الانتقاد: سوریه لیبی نیست

 سوریه لیبی نیست

الانتقاد افزود: با بررسی این موضوع درخواهیم یافت که اردوگاه غرب دیگر به مانند دوران بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی توانایی یکه تازی در عرصه جهانی را ندارد. چرا که سوریه، افغانستان سال 2001 و عراق سال 2003 نیست. این کشور در شرایط سال 1967، که به همراه دیگر کشورهای عربی از رژیم صهیونیستی شکست خورد، به سر نمی برد و حوادث سال 1948، یعنی سال اشغال فلسطین را تجربه نمی کند. افزون بر این سال 1918 و دوران تجزیه دولت عثمانی توسط دو قدرت بزرگ آن روز یعنی فرانسه و انگلیس را پشت سر گذاشته است.

سوریه از آغاز دهه نود تاکنون با زعامت حافظ اسد و بشار اسد دوران طولانی ناامنی و کودتاهای نظامی را پشت سر گذاشته است. این کشور با معاهده سایکس– پیکو  و غصب سرزمین فلسطین مخالف بوده و بعد از شکست پنجم ژوئیه و قراردادهای سازش و شکست‌های پی در پی اعراب و نیز حالت اسفباری که حکام عرب در پی تسلیم در برابر خواست آمریکا و اسرائیل برای ملت‌های خود به وجود آورده اند، سر تسلیم فرود نیاورده است.

تحقیر و شکست نتیجه مداخله های آمریکا در سوریه است

امروز سوریه، آمریکا را به همان بلایی گرفتار کرده که لبنان، رژیم صهیونیستی را بدان مبتلا ساخته است و آن چیزی جز  شکست، حقارت و دهن کجی به طرف مقابل نیست. همین امر باعث شده تا جنگی سخت بر سوریه تحمیل شود. چرا که حضور این کشور در جبهه مقاومت منطقه‌ای و همراهیش با جبهه بین‌المللی مقابله با استکبار آمریکا طرحهای تسلط غرب را به چالش کشانده است. این طرحها، جهان امروز را به فلاکت کشانده و آینده بشریت را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است.

فریب بزرگ آمریکا علیه مزدوران منطقه ای خود

این مقاله می‌افزاید در این سناریو آمریکا حضور خود را کم رنگتر کرده و از طریق ایجاد دولت‌های جعلی و وابسته در حوزه خلیج فارس و مناطق دیگر آنها را قانع می‌کند که در صورت اجرای طرح‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی در سوریه می توانند در سطح منطقه و بین الملل حرفی برای گفتن داشته باشند. روشن است که آمریکا در هدایت دولت‌های قلابی و جعلی از اصطلاح: برد - برد، باخت - برد استفاده می کند.

جای بسی تأسف است که این دولتها فکر می‌کنند اطاعت از آمریکا و رژیم صهیونیستی آن‌ها را در ردیف این کشورها قرار می دهد، حال آنکه مردم عادی هم شکی به خود راه نمی دهند که حوادث سوریه، تنها متوجه این کشور نیست و در نهایت تمام منطقه را دچار بحران خواهد کرد. این جنگ چیزی فراتر از مفاد قرارداد سایکس – پیکو را دنبال می کند و آن تبدیل منطقه به  صدها بخش قومی و قبیله ای کوچک و قابل هضم برای رژیم صهیونیستی است.

بیداری عربی به کشورهای هم پیمان آمریکا نیز رسیده است

نشانه‌های طرح تجزیه منطقه با پیدایش بیداری عربی در درون نیروهای منطقه‌ای که در امور سوریه دخالت می کنند، آشکار شده است. به این معنا که اختلاف در بین خاندان سعود ظهور یافته و آتش خشم مردم نه تنها در شرق این کشور که در مناطق هم مرز با یمن نیز شعله‌ور شده است. در همین راستا دولت امارات و در پی آن دیگر کشورهای حوزه خلیج فارس عملاً با فعالان حوزه بیداری عربی وارد نبرد شده اند.

در خصوص ترکیه هم باید گفت، بنا به گفته نوری مالکی نخست وزیر عراق، ترکیه نیز از این امر مستثنی نیست. چرا که این کشور ضمن آنکه با مشکل نبود ثبات سیاسی در داخل مواجه است، به سرعت تغییر موضع داده و به جای همکاری با همسایگان خود بر مشکلات آنها افزوده است. رؤیای پوچ پیوستن به اتحادیه اروپایی، بحرانی تر شدن مسئله قبرس، پیدایش تنش در روابط با ارمنستان و عراق، سردی روابط با ایران، برخورد دوگانه با مسئله فلسطین و افزوده شدن مشکل چگونگی برخورد با کردهای سوریه، شمال عراق و خود ترکیه، این کشور را به حالت نابسامانش در گذشته برگردانده است. با این تفاوت که در آن زمان بلشویک ها قیام کرده بودند، غربیها نتوانسته بودند در روسیه جنگ داخلی به راه اندازند و همپیمانان این کشور نه از نظام حکومتی که از حاکمیت آن حمایت می کردند.  حال آنکه امروز بی پروایی سیاسی حزب اردوغان به تنهایی می تواند زمینه تجزیه ترکیه را فراهم کند. 

ناتو در سوریه به در بسته می خورد

بعد از آنکه ترکیه با پشتیبانی تروریست‌ها عملاً وارد نبرد با سوریه شده و متحمل شکست شد، ناتو سعی می کند با وارد ساختن این کشور به نبرد رودررو با سوریه مشکلات بیشتری برایش ایجاد نماید. شکی نیست که خود اردوغان به عواقب ناگوار این امر آگاه است و از همین رو تلاش می کند به عنوان بخشی از ناتو در این حمله مشارکت نماید.

نویسنده این مقاله در پایان تاکید می کند: ناتو به در بسته خواهد خورد، چرا که نمی‌داند سوریه مانند لیبی نیست. حال تحولات هر طور رقم بخورد ترکیه و دیگر مداخله گران منطقه‌ای بازنده خواهند بود. البته این بدان معنا نیست که آنها که در افغانستان شکست خورده اند و دیگران را بازی داده‌اند پیروز می شوند. چرا که قدرت‌های جدیدی در منطقه و جهان به وجود آمده اند که بسیار باانگیزه هستند.