مصرف بلندمدت داروهای هورمونی زنان احتمالاً می‌تواند خطر ابتلا به تومور مغزی را افزایش دهد

به گزارش بولتن نیوز به نقل از دیجیاتو، طبق یک مطالعه جدید، مصرف برخی از پروژستوژن‌های خاص به‌عنوان داروی ضدبارداری یا داروی مخصوص بیماری زنان به مدت یک سال یا بیشتر، با افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی مرتبط است. این یافته‌ها نیاز زنان به بررسی منظم داروهای ضدبارداری خود را نشان می‌دهد.

اولین مطالعه‌ای که به ارتباط داروهای ضدبارداری و تومور مغزی می‌پردازد

پروژستین‌ها داروهای هورمونی مصنوعی هستند که از هورمون جنسی طبیعی زنان، یعنی «پروژسترون» تقلید می‌کنند. آن‌ها بیشتر در کنترل بارداری هورمونی و هورمون درمانی «یائسگی» استفاده می‌شوند، اما می‌توانند برای درمان بیماری‌هایی مانند «آندومتریوز» و «سندرم تخمدان پلی‌کیستیک» نیز استفاده شوند.

مطالعه جدیدی که توسط محققان فرانسوی منتشر شده‌، اولین مطالعه‌ای است که استفاده طولانی‌مدت از پروژسترون‌های خاص و افزایش خطر تومور مغزی را مرتبط باهم می‌داند. این تومور به‌ نام «مننژیوم»، 40 درصد از تومورهای اولیه سیستم عصبی مرکزی را تشکیل می‌دهد.

درحالی‌که مننژیوم خوش‌خیم است، از غشاهایی که مغز و نخاع را احاطه کرده، رشد می‌کند؛ بنابراین می‌تواند به این ساختارها برخورد کند و نیاز به برداشتن‌ با جراحی داشته‌ باشد.
موارد مورد مطالعه

تعداد انگشت‌شماری از پروژسترون‌ها با دوز بالا خطر ابتلا به مننژیوم را افزایش می‌دهند، اما در مطالعه اخیر که در ژورنال BMJ منتشر شده است، محققان هشت نوع رایج‌تر این داروها را بررسی کرده‌اند.

محققان آژانس ملی داروها و ایمنی محصولات بهداشتی فرانسه (ANSM) داده‌های 108,366 زن را بررسی کردند. 18,061 نفر از آن‌ها بین سال‌های 2009 تا 2018 تحت عمل جراحی برای برداشتن‌ مننژیوم داخل جمجمه‌ای قرار گرفته‌ بودند. سپس ارتباط بین پروژسترون‌های مصرفی و بروز مننژیوم بررسی شد.

اگرچه برخی از پروژسترون‌های مورد مطالعه در فرانسه یا تنها در چند کشور استفاده می‌شوند، برخی دیگر به‌طور گسترده در سراسر جهان استفاده می‌شوند. این مقاله از رایج‌ترین داروهای تجاری استفاده کرده، اما ممکن است شامل همه آن‌ها نباشد.

مصرف طولانی‌مدت 5 میلی‌گرم قرص «مدروژستون» (Colprone) با افزایش خطر 4.1 برابری همراه بود. مصرف 0.125 تا 0.5 میلی‌گرم «پرومژستون» (Surgestone) نیز 2.7 برابر افزایش خطر داشت.

به‌نظر می‌رسد که هیچ خطری در ارتباط با استفاده از این پروژسترون‌ها برای کمتر از یک سال وجود نداشته باشد. بدون توجه به دوز موجود در آن‌ها، خطری در پروژستین (پرومتریوم، اوتروژستان، اندومتر)، دیدروژسترون یا دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) که به‌طور گسترده مورد استفاده قرار می‌گیرند، وجود نداشت.

برای زنانی که «کلرمادینون استات» (Belara و Prostal)، «نومژسترول استات» (Lutenyl، Naemis، Zoely) و «سیپروترون استات» مصرف می‌کردند، خطر زیادی وجود داشت و احتمال ابتلای آن‌ها به تومور مغزی هم افزایش پیدا می‌کرد.

همچنین به‌دلیل اینکه تعداد کمی از زنان دریافت‌کننده این داروها هستند، هیچ نتیجه‌گیری در مورد «دینوژست» یا «هیدروکسی پروژسترون» نمی‌توان گرفت.
محدودیت‌های مطالعه قرص‌های ضدبارداری

این یک مطالعه مشاهده‌ای بود، بنابراین نمی‌تواند ثابت کند که هورمون‌ها باعث ایجاد تومور می‌شوند. محققان اذعان دارند که پایگاه داده SNDS فاقد اطلاعات در مورد تمام جزئیات بالینی و نشانه‌هایی است که پروژسترون‌ها برای آن‌ها تجویز شده‌اند. 

آن‌ها همچنین نمی‌توانند زمینه ژنتیکی مننژیوم و قرارگیری در معرض پرتوهای با دوز بالا را که عامل خطر این بیماری است، درنظر بگیرند. بااین‌وجود، از آنجایی که تخمین زده می‌شود مدروکسی پروژسترون استات توسط 74 میلیون زن در سراسر جهان برای کنترل بارداری استفاده می‌شود، تعداد مننژیوم‌های منتسب در آن‌ها زیاد است.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که زنان باید داروهای ضدبارداری خود را به‌طور منظم با پزشک بررسی کنند. انتشار این یافته‌ها باید یادآوری به‌موقع برای زنان باشد تا به‌طور دوره‌ای نیازهای خود را برای پیشگیری از بارداری بررسی کنند. همچنین مطمئن شوند که از آن‌ها درست استفاده می‌کنند.

«سوزان ایوانز»، متخصص زنان و استادیار دانشگاه آدلاید، می‌گوید که آن‌ها ممکن است زنان را تشویق کنند که از آی‌او‌دی‌ها برای پیشگیری از بارداری استفاده کنند: «این اطلاعات تغییراتی را در ترجیح داروهای هورمونی به دستگاه‌های داخل رحمی افزایش می‌دهد.»

مرکز بنیاد خانواده Kaiser در ایالات‌متحده دریافته است که استفاده از آی‌او‌دی از 2 درصد به 14 درصد افزایش یافته، درحالی‌که استفاده از قرص‌های ضدبارداری از 31 درصد به 22 درصد کاهش یافته است.

این مطالعه تنها دوز 150 میلی‌گرم مدروکسی پروژسترون استات را درنظر گرفته. از آنجایی‌ که این دارو به‌ندرت در فرانسه استفاده می‌شود، مطالعات بیشتر در کشورهای دیگر که از آن به‌طور گسترده‌تر استفاده می‌کنند، برای ارزیابی خطر مننژیوم ضروری است. همچنین این یافته‌ نباید مصرف‌کنندگان گذشته یا فعلی را نگران کند، زیرا این خطر بسیار کم است.