گروه سیاسی: در این مطلب مروری خواهیم داشت بر وقایع و مناسبتهایی که در دو فروردین این وقایع و مناسبتها عبارت هستند از: تیراندازی نظامیان مستقر در میدان بهارستان به طرف بزرگترین اجتماع معترض به جمهوریت رضاخانی به دستور رضاخان در سال ۱۳۰۳، درگذشت سید محمد حسینی لواسانی تهرانی در سال ۱۳۱۶، حمله وحشیانه ماموران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه قم در سال ۱۳۴۲، آغاز عملیات فتح المبین در سال ۱۳۶۱.
تیراندازی نظامیان مستقر در میدان بهارستان به طرف بزرگترین اجتماع معترض به جمهوریت رضاخانی به دستور رضاخان در سال ۱۳۰۳:
در آخرین روز سال ۱۳۰۲ یکی از مهمترین جلسات تاریخ مجلس شورای ملی برگزار شد. در این جلسه که برخی نمایندگان همچون سید محمدباقر دستغیب به خاطر مصادف شدن عید نوروز و نیمه شعبان خواستار تعطیلی آن بودند، یکی از مهمترین وقایع تاریخ سیاسی ایران یعنی تبدیل نظام سلطنت به جمهوری به صحن پارلمان کشیده شد.
به پیشنهاد ناصرالاسلام قرار شد طرح جمهوری در نخستین جلسه مجلس یعنی شنبه ۲ فروردین ۱۳۰۳ بررسی شود. روز موعود، پیش از تشکیل جلسه مجلس شورای ملی برای اعلام جمهوریت عده کثیری از روحانیون و اصناف که جمعیتشان بالغ بر پنج هزار نفر میشد، در میدان بهارستان اجتماع نموده، علیه جمهوری و سردار سپه شعار دادند و مانع از برگزاری جلسه شدند. در نتیجه بین مردم و نظامیان زد و خورد شدیدی روی داد و ساعتی بعد پس از صدور فرمان رضاخان برای اعزام نیروی کمکی به بهارستان، ماموران با حضور در جمع تظاهرکنندگان، آنها را مورد ضرب و شتم قرار دادند و در تیراندازی به سوی جمعیت گروهی کشته و مجروح شدند. اقدام نظامیان در حمله به مردم با اعتراض رئیس موقت مجلس مواجه شد. موتمنالملک با اعتراض به سردار سپه گفته بود «نظم مجلس و بهارستان با من است و شما حق ضرب و شتم مردم را ندارید» و پاسخ شنیده بود که «امنیت مملکت با من است و به وظیفه خود عمل کردم.»
درگذشت سید محمد حسینی لواسانی تهرانی در سال ۱۳۱۶:
محمد بن محمود حسینی لواسانی تهرانی (۱۲۶۴-۱۳۵۶ق/۱۸۴۸-۱۹۳۷م)، معروف به عَصّار و آشفته تهرانی، حکیم، متکلم، فقیه، اصولی، شاعر و مفسّر شیعی. وی از میرزای شیرازی، ملا محمدکاظم خراسانی و... بهره برد و از بزرگانی، چون میرزا حسین نوری و محمدحسن آشتیانی اجازه روایت دریافت کرد.
آشفته تهرانی، علوم مقدماتی را در تهران فرا گرفت، و در ۱۳ سالگی همراه استاد خود به طالقان رفت و پس از مدتی به تهران بازگشت و در مدرسه مروی نزد شیخ محمدحسن چاله میدانی برادر حاج ملا جعفر چاله میدانی و ملا اسماعیل قره باغی به فراگیری معالم الاصول و شرح لمعه پرداخت. در ۱۲۸۹ق پس از گذراندن دورههای سطح و خارج از تهران به کربلا عزیمت کرد و در حوزههای درس عالمان و فقیهان آن زمان از جمله زین العابدین مازندرانی (درگذشت۱۳۰۹ق) مرجع تقلید شیعیان هند و مازندران شرکت کرد و در مدینه با خالد پاشا حاکم وقت مدینه ماند و کتاب التحفة المدنیة فی العروض را در ۱۲۹۰ق نوشت.
وی به بیروت و دمشق نیز مسافرت کرد، سپس به نجف بازگشت و در ۱۲۹۶ق برای استفاده از درس میرزای شیرازی به سامرا رفت. در ۱۳۰۱ق پس از چند سال شهر سامرا را به قصد تهران ترک کرد و سالها در تهران ماند. به گفته خود وی، پس از ۱۲ سال انزوا و گوشه گیری، از تهران مهاجرت نمود و در ۲ ذیالحجه ۱۳۴۰ق به مشهد وارد شد و تا پایان عمر در آن شهر، زیست. وی در ۹ محرم ۱۳۵۶ق در مشهد درگذشت و در ایوان طلای حرم امام رضا به خاک سپرده شد.
حمله وحشیانه ماموران رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه قم در سال ۱۳۴۲:
عصر روز دوم فروردین ماه ۱۳۴۲ مصادف با روز وفات امام صادق (علیهالسّلام)، مجلس سوگواری از طرف آیتالله گلپایگانی در مدرسه فیضیه با حضور آیتالله گلپایگانی برگزار شد. کامیونهای سرباز مسلح در بیرون مدرسه فیضیه در حال آماده باش مستقر گردید. بعد از گذشت مدتی از شروع مراسم و حضور آیتالله گلپایگانی واعظی به نام «شیخ انصاری» به منبر رفت. وی از همان آغاز سخنرانی با صلواتهای بیجای عدهای از حاضران مواجه شد.
اخلالگران در دو گروه ۷۰ و ۳۰ نفری در دو طرف مجلس قرار گرفته بودند و به نوبت صلوات میفرستادند. پیش از پایان سخنرانی یکی از اخلالگران فریاد زد «برای سلامتی شاهنشاه آریا مهر صلوات» مردم به هیجان آمدند و درگیری شروع شد.
ضرب و شتم طلاب و روحانیون توسط افراد اخلالگر آغاز شد. این گروه با چاقو و چوب به جان طلاب افتادند. کماندوها و افراد رژیم به هر طلبهای که میرسیدند از وی میخواستند که «جاوید شاه» بگوید سپس وی را زیر مشت و لگد گرفته و کتک میزدند. عدهای طلاب به طبقه فوقانی مدرسه رفته و با پرتاب سنگ و آجر به کماندوها حمله کردند. مهاجمین به طبقه بالا رفته و در آنجا ضمن درگیری و مضروب ساختن تعدادی از آنها، چند نفر را از بالا به پائین انداختند. ماموران شاه کتابها و قرآنها را پارهپاره کردند و لوازم و اثاث اتاق طلاب را به میان صحن مدرسه ریختند.
آغاز عملیات فتح المبین در سال ۱۳۶۱:
عملیات فتح المبین بامداد دوم فروردین ماه سال ۶۱ در جغرافیایی به وسعت ۲۵۰۰ کیلومتر در جبهه جنوب ایران آغاز شد. این عملیات که تا روز دهم فروردین به طول انجامید؛ چهار مرحله داشت و چهار قرارگاه عملیاتی از چهار محور شوش، رودخانه کرخه، کوه میشداغ، در جاده اهواز-اندیمشک و غرب دزفول حمله را آغاز کردند. فرماندهان ارتش و سپاه در این عملیات؛ آزادسازی بخشهایی از خاک ایران، انهدام لشگرها و ادوات نظامی عراق و در نهایت دور کردن خط مقدم و آتش موثر عراق از مرزها را به عنوان اهداف اصلی طراحی کردند.
آزادسازی ۲۴۰۰ کیلومتر از خاک اشغال شده ایران، مهمترین دستاور این عملیات بود و نشان داد که جمهوری اسلامی تا بازگرداندن تمام خاک خود از چنگ دشمن بعثی عقب نخواهد نشست. در این عملیات شهرهای دزفول، شوش، دهلران و اندیمشک از تیر رس توپخانه دشمن رها شدند و نیروهای ایران به مرزهای بین المللی در منطقه غرب شوش و دزفول رسیدند.
بر اساس آمار منتشر شده ۲۵ هزار نیروی بعثی در فتح المبین کشته شدند و ۱۵ هزار نفر به دست نیروهای ایرانی اسیر شدند. انهدام بیش از ۴ لشکر عراق، انهدام ۳۶۱ دستگاه تانک و نفربر،۷ فروند هواپیما، ۳۰۰ دستگاه خودرو، ۵۰ قبضه توپ و ۳۰ دستگاه مهندسی؛ به غنیمت گرفتن ۳۲۰ دستگاه تانک و نفربر، ۵۰۰ دستگاه خودرو، ۱۶۵ قبضه توپ، ۵۰ دستگاه مهندسی و مقادیر زیادی سلاح و تجهیزات انفرادی از دیگر دستاوردهای عملیات فتح المبین بود.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com