شاهکار فردوسی؛ زندگی و آثار بزرگ‌ترین شاعر ایران

گروه فرهنگی: علیرضا تنکمان فرد: فردوسی، بزرگ‌ترین شاعر و موسوم به «حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی» در تاریخ ایران است. وی در سال ۹۴۰ میلادی در شهر توس به دنیا آمد. پدر وی، از نخستین ساکنان منطقه می باشد و مادرش نیز از توس بود. او به دلیل خلق و خوی نیک و باهوشی که داشت به حکومت برزگراز خراسان در زمان حکومت سامانیان مشغول به خدمت شد. همچنین، فردوسی به مدت بیشتر از سی سال به ترجمه شاهنامه ادامه داد.

به گزارش بولتن نیوز آثار فردوسی بیشتر در شعر و ادبیات قرن دهم میلادی شناخته شده است. شاهنامه، کتابی است که از ۶۰،۰۰۰ بیت شعر دربردارنده است. این اثر، نماد ویژه‌ای از فرهنگ و تمدن ایرانی است و به عنوان یکی از بزرگترین شاهکارهای ادبیات جهان شناخته می‌شود.

فردوسی در سال ۱۰۱۰ میلادی در حالی که به مسافرت در سفری به سمت خراسان بود، در بیمارستان سرخرود به دلیل بیماری از دنیا رفت. او پس از فوت در قطعه‌ای از شعر خود، که به عنوان «وصیت نامه فردوسی» شناخته می‌شود، به این نکته اشاره کرده است:

«سپاس خدای را که خویش را
به کار خیر در این جا آراست
به جایی که نام ونشان پدیدست
هر که پس از من بیند و بخواند
آثار دیگر از او بخواهید
که بی این مرد جز سایه سازی نیست».

آرامگاه فردوسی

زمان دقیق مرگ فردوسی مشخص نیست اما به نظر می‌رسد در بازه‌ی سال‌های ۳۹۹ تا ۴۰۵ هجری شمسی بوده است. بر اساس گفته‌های نظامی مرگ فردوسی بسیار نا به هنگام و شوربختانه بود زیرا دقیقاً در زمانی اتفاق افتاد که سلطان محمود تصمیم گرفته بود ۶۰ هزار درهم بابت شاهنامه‌ فردوسی به او پرداخت کند.

فردوسی در باغچه‌ی خانه‌ی خودش دفن شد زیرا دفن مردگان شیعه در قبرستان طوس توسط یک آخوند محلی ممنوع شده بود. یکی از فرمانروایان غزنوی سازه‌‌ای بر روی قبر بنا کرد و آرامگاه فردوسی را ساخت. این بنا که به‌تدریج رو به ویرانی گذاشته بود در سال‌های ۱۹۲۸ و ۱۹۳۴ به‌وسیله‌ی انجمن میراث ملی ایران و به دستور رضاشاه پهلوی بازسازی شد. بنای امروزی آرامگاه فردوسی همان‌طور که در تصویر شماره ۲ مشخص است از سنگ ساخته شده است و در شهر طوس و بین دو روستای اسلامیه و طوس سفلی قرار دارد. معمار آرامگاه فردوسی هوشنگ سیحون،‌ معمار شناخته شده‌ی ایرانی است.

حکیم فردوسی یکی از ماندگارترین و شناخته‌شده‌ترین شعرای ایران است که بسیاری او را بهترین و بزرگ‌ترین شاعر ایران نیز می‌دانند. اشعار فردوسی برای قرن‌ها باقی‌مانده‌اند و شاهنامه‌ فردوسی اثری جهانی و تأثیرگذار در تاریخ و فرهنگ ایران‌زمین است. آثار فردوسی الگوی بسیاری از شاعران ایران بوده است. بااین‌وجود نباید این نکته را فراموش کرد که مسئله‌ی ایران در شاهنامه‌ فردوسی که سرزمینی به‌شدت چند پارچه و تحت نفوذ کشور‌های دیگر بوده است شباهت بسیاری با زمانه‌ی پهلوی داشته است و این مسئله باعث شده است که تحت تأثیر جریان‌های جدید ملی‌گرایی، او دوباره موردتوجه قرارگرفته و تأثیر خود را بیشتر نماید.