پژوهش و پژوهشگر را دریابید تا کشور پیشرفت بکند

گروه اقتصادی: پیوند میان دانشگاه و پژوهشکده‌های آن با نهادها، موسسات و صنایع همواره از شعارهایی بوده که در میان مسئولان رواج داشته است. معمولا هم مانند اکثر کارهای نمایشی و رزومه پرکن در ایام هفته پژوهش یک ویژه‌برنامه تدارک دیده می‌شود تا از بهترین پژوهش‌ها و پژوهشگران تقدیر به عمل آید و بعد از آن دیگر کسی کاری با آن‌ها ندارد. آماری که فرهیختگان در روز پژوهش پیرامون تعداد قرارداد دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی با شرکت‌های دولتی منتشر کرده، به خوبی نشان می‌دهد که اهمیت پژوهش و کار علمی در کشور تا چه اندازه است.

به گزارش بولتن‌ نیوز، فقط در یکی از موارد آورده شده در گزارش فرهیختگان، دانشگاه تهران در سال گذشته ۱۰ میلیارد تومان درآمد از راه قرارداد با شرکت‌های دولتی داشته که از این رقم، تنها ۲۰ درصد آن یعنی فقط ۲ میلیارد تومان محقق شده است و الباقی مبلغ توسط مراکز دولتی پرداخت نشده است. این اعداد نشان می‌دهد که نه تنها مراجعه به مراکز علمی جهت بهره‌گیری از کار پژوهشی بسیار کمرنگ است، بلکه حتی در زمان ایفای تعهدات نیز شرکت‌های دولتی این داستان را بر سر دانشگاه پیاده می‌کنند و اساتید و جوانان مشغول را چنان از کار زده می‌کنند که یا کار علمی را کنار بگذارند و یا انتخابی جز مهاجرت نداشته باشند.

برای روشن شدن تأثیر نادیده گرفته شدن پژوهش در خود دولت که دائم شعارش را سر می‌دهد، همین بس که سهم پایان‌نامه‌های تحصیلات تکمیلی از ۶۰ درصد بودجه پژوهشی شرکت‌ها، بانک‌ها و موسسات وابسته به دولت، تنها پنج عدد بوده که ارزش آن نیز فقط ۱۸۸ میلیون تومان بوده است. این رقم یعنی اساسا هیچ اهمیتی به این حوزه داده نشده و فارغ از دغدغه‌مندی مدیران دولتی، حتی قانون مصوب نیز عملیاتی نشده و بودجه پژوهشی در پروژه‌های کاربردی هزینه شده است.

حال در این وضعیت، ما به مناسبت هفته پژوهش از چند نفر هم تقدیر به عمل بیاوریم، تا زمانی که اهمیت واقعی تحقیق و پژوهش و به کارگیری آن در جای مناسب و جهت بهره عمومی و پیشرفت کشور درک نشود، به کار نمی‌آید. پژوهشگر بیش از تقدیر دوست دارد که نتیجه کوشش علمی خود را در بازار هدف و جای درست ببیند و شاهد عملیاتی شدن آن کار علمی باشد. اکنون که رییس جمهوری محترم تا این اندازه بر نظر کارشناسان تأکید دارند، فرصت بسیار خوبی است که بالاخره شاهد جدی گرفته شدن پژوهشگران، مراکز پژوهشی و نتیجه کار علمی آن‌ها باشیم تا شاید کمتر فرصت، سرمایه و نیروی انسانی کشور را از دست بدهیم.