اسلام گرایی با دندان طلا

 اولین آشنایی ام با او در باکو بود. در دفتر حزب اسلامی، وقتی برای ساختن مستند حاج علی اکرام رفته بودم جمهوری بادکوبه. هنگام مصاحبه چفیه ای که دور گردنش بود چشمم را گرفت.

 

 ازچفیه اش پرسیدم که گفت اسمش را نمی داند ولی چون سمبل اسلام و اسلام گرایی است انداخته دور گردنش. و گفت که این را بر گردنش انداخته که نشان دهد اسلام با همۀ ابعادش در قلب او جای دارد. و باز گفت که به اسلام گرایی اش افتخار می کند و شرف می ورزد.

 

 
حاج واقف عبدالله  اف معاون تشکیلاتی حزب اسلام جمهوری آذربایجان روز 21 تیر در زندان شهید شد. پیش از این او و دیگر هم قطارانش در حزب اسلام به قانون منع حضور دختران محجبه در مدارس جمهوری آذربایجان معترض و راهی زندان شده بودند. حاج واقف در زندان رژیمی به شهادت رسید که چندی پیش جشن های رقص و موسیقی پوروویژن  را دربادکوبه برگزار کرد و در اثر اعتراضات مردمی مجبور به حذف رژه همجنسبازان از این مراسم شد. رژیمی که پیش ترها نیز درصدد برگزاری کنگره یهودیان در بادکوبه برآمده بود و با اعتراضاتی مشابه روبرو شده بود.
 
روزی که برای ساختن مستند حاج علی اکرام با حاج واقف مصاحبه می کردم، هرگز گمان نمی بردم که روزی برای شهادت او مجبور شوم دوباره سر میز مونتاژ بنشینم و کاری چند دقیقه ای را با ایوب باغبان - هم او که تدوین مستند حاج علی اکرام با او بود- تدوین کنم. اما چه جای تعجب! که جمله معروف شهید بهشتی راه را برای ما مشخص کرده است: "مقلدان خمینی سرنوشتی جز شهادت ندارند."
 
حاج واقف عبدالله  اف از آن اسلام گرایانی است که در جمهوری آذربایجان به «خمینی چی ها»  مشهورند و شهادت غایت آمال و آرزویشان.
 
اینک جز آن خنده ملیح که دندان طلای انیابش زیبایی اش را دو چندان می کرد و در خاطرم مانده است؛ شریعتی که او در راهش شهید شد، پیش روی ماست، او شهید راه شریعت است.