در میهن خویش بگذراند.

با وجود تضمین هایی که دولت باکو به بوداپست داده بود و بر اساس آن می بایست این افسر آذری ادامه محکومیت خود را در جمهوری آذربایجان سپری می کرد، این افسر آذری همانند یک قهرمان در فرودگاه باکو مورد استقبال مقامات این کشور قرار گرفته و حکم عفوش از جانب الهام علیف رئیس جمهور آذربایجان صادر شد. علاوه بر این وزیر دفاع آذربایجان درجه صفراف را به سرگردی ارتقا داده، حقوق 8 سالی که در مجارستان در زندان سپری کرده بود را پرداخت و یک واحد آپارتمان بعنوان هدیه به ایشان اعطا گردید.

علاوه بر ارمنستان برخی کشورهای دیگر نیز با ضد حقوق بشری خواندن آزادی این افسر آذری خواستار توضیح دولت باکو در این رابطه شدند.

'زولت نمس' معاون وزیر امور خارجه مجارستان در دیدارش با 'ولایت گلیوف' سفیر آذربایجان در این كشور گفت: مجارستان این عمل را غیر قابل قبول تلقی می كند و تبرئه 'رامیل صفراف' را محكوم می كند.

"پاتریک ون تریل" سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا در سخنان خود ضمن تقبیح این عمل باکو گفت: مقامات واشنگتن خواستار توضیح وزارت امور خارجه آذربایجان در رابطه با این اقدام هستند.

روسای گروه مینسک نیز با بیان اینکه این اقدام باکو غیر قانونی و مغایر با مقررات بین المللی است اقدام باکو را موجب لطمه زدن به روند رسیدگی به مناقشه قره باغ دانستند.

علاوه بر این اتحادیه اروپا در بیانیه ای این اقدام باکو را ضد حقوق بشری و مغایر با قوانین اتحادیه اروپا دانسته خاطر نشان کرد این تلاش ها بر روند صلح و اعتماد بین طرفین ضربه می زند.

به نظر می رسد دولت باکو از این اقدام خود یک هدف عمده را دنیال می کرده است، هدفی که الهام علی اف برای آن حاضر است هر اقدامی را به وهله اجرا درآورد.

الهام علی اف که روزهای آخر حکومت خود را در جمهوری آذربایجان سپری می کند و مورد انتقادات شدید احزاب و گروه های سیاسی این کشور قرار دارد با توطئه صهیونیست ها فکر موروثی کردن حکومت خاندان علیف بر آذربایجان را در سر می پروراند و در سال های گذشته اقدامات متعددی را برای نیل به این هدف به وهله اجرا درآورده است.

خاندان علی اف با تحریف تاریخ و گنجاندان تاریخ جعلی در کتب درسی دانش آموزان در تلاش است به مردم این کشور تلقین نماید که روزی یک حکومت آذری در این خطه و بخش های آذری ایران حکومت می کرده است و این کشور توسط روسیه و ایران نصف شده، بخش های فعلی آذربایجان که روزی جزوی از شوروی بوده استقلال خود را بازیافته اما بخش جنوبی آن در ایران همچنان تحت حکومت مرکزی ایران اداره می شود.

دولت علی اف با تلقین این موضوع که یک سلسله پادشاهی سالیان قبل در این خطه حکومت می کرده و ما هم باید همان حکومت را با همان شکل ایجاد نماییم در تلاش است موروثی کردن حکومت در خاندان علی اف را وجه ای تاریخی ببخشد. حال آنکه تاریخ روشن و گویا بوده در تمامی مستندات تاریخی موجود این منطقه تحت عنوان ایالات آران و شیروان جزوی از ایران بوده است که طی معاهدات ننگین گلستان و ترکمنچای در دوره قاجاریه از ایران جدا شده اند.

تصویب قوانینی چون مصونیت قضایی ریاست جمهوری و خانواده اش و مادام العمر نمودن حقوق و مزایای خود و نزدیکان و قوانینی از این دست و از سویی دیگر از میان برداشتن موانعی چون قانون عدم امکان انتخاب یک رئیس جمهور برای بیش از دو نوبت پیاپی از دیگر اقداماتی است که علی اف برای مادام العمر نمودن حکومت خود و موروثی نمودن آن در خاندان علی اف نموده است.

تحت فشار قرار دادن فعالان اسلامی و دستگیری و زندانی نمودن رهبران گروه های اسلامی همچون دکتر صمداف رهبر حزب اسلام، تخریب مساجد، تصویب قانون منع فروش کتب دینی، ممنوعیت برگزاری اجتماعات مذهبی و عزاداری، ممنوعیت حجاب در مدارس متوسطه و دانشگاه ها و اقداماتی از این دست، از جمله برنامه هاییست که دولت علی اف برای از میان برداشتن اسلامگرایان ( که ایشان را مانعی اصلی برای رسیدن به اهداف دیکتاتوری خود می داند) به مرحله اجرا در آورده است.

اما موضوعی که روشن است عدم پیروزی علی اف در اجرای طرح های استکباری و اسلام ستیزانه خود برای تسلط بر مردم است، چرا که مردم دیندار جمهوری آذربایجان با تاسی از انقلاب اسلامی ایران و رهبری های عالمانه امام خمینی(ره) و پیروزی های مردم تونس، مصر، لیبی و یمن بر حاکمان دیکتاتور خود و با اطلاع از توطئه های صهیونیستی علی اف، راه مقاومت را برای خود برگزیده اند و از حقوق اسلامی خود کوتاه نخواهند آمد.

الهام علی اف با دستور عفو رامیل صفراف با بهانه اینکه صفراف یک نظامی ارمنی را که دشمن ماست کشته است می خواهد افکار عمومی را فریب داده و چنین وانمود کند که براستی دشمن ارمنستان است و برای آزاد سازی قره باغ تلاش می کند. غافل از اینکه این نظامی آذری در بوداپست افسر ارمنی را که بعنوان یکی از افسران ناتو در آنجا حضور داشته به قتل رسانده و قتل وی ارتباطی به موضوع قره باغ نداشته است.

به هر حال این اقدام علی اف که با هدف انحراف افکار عمومی مردم آذربایجان وتلاش برای حفظ حکومت خود صورت پذیرفته از دو منظر قابل بحث است.

1- الهام علی اف با این اقدام ضد حقوق بشری خود قوانین بین المللی را زیر پا گذاشته، و عدم پایبندی خود را به مقررات بین المللی و حسن اعتماد کشورها زیر سوال برده است.

2- با فرض اینکه علی اف این افسر را به دلیل اعتقاداتش در دفاع از قره باغ و دشمنی با ارمنستان که منجر به قتل نظامی ارمنی ناتو گردیده آزاد کرده باشد، سوال افکار عمومی از الهام علی اف این خواهد بود که آقای علی اف آیا شما به اندازه این سرباز دارای جسارت نیستید که برای آزادسازی مناطق اشغال شده قره باغ دست به یک اقدام عملی بزنید؟

و سوال دیگر اینکه اگر واقعا شما از قتل یک نظامی ارمنی توسط رامیل صفراف خشنودید و اقدام ایشان را شایسته تقدیر می دانید، چگونه به خود اجازه می دهید با سرژسرکیسیان همسفر شده به خوش و بش پرداخته اسکی سواری کنید؟ بعبارتی ارتباطات پنهان شخصی شما با ارمنستان با چه هدفی صورت می گیرد؟