این مردمی که دیروز میدان ولیعصر بودند هم مردمند / چرا باید در جشن وحدت، رجزخوانی حیدر حیدر منتشر شود؟

گروه سیاسی - مصطفی مطهری: همزمان با فرارسیدن هفدهم ربیع‌الاول سالروز میلاد پیامبر (ص) و امام جعفر صادق (ع)، جشن بزرگ رسول مهربانی و لبخند با حضور مردم تهران در میدان ولیعصر(عج) برگزار شد. این مراسم با توجه به شرایط چند مدت اخیر مبنی بر حوادثی که در سطح جامعه رخ داده دارای شاخص ها و ویژگی های منحصر به فردی بود.

به گزارش بولتن نیوز، حضور گسترده و خانوادگی مردم در این مراسم و لبیک گویی به آنچه به عنوان ارزش های و بارورهای دینی - انقلابی شناسانده می شوند همه گویای جذابیت های این گونه مراسم و اهمیت و ضرورت تحلیلی – پردازشی آن می باشد.

با این حال دو نکته مهم و ویژه در ارتباط با این مراسم وجود دارد که باید به طور خاص مورد توجه باشد؛ نکته اول اینکه، عدم پوشش رسانه ای این اتفاق عظیم مردمی توسط رسانه های غربی و شبکه ها فارسی زبان خارج نشین می باشد. در واقع آنچه که در این باره می تواند در رابطه با رسانه های کور غربی دید این است که برحسب تجاربی که از عملکرد و برنامه هایشان وجود دارد اولاً این افراد یا همان مردمی که در این اجتماع گردهم آمده اند را نمی بینند و ثانیاً این گونه اجتماعات عظیم مردمی را از مردم مستثنی می دانند و آنها را در زمره طبقه بندی های نادرست اجتماعی شان از مردم قلمداد نمی کنند. در حالیکه این مردم همان مردم کوی و برزن و خیابان هایی است که هر روز با آنها هستیم و با آنها برخورد می کنیم. به بیان روشن رسانه غربی با این سیاست به دنبال تفرقه افکنی سوژه ای و ابژه ای هستند و از سوی دیگر نیز این مفاهیم اصطلاحی و حتی انتزاعی را به عنوان ابزاری در خدمت اهدفشان می بیینند.

و اما نکته دوم در ارتباط با این مراسم که بیشتر یک انتقاد است متوجه برگزارکنندگان این مراسم می باشد. در واقع ماهیت ترویجی - تشویقی این گونه مراسم حس همگرایی، وحدت و انسجام و یکپارچگی می باشد. پرسش اینجاست که آیا شعارهایی که در این مراسم گاهاً سر داده می شد از جنس وحدت و انسجام بود؟ چرا باید در در روز وحدت مسلمانان، رجز خوانی هایی مانند حیدر حیدر خوانده شود و آب را در آسیاب دشمنان این کشور ریخت؟ این رویه و رویکردها اگر انشقاقی و دوقطبی ساز نیست پس چیست؟ آیا با این گونه رفتارها مرز میان دشمن و خودی را محو نمی شود؟ آیا با توجه به شرایط موجود در کشور نباید بیشتر از همیشه به سمت خلق موضوعلت وحدت آفرین و انسجام گرا رفت؟

کوتاه سخن اینکه، آنچه دشمن به دنبال آن است نقاق و انشقاق ملی و مردمی است؛ در واقع با خلق تفاوت سعی در نشان دادن تعارض ها و کشاندنشان به منازعه دارند. بنابراین وقتی که همه از این مسئله آگاهیم چرا باید خواسته یا ناخواسته در دام آنها بیفتیم و در خدمت اهداف شوم آن ها باشیم؟