به گزارش بولتن نیوز، محققان یک پالس اکسیمتر را به ۳۶ فرد نابینا و ۳۶ فرد همسان با سن و جنس با بینایی کامل متصل کردند. در حالی که ضربان قلب هر یک از شرکتکنندگان با دستگاه اندازهگیری میشد، از آنها نیز خواسته شد تا بدون بررسی نبض یا دست زدن به بدن خود، ضربان قلب خود را حدس بزنند.
کسی که نمره ۱.۰ در این ازمون میگرفت دقیقا تعداد ضربان قلبش را درست حدس میزد. مشخص شد که افراد نابینا میانگین دقت ۰.۷۸، در حالی که افراد بینا به طور متوسط ۰.۶۳ دارند. این هم شاهد دیگری است بر چگونگی تقویت حواس دیگر در افراد دارای اختلال بینایی.
محققان در مقاله منتشر شده خود مینویسند: “این امر نشان میدهد که انعطافپذیری مغز به دنبال نابینایی منجر به توانایی برتر در حس کردن سیگنالهای قلب میشود که پیامدهایی برای مطالعه آگاهی بدنی و پردازش عاطفی در افراد نابینا دارد.”
از نظر فنی، به خودآگاهی درونی اصطلاحا interoception میگویند. یعنی حساسیت به محرکهای داخل بدن. تا به حال، مشخص نبود که چگونه نوروپلاستیسیته در افراد نابینا – یعنی انعطافپذیری حواس دیگر به خاطر نابینایی – ممکن است بر روی شنود تأثیر بگذارد.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com