مروری بر مناسبت‌های امروز ۱ اردیبهشت

گروه سیاسی: در این مطلب مروری خواهیم داشت بر وقایع و مناسبت‌هایی که در یک اردیبهشت این وقایع و مناسبت‌ها عبارت هستند از: روز بزرگداشت سعدی، درگذشت اقبال لاهوری در سال ۱۳۱۷، درگذشت ملک الشعرای بهار در سال ۱۳۳۰، درگذشت آیت‏ اللَّه میرزا علی غروی تبریزی در سال ۱۳۷۶.

روز بزرگداشت سعدی:

روز اول اردیبهشت ماه، روز آغاز نگارش کتاب گلستان، توسط مرکز سعدی‌شناسی ایران، روز سعدی نامیده شده است. این رسم از سال ۱۳۸۱ برقرار بوده، ولی در اول اردیبهشت ۱۳۸۹ و در اجلاس شاعران جهان در شیراز، نخستین روز اردیبهشت ماه از سوی نهاد‌های فرهنگی داخلی و خارجی به عنوان روز سعدی نامگذاری شد.

درگذشت اقبال لاهوری در سال ۱۳۱۷:

محمد اقبال لاهوری یا علامه اقبال (۱۸ آبان ۱۲۵۶ سیالکوت - ۱ اردیبهشت ۱۳۱۷ لاهور) متفکر، شاعر، فیلسوف و سیاست‌مدار مسلمان و پاکستانی بود که شعر‌های بسیاری نیز به زبان‌های فارسی و اردو سروده است. اقبال، نخستین کسی بود که ایدهٔ یک کشور مستقل را برای مسلمانان هند مطرح کرد و این ایده در نهایت منجر به ایجاد کشور پاکستان شد. اقبال، در این کشور به‌طور رسمی «شاعر ملی» خوانده می‌شود. اسرار خودی یکی از کتب معروف اقبال لاهوری است.

درگذشت ملک الشعرای بهار در سال ۱۳۳۰:

محمدتقی بهار پسر ملک الشعرا محمد کاظم صبوری در سال ۱۲۶۶ ش در مشهد به دنیا آمد. از هفت سالگی به سرودن شعر روی آورد و از مظفرالدین شاه در ۱۸ سالگی لقب ملک الشعرایی گرفت. وی از محضر ادیب نیشابوری استفاده برد و علی‏رغم منع پدر از سرودن شعر، به دلیل علاقه و استعداد ذاتی، به این هنر گرایید. محمدتقی بهار پس از مرگ پدرش دنبال تکمیل تحصیلات علمی را به منظور تقویت بنیه‏‌های شاعری گرفت و به مرور سرآمد همه شاعران معاصر ایران گردید، تا جایی که به عنوان آخرین استاد شعر کلاسیک فارسی شناخته شد و آوازه جهانی پیدا کرد. بهار فعالیت‏ های سیاسی خود را از آغاز نهضت مشروطه آغاز کرد. از لحاظ ادبی نیز اهمیت شعر بهار بیشتر از آن جهت است که او زبان فصیحِ پیشینیان را به بهترین و دل انگیزترین صورت در سخن خود به کار برده است. بهار با اطلاع وافری که از زبان فارسی و ادبیات قبل از اسلام داشت، به خلق ترکیبات جدید و وارد کردن بسیاری از لغات متروک لهجه‏‌های کهن درآثار خود توفیق یافت. تصحیح و حاشیه تاریخ سیستان و مجملُ‏ التواریخ و تألیف سبک ‏شناسی نثر فارسی و دیوان اشعار و چند نوشتار سیاسی از جمله آثار اوست. استاد محمدتقی بهار سرانجام در اول اردیبهشت ۱۳۳۰ ش در ۶۴ سالگی به مرض سل درگذشت.

درگذشت آیت‏ اللَّه میرزا علی غروی تبریزی در سال ۱۳۷۶:

میرزا علی غروی تبریزی (۱۳۴۹-۱۴۱۹ق/۱۳۰۹-۱۳۷۷ش)، فقیه، اصولی، استاد حوزه و از مراجع تقلید نجف در قرن چهاردهم و پانزدهم هجری قمری بود.

او در حوزه علمیه تبریز، قم و نجف علوم دینی را فرا گرفته و از علمایی، چون میرزا علی‌اصغر باغمیشه‌ای، میرزا مسلم ملکوتی، شیخ محمد مجاهدی تبریزی، سید حسین قاضی طباطبائی، سید احمد خوانساری، سید محمد حجت کوه‌کمری، سید حسین بروجردی، علامه طباطبائی، سید ابوالقاسم خویی بهره برد. وی در کنار تحصیل خارج فقه و اصول در نجف اشرف، به تدریس سطوح عالیه اشتغال داشت و بعد از درگذشت آیت‌الله سید ابوالقاسم خویی، در رأس صیانت از حوزه علمیه نجف قرار گرفت و تا آخر عمر به فعالیت‌های علمی، تبلیغی، اجتماعی و سیاسی اشتغال داشت. ایشان در دوران مرجعیت خدمات ارزشمندی انجام داد که از جمله آن‌ها ایجاد مؤسسه خیریه برای فقرا در زمان تحریم اقتصادی بود؛ همچنین ایشان در شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران و پیروزی در جنگ هشت ساله ایران با دشمن بعثی عراق نقش بسزایی داشت. از او تالیفات بسیاری برجای مانده که از مهم‌ترین آن‌ها تقریرات درس آیت‌الله خویی است که به عنوان یکی از مستندات اولیه دروس فقهی مراجع حوزه‌ها قرار دارد.