مدیریت جزیره‌ ای و بی برنامگی، معضل بزرگ دستگاه های فرهنگی کشور

گروه فرهنگی: جمهوری اسلامی ایران با همه توانمندی هایی که داراست، متأسفانه بعد از گذشت سال ها همچنان نتوانسته چاره ای برای حل برخی مسائل فرهنگی مهم کشور بیابد. این ضعف از آن جهت نیست که ما کمبود نهادهای فرهنگی یا کسری بودجه در این حوزه داریم، خیر؛ مشکل بزرگ بر سر این است که نهادهای فرهنگی ما یا نمی دانند که چه کارهایی باید بکنند و در چه حوزه هایی وارد نشوند و یا مشغول موازی کاری هستند. در واقع مشکل اصلی این است که یک نهاد بالادستی قاطع که دستگاه های فرهنگی کشور را مدیریت کند و وظایف هر کدام را مشخص نماید و از آن ها کار بخواهد، وجود ندارد.

به گزارش بولتن نیوز، شاید گفته شود که پس شورای عالی انقلاب فرهنگی در این میان چه وظیفه‌ای بر عهده دارد؟! اتفاقا عملکرد ضعیف این نهاد بالادستی در تبیین وظایف و تقسیم بندی کارها بین دستگاه های مختلف فرهنگی موجب آشفتگی موجود شده است. وقتی نقشه راه مشخصی وجود نداشته باشد و هر کسی ساز خود را بنوازد، نتیجه ای حاصل نخواهد شد. دستگاه های فرهنگی ما به صورت جزیره ای کار می کنند و حتی گاهی در جهت عکس هم اقدام می کنند.

همین فقدان سیاست گذاری بلند مدت و جزیره ای یک آفت دیگر هم با خود به ارمغان آورده است. دستگاه های فرهنگی ما چه در سطح کلان و چه در سطوح پایین تر قائم به فرد هستند و بر اساس میل شخصی مدیر حرکت می کنند. مصداق بارز این مسأله تفاوت رویکرد ستاد احیای امر به معروف و نهی از منکر کشور در دوران دبیری جلیل محبی با هاشمی گلپایگانی است. در دوره محبی، وی بیش از امر حجاب و عفاف، تمرکز خود را بر مبارزه با مفاسد قرار داده بود اما در دوره جدید، هاشمی گلپایگانی تمام توان خود و ستاد را معطوف به حوزه حجاب کرده است.

گاهی حتی اوضاع از این هم بغرنج تر است. یعنی شاهدیم که در یک سازمان دو مدیر هم تراز در مجموعه هایی مشابه، دو تصمیم متفاوت می گیرند و اثبات می کنند که یک رویه یکسان و نقشه راهی برای مدیریت فرهنگی حتی در یک سازمان نیز وجود ندارد. نمونه جدید این اتفاق را می توان در صدا و سیما داد. روز جمعه که جشن میلاد پیامبر اکرم (ص) و امام صادق (ع) در میدان ولیعصر (عج) تهران برقرار بود، صدا و سیما از طریق دو شبکه دو و سه ایم مراسم را به صورت زنده پخش می کرد. در بخشی از مراسم، حاج‌ محمود کریمی سخنانی را پیرامون حجاب دختران و زنان مطرح می کند اما در همین زمان شبکه سه پخش زنده را متوقف می کند و به استدیو باز می کردد اما شبکه دو سیما به پخش خود ادامه می دهد و سخنان محمود کریمی به صورت زنده پخش می شود.

این موارد تنها نمونه هایی کوچک هستند از آشفتگی در سیاست گذاری فرهنگی کشور. اگر بناست در جنگ فرهنگی _ رسانه ای فعلی که تلفاتش کم از جنگ سخت ندارد، بازنده نباشیم و حرکت اثرگذاری در کشور انجام شود، باید تجدیدنظری جدی صورت بگیرد و سیاست های کلان فرهنگی کشور مورد بازبینی قرار بگیرند. اگر شورای عالی انقلاب فرهنگی حرکتی جدی به خود بدهد تا این امر انجام شود و چشم اندازی درست و واحد تعیین شود و وظایف هر جزئی از کل دستگاه فرهنگی کشور مشخص باشد، دیگر کار جزیره ای یا قائم به فرد صورت نخواهد گرفت. حسن دیگر این کار هم مشخص بودن مسئول نقصان در هر حوزه ای از امور فرهنگی کشور است و سازمان ها نمی توانند برای فرار از پاسخگویی، تقصیرها را به گردن یکدیگر بیاندازند.