قتلعام کودکان؛ جنایت تکراریِ اشغالگران

به گزارش بولتن نیوز به نقل از فارس، صحنه کشته شدن « محمد الدرة » در آغاز انتفاضه دوم فلسطین تا شهادت « آلاء قدوم » در آغاز تجاوزات جدید تل‌آویو در گزارش سال گذشته، تصاویر کشتار کودکان فلسطینی توسط ماشین جنگ اسرائیل به « نماد خون » تبدیل شد . .

خبرنگار شبکه « الجزیره » ، در این باره می‌نویسد: بین شهادت محمد و آلاء دو دهه فاصله است. فاصله‌هایی که طی آن صدها کودک فلسطینی جان باختند و در هر تنشی همسالان خود را ترک کردند. دوستانی که هر یک از آن‌ها ممکن است « قربانی بعدی » حمله اسرائیل باشد. حملاتی که از دیوارهای شهر تا خانه‌های محقر در اردوگاه‌ها و محله‌های نوار غزه را با خاک یکسان می‌کند.

بر اساس اطلاعات رسمی دولت فلسطین، تعداد شهدای کودک از زمان شهادت کودک محمد الدره در آغاز انتفاضه الاقصی (انتفاضه دوم) در سال ۲۰۰۰ تا ۲۲۳۰ شهید می‌رسد؛ اکثر آن‌ها در چهار دوره قبلی جنگی و برخی هم در یورش‌های متناوب اشغالگران به شهادت رسیده‌اند.

طی جنگ‌ها و تشدید تنش‌های نظامی اسرائیل در غزه در دو دهه گذشته، کودکان قربانی فلسطینی به «نماد» تبدیل شدند. نمادهایی که مصیبت‌های کودکان غزه را می‌سازند، می‌کنند و می‌کنند، مجروحیت می‌کنند و محاصره می‌کنند.

با آغاز انتفاضه الاقصی در سپتامبر ۲۰۰۰، کودکی به نام محمد الدره ۱۲ساله را با عکسش که در سراسر جهان دیده شد، در حالی که از گلوله های اسرائیل به پشت پدرش پناه میبرد، جاودانه کرد. اسرائیلی‌ها در تقاطع نتزاریم، منطقه‌ای که هنوز شهرک اسرائیلی را دارد و در مجاورت غرب غزه قرار دارد، پدر و پسر را محاصره و به گلوله می‌بندد.

از آن زمان، طوماری طولانی از قربانیان کودک به ثبت رسیده است. به ویژه ایمان حجو، هدی غالیة، جمیلة الهباش و دیگرانی که توسط اسرائیل قتلعام و با خانواده‌هایشان به طور کلی از شهروندان فلسطینی پاک شدند و زیر آوار جنایت‌ها مدفون شدند. در همان خاک خانه‌های ساده خود که چهار جنگ سخت در غزه به خود دید و خون‌آلود شد.

در جنگ دیگری که در سال ۲۰۲۱ آغاز شد، نام کودک شهید « حمزه نصار » ۱۲ساله بود که روزه‌دار بود، بر سر زبان‌ها افتاد. فرشته‌ای که چند ساعت قبل از اذان مغرب، با دستی که در آن برای خانه نان گرفته بود، و بر اثر حمله هوایی ارتش اسرائیل، خانه دنیای کودکانه‌اش را در محله شجاعیه در شرق غزه ترک کرد. در این هنگام عکس حمزه در حالی که در کفن کوچکش دراز کشیده بود پخش شد که همچنان لبخند معصومانه بر لب داشت...

« آلاء قدوم » ۵ساله در اولین تشدید تنش‌های سال ۲۰۲۲ اسرائیل در غزه، در حالی که در مقابل خانه‌اش در محله شجاعیه بازی می‌کند، بر اثر اصابت ترکش موشک اسرائیلی به سرش جان باخت.

« یسری الغول » نویسنده و رمان‌نویس فلسطینی درباره آلاء می‌گوید: «او درگذشت.. با آرزوی رفتن به مدرسه و تبدیل شدن به یک معلم بزرگ. رژیم اشغالگر همیشه رویای کودکان ما را می‌کشد».

الغول داستان آلاء و امثال او را به عنوان قربانیان جنگ‌های اسرائیل در غزه به عنوان « اصول بشردوستانه‌های می‌دانند که باید بر روی آن برنامه‌ریزی کرد و به همه زبان‌های جهان منتشر کرد » تا زشتی‌های اشغالگری و جنایات آن می‌شوند. اشغالگری که فرقی بین کوچک و بزرگ فلسطینی‌ها قائل نمی‌شود؛ همه را بدون هدف قرار می دهد، چه مرد و چه زن و چه جوان و چه کودک.

نویسنده فلسطینی از برخورد با قربانیان بازی‌ها، به ویژه کودکان، به عنوان اعدادی که در سوابق تلفات وجود دارد، متن است و می‌گوید: « آنها آینده هستند. هر کدام از آن‌ها می‌خواست دکتر، مهندس و حتی یک خلبان شود. کودکان فلسطینی فقط ارقام معتاد؛ ما باید روی جزئیات زندگی و رویای آن‌ها تمرکز کنیم.. در حالی که حتی کودک زنده فلسطینی هم در بخشی از فلسطین محاصره شده و بمباران می‌شود و اکنون حتی در داخل خانه خود یک قربانی بالقوه می‌شود » .

الغول، در طول چهار جنگ با فرزندان خود ماجراها از سر گذرنده است. او در منطقه‌ای نزدیک دریا در شهر غزه زندگی می‌کند؛ منطقه‌ای که بارها هدف اسرائیل قرار گرفته است. او می‌گوید: « کودکان ما از قتل، جراحت و ترس می‌میرند ».

او، به هر طریق ممکن مایل است فرزندانش را از آنچه در میدان اتفاق می‌افتد «دور» کند و آن‌ها را از صحنه‌های کشتار و ویرانی در خیابان‌ها در امان بدارد. علی‌رغم آگاه از این امر در فضای کوچک و خانه‌های محقر غزه‌ای که سرپناه ندارند و ساعت‌هایی از قطع برق رنج می‌برند. الغول می‌گوید: «اغلب حتی در خانه‌ام احساس می‌کنم گمشده‌ام و نمی‌دانم کجا با خانواده و فرزندانم پنهان شوم ».

پایان پیام/