بشنو باورنکن

به گزارش بولتن نیوز به نقل از وطن امروز، هر کس به تنش‌های لفظی و حتی سیاسی این روزها بین کاخ سفید واشنگتن و «میزراد روش» تل‌آویو به چشم روزنه امیدی برای کنترل وحشیگری رژیم صهیونیستی در غزه می‌نگرد، در خواب غفلت فرو رفته است. 
آنچه میان بایدن و نتانیاهو می‌گذرد، چیزی جز یک دعوای زرگری نیست که هر یک از 2 طرف، آن را محملی برای رسیدن به اهداف سیاسی، رسانه‌ای، نظامی یا انتخاباتی خود قرار داده‌اند.
برای اثبات آنکه دولت ایالات‌ متحده در حملات اخیر به رفح نیز همانند جنایات 7 ماه و نیم اخیر اسرائیل در غزه، همدست صهیونیست‌هاست، چه شاهدی معتبرتر از کوئیکرها که در خود آمریکا هم به عنوان درست‌ترین جامعه مسیحی شناخته می‌شوند. 
کوئیکرها که با نام رسمی «جامعه مذهبی دوستان» عمدتا در آمریکا و اروپای شمالی و جوامع اروپایی‌نشین آفریقا فعالیت دارند، با آنکه به لحاظ اعتقادی ذیل فرقه اوانجلیسم  - معتقد به حقانیت انجیل- دسته‌بندی می‌شوند اما هرگز آب‌شان با مسیحیان صهیونیست در یک جوی نرفته و از روز اول تشکیل غده سرطانی اسرائیل در خاک فلسطین، حق را به فلسطینیان داده‌اند. با آنکه امروز کوئیکرها اقلیت‌هایی کوچک در ایالات متحده، انگلیس، هلند و آفریقای جنوبی محسوب می‌شوند اما نباید نقش آنها در 3 قرن گذشته به عنوان پیشگامان نهادسازی‌های مدرن در غرب و نفوذشان بر دیگر مسیحیان را فراموش کرد. جامعه 75 هزار نفری کوئیکرها در آمریکا، یکی از موتورهای محرک اصلی موج حمایت خودجوش از فلسطین و اعتراض به حمایت واشنگتن از جنایات اسرائیل در غزه در ماه‌های اخیر بوده است. اهمیت این موضع‌گیری در آن است که برخلاف دیگر گروه‌های اجتماعی آمریکایی که در اعتراضات اخیر ضد صهیونیستی نقش داشته‌اند، کوئیکرها، جزو موسسان ایالات متحده و نماینده اکثریت سفیدپوست اروپایی‌تبار مسیحی این کشور هستند نه در زمره اقلیت‌های مهاجر و رنگین‌پوست. هفته گذشته یکی از مدیران لابی پارلمانی کوئیکرها اشاره‌ای صریح به موضع منافقانه دولت بایدن در قبال دور جدید حملات رژیم صهیونیستی به غزه داشت. 
حسن‌الطیب که مدیر بخش سیاست‌گذاری خاورمیانه در «کمیته دوستان در قانونگذاری ملی» است به شبکه الجزیره گفت: «ما شرایطی داریم که لفاظی‌ها با عمل مطابقت ندارد. بدیهی است دیدن همدستی ایالات متحده در این جنایات جنگی وحشتناک [در رفح] ناراحت‌کننده است».
او در واکنش به ادعای مضحک کارین ژان پیر، سخنگوی کاخ سفید مبنی بر اینکه «جای نگرانی نیست» چون رژیم صهیونیستی هنوز عملیات جنگی را در مناطق پرجمعیت رفح آغاز نکرده است، با یادآوری اینکه تا این لحظه دست‌کم یک‌چهارم جمعیت کل غزه و یک سوم کل جمعیت پناه‌گرفته در شهر رفح و حومه یعنی حدود 450 هزار نفر بر اثر حملات 2 هفته گذشته اسرائیل به نوار مرزی غزه با مصر (محور فیلادلفی) آواره شده‌اند، گفت: «اینکه بگوییم حمله رفح آغاز نشده است، معتبر نیست. با همه آن چیزی که می‌بینیم، تهاجم رفح در حال وقوع است. این قاعدتا عبور از خط قرمز است». مدیر بخش خاورمیانه لابی کوئیکرها همچنین پرده دیگری را از نفاق دولتمردان آمریکا در رابطه با جنگ غزه کنار می‌زند. دولت بایدن مدعی بوده برای آتش‌بس در غزه به تل‌آویو فشار می‌آورد و اغلب حماس را به دلیل رد پیشنهادات برای دستیابی به توافق برای توقف جنگ سرزنش می‌کند. به عنوان مثال جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید سه‌شنبه هفته پیش گفت: «اسرائیل پیشنهادی رو به جلو برای آتش‌بس و معامله اسرا روی میز گذاشته است. جهان باید از حماس بخواهد به میز مذاکره بازگردد و یک توافق را بپذیرد». این توهینی بزرگ به افکار عمومی آمریکا بود که در ماه‌های اخیر، در خاک خودشان در مقر سازمان ملل در نیویورک شاهد 3 بار وتو شدن قطعنامه‌های مختلف آتش‌بس در غزه توسط واشنگتن و  رای منفی به 2 اجماع تاریخی اخیر مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره فلسطین بوده‌اند.
همچنین توهینی بزرگ‌تر به جامعه جهانی که فقط 2 هفته جلوتر از اظهارات سالیوان، خبر توافق حماس با پیشنهاد آتش‌بس پایدار و آزادی اسرای اسرائیلی را شنید و تنها چند ساعت بعد شاهد حمله رژیم صهیونیستی به جنوب غزه بود.
الطیب در این باره گفت: «ما اکنون به یک آتش‌بس دائمی برای پایان دادن به این کشتار جمعی نیاز داریم و باید به سمت حل و فصل مسائل عمیق‌تر این درگیری وحشتناک حرکت کنیم».
موضع منافقانه کاخ سفید و نیمه دموکرات کنگره – در حالی که نیمه جمهوری‌خواه در هر حال حامی پر و پا قرص اسرائیل است – آنجا اهمیت می‌یابد که احتمال اجرای یک عملیات پرچم دروغین در سطح افکار عمومی از سوی واشنگتن برای استتار فاز دوم عملیات جنایتکارانه رژیم صهیونیستی در غزه را قوت می‌بخشد.  نتانیاهو و حتی رقبایش در کابینه جنگ رژیم با همه اختلافات‌شان نیاز به راه‌اندازی یک عملیات نظامی در مقیاس بزرگ در رفح برای تغییر تصویر فعلی «ارتش شکست‌خورده عبری» را بویژه پس از حمله موشکی ایران احساس می‌کنند. از طرف دیگر حزب دموکرات، در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری 2024 مزورانه تلاش می‌کند برای جلب آرای بخشی از جامعه آمریکا که از جنایات اسرائیل به خشم آمده، به دوگانه بایدن - نتانیاهو در سطح رسانه‌ای دامن بزند. 
آخرین پرده از این دعوای زرگری را  هفته گذشته شاهد بودیم. در حالی که رژیم صهیونیستی در حال استفاده از بمب‌های آمریکایی علیه مناطق مسکونی در مرز رفح است، بایدن مدعی شد تعلیق ارسال  تسلیحات دقیق به اسرائیل با هدف جلوگیری از عملیات بزرگ در جنوب غزه بوده است. بایدن در مصاحبه کذایی معروفش با شبکه سی‌ان‌ان گفت: «من سلاح‌هایی را که از نظر تاریخی برای مقابله با رفح هستند، برای مقابله با شهرهایی که با این مشکل سروکار دارند، ارائه نمی‌کنم». خیل رسانه‌های شرکتی غربی و عربی این حرف‌ها را به مثابه نخستین رویارویی جدی بین آمریکا و اسرائیل از زمان آغاز جنگ غزه دانستند و طوری فضا‌سازی کردند که گویی این لفاظی‌ها، ناشی از اختلافاتی جدی است که بین دولت بایدن و اسرائیلی‌ها به خاطر نگرانی از جان غیرنظامیان به وجود آمده است. بله! بایدن ظاهرا توپ را به زمین نتانیاهو انداخته بود اما در حقیقت طبق یک سناریوی از پیش تعیین‌شده توسط لابی اسرائیلی واشنگتن، توپ را به همتای اسرائیلی پاس داد تا او هم به نوبه خود با آن بازی کند. 
نتانیاهو تنها چند ساعت بعد از حرف‌های بایدن در سی‌ان‌ان، در مصاحبه مشهورش با پادکست دن سنور، روزنامه‌نگار آمریکایی مقرب آیپک، یهودیان دنیا را تهدید کرد جنگ مقدس را بدون کمک واشنگتن ادامه می‌دهد و گفت: «اگر مجبور باشیم به تنهایی بایستیم، این کار را خواهیم کرد، چون من نخست‌وزیر اسرائیل، تنها کشور یهودی هستم و کوتاه نخواهم آمد».  رجرخوانی او جواب داد. نتانیاهو به قول معروف، مساله را برای آن بخش دیگر از جامعه بانفوذ یهودیان آمریکا که ممکن است صهیونیست هم نباشند ناموسی کرد و به آیپک این بهانه را داد تا با جدیت بیشتری در راهروهای کنگره به لابی‌گری بین هر 2 طیف جمهوری‌خواه و دموکرات برای گرفتن مجوز ارسال بمب‌های قوی به اسرائیل بپردازد.
تنها در عرض چند روز، هشدارها و تهدیدهای پوشالی کاخ سفید درباره ادامه حمله به رفح کاملا از بین رفت. در ابتدا شاهد هجوم سیاستمداران آمریکایی از هر 2 حزب و حتی مستقل به استودیوهای تلویزیونی بودیم تا رئیس‌جمهور خود را به دلیل انحراف از برنامه جنگی اسرائیل مورد سرزنش قرار دهند. حتی  برخی رسانه‌های آمریکایی تصمیم بایدن را به عنوان «مشوقی برای یهودستیزی» توصیف کردند. نمایش توسط جک لو، سفیر ایالات متحده در تل‌آویو ادامه یافت. او به تأسی از متنی که آنتونی بلینکن، صهیونیست اعظم و مافوقش در وزارت خارجه برایش فرستاده بود، یکشنبه هفته گذشته تأیید کرد  «اساساً هیچ چیز در روابط اساسی [آمریکا و اسرائیل] تغییر نکرده است. فقط یک دسته از مهمات آمریکایی تعلیق شده اما همه چیزهای دیگر به روال عادی ادامه دارد». در نهایت بایدن نیز پرده آخر نمایش را با نقش‌آفرینی زیر پوستی اجرا کرد و سه‌شنبه هفته گذشته به کنگره اطلاع داد برنامه‌ریزی برای انتقال یک میلیارد دلار تسلیحات به اسرائیل نهایی شده است؛ شلیکی از سوی خود بایدن به این توهم که  او و دولت دموکرات‌ها خط قرمزهایی در رابطه با نسل‌کشی اسرائیل در غزه دارند و پایانی بر این بحث ساده‌لوحانه حقوقی که واشنگتن در رابطه با اسرائیل، در حال تبدیل به یک « ایالات متحده با مسؤولیت محدود» است. به قول اسامه ساری، سردبیر آژانس مطبوعاتی یمن، در عالم واقع تاکنون هیچ طرف بین‌المللی نتوانسته نشانی از خطوط قرمز بایدن علیه اسرائیل را ردیابی کند. آمریکا حتی حاضر به خط و نشان کشیدن برای رژیمی جنایتکار که آشکارا سیاست‌های اعلانی‌اش را چه در دوره اوباما و چه بایدن نقض کرده و می‌کند نیست. 
ساری می‌افزاید: «جدیت آنها واقعی نیست، زیرا بایدن و بلینکن در نوامبر اعلام کرده بودند هیچ خط قرمزی وجود ندارد که مانع حمایت نظامی از اسرائیل علیه حماس شود».
به اعتقاد این روزنامه‌نگار، این باور در حال گسترش میان اعراب موافق است که دولت آمریکا صرفا امور را به صورت مرحله‌ای مدیریت می‌کند و عزمی برای تحت فشار قرار دادن تل‌آویو برای حل این جنگ بی‌رحمانه نشان نمی‌دهد.
در واقع بایدن می‌خواهد به نتانیاهو بگوید که به جای ارتکاب 100 قتل‌عام در روز در رفح، باید 90 قتل‌عام انجام دهد. به همین دلیل است که اسرائیل  به 100 نرسید، یعنی کشتارها باید متناسب با وحشیگری آمریکا باشد، نه وحشیگری معروف نتانیاهو.