لیست‌های مشترک؛ نتیجه ساز و کار ناکارآمد احزاب و جریانات سیاسی

گروه سیاسی: افراد مختلف در جریان‌های سیاسی علت مشارکت ۴۱ درصدی مردم در انتخابات را به عملکرد شورای نگهبان، اوضاع بد معیشتی، رفتار و گفتار متناقض مسئولان و عملکرد ضعیف نمایندگان و دولت در برخی بخش‌ها ارتباط می‌دهند. همه این دلایل به اندازه خود سهمی در بروز این نتیجه دارند اما سیاسیون کشور گویا یادشان رفته که یک عامل مهم در به وجود آمدن این وضع، خودشان و ساز و کار نادرست فعالیت سیاسی ایشان است. بررسی شیوه فعالیت احزاب و گروه‌های سیاسی به خوبی نشان می‌دهد که اتفاقا یکی از مشکلات اساسی که موجب ناراحتی مردم شده، از سوی خود این جریانات به وجود آمده است.

به گزارش بولتن نیوز، سال‌هاست که مردم شاهدند چند ماه مانده به انتخابات، گروه‌هایی اعلام موجودیت می‌کنند و بدون وجود یک ساز و کار شفاف، اقدام به لیست‌بندی می‌نمایند. انتخابات هم که تمام می‌شود، دیگر خبری از آن‌ها نیست تا دور بعدی که شاید با همان نام یا عنوانی جدید وارد رقابت شوند. نکته قابل توجه هم این است که لیست‌بندها، تعهدی هم در قبال تصمیمات و عملکرد افراد مورد حمایت خودشان ندارند و تنها به دنبال این هستند که اثبات کنند لیست ما موفق‌تر بوده است. حال اگر افراد حاضر در لیست مواضع متناقضی داشته باشند و صدر تا ذیلش با یکدیگر مخالفت کنند، باز هم برایشان اهمیتی ندارد.

نتیجه این سبک رفتار، همین بی‌برنامگی مفرط و اظهارنظرهای شاذ کسانی می‌شود که تعهدی نه در مقابل مردم دارند و نه در برابر حامیان خود. تازه این داستان جبهه‌ها و جریاناتی است که شب انتخاباتی هستند. اوضاع احزاب هم که توقع کار تشکیلاتی درست و حسابی از آن‌ها می‌رود، اگر بدتر نباشد، بهتر نیست. احزاب سیاسی در کشور ما در آستانه انتخابات ناگهان فعال می‌شوند و جلسه می‌گذارند. شما نمی‌توانید ارتباطی میان آن‌ها با مردم پیدا کنید و هرگز شاهد فرایندی همانند کشورهای پیشرو در کار حزبی نخواهید بود. 

فقط یک نگاه گذرا به اسامی گروه‌های سیاسی و تعداد کرسی‌های کسب شده توسط آن‌ها در مجلس شورای اسلامی نشان می‌دهد که اساسا برنامه‌ای برای یک کار تشکیلاتی درست و حسابی وجود ندارد. تعداد افراد منتخب مشترک بین لیست‌ها به حدی است که حتی بین لیست اصلاح‌طلبان با جریانات اصولگرایی خاصی مانند جبهه صبح ایران که اصطلاحا خود را انقلابی می‌نامند نیز اشتراک وجود دارد. وقوع این اتفاق به معنای آن است که هیچ مبنایی وجود ندارد و تنها پر کردن لیست و جا زدن خود به عنوان برنده برای حضرات اهمیت دارد.

دقیقا در چنین فرایندی است که دیگر لزوم ارایه برنامه، پاسخگویی به مردم، پاسخگویی به حزب و نداشتن نظرات سینوسی ارزشی ندارند و برای مثال یک نفر می‌تواند با وعده شفافیت و قول دادن به لیست‌بندها، در لیست قرار بگیرد، اما بعد از ورود به مجلس، از مخالفین همین طرح باشد. همین وضعیت و بی‌برنامگی جریانات سیاسی، آن‌ها را به این روزگار انداخته است که نتوانند تأثیر خاصی بر مردم بگذارند و در فضایی ایزوله، بی‌توجه به مشکلات حقیقی مردم و پشت درهای بسته لیست ببندند و به خیال خودشان در داغ کردن تنور انتخاباتی که خود با بی‌مسئولیتی آن را سرد کرده‌اند، اثرگذار باشند.