تلخ‌ترین فرازهای تاریخ تشیع در دوران امام حسن عسکری(ع)/ اوصاف شیعه حقیقی

به گزارش بولتن نیوز، حجت‌الاسلام خادمیان نوش‌آبادی در یادداشتی نوشت: بعد از شهادت امام حسن عسکری(ع) ترور، حبس تهدید و اذیت و آزار شیعیان بسیار شدت گرفت.
حجت‌الاسلام سید حسین خادمیان نوش‌آبادی، استاد حوزه علمیه ضمن عرض تسلیت به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع) یادداشتی به رشته تحریر درآورده است که مشروح کامل در ادامه از نظر می‌گذرد.

حضرت ابومحمد حسن بن علی عسکري علیه‌السّلام یازدهمین جانشین خاتم الانبیاء صلی الله علیه و آله ؛ ابن الرضای سوم ؛ فرزند امام هادی علیه السلام و پدر حجت خدا، امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف می باشد.
از آن جا که به دستور خلیفۀ عباسی در «سامرا»، در محلۀ «عسکر» سکونت اجباری داشت، «عسکری» نامیده می‌شود.
از مشهورترین لقب‌های آن حضرت، «نقی»، «زکی»، «فاضل»، «امین» و کنیه اش «ابو محمد» است.
تا چهار سال و چند ماهگی (و بنا به یک قول تا سیزده سالگی) در مدینه به سر برد.
تا ۲۳ سالگی به اتفاق پدر بزرگوارش در سامرا می‌زیست و تا ۲۸ سالگی (شش سال و اندی پس از شهادت امام دهم ) در سامرا ولایت بر امور و پیشوایی شیعیان را بر عهده داشت.
در واقع آن حضرت ۲۳ سال با پدر و ۶ سال در مقام امامت و در دوره امامتش با معتز (چند ماه) و بعد مهتدی و معتمد علیهم اللعنة معاصر بودند.
دوران امامت آن حضرت در شهر سامرا و غالبا تحت نظارت شدید خلفای عباسی سپری شد.
به گونه ای که ارتباط آن حضرت با شیعیان بسیار محدود و تنها به وسیله وکلای خاص صورت می گرفت.
شیخ طوسی اعلی الله مقامه، تعداد شاگردان آن حضرت را افزون بر یک صد نفر ثبت کرده است و در میان آنان چهره‌ها و شخصیت‌های برجسته و وارسته‌ای مانند احمد بن اسحاق اشعری قمی، ابو هاشم داود بن قاسم جعفری، ابو عمرو عثمان بن سعید عمری، علی بن جعفر و محمد بن حسن صفار به چشم می‌خورند.
امام عسکری علیه السلام از همین طریق شیعیان را برای عصر غیبت تربیت و آماده نمود .
یعنی حصر دشمن را تبدیل به فرصت آموزش برای دوران غیبت امام کرد .
تا شیعیان بیاموزند اگر امام آنان در غیبت بود چگونه معارف و معالم دین و مکتب را دریافت کنند.
همان گونه که به مردم تعلیم داد از فرصت شب چگونه برای کمال و سعادت باید استفاده کرد و شب به معنای خواب و تعطیلی تکامل و کمال نیست ؛ بلکه فرصت شب یعنی بال پرواز برای ربانی شدن .
امام عسکری علیه السلام فرمودند:
اِنَّ الوُصُولَ اِلَی اللهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا
یُدرَکُ اِلّا بِامتطاءِ اللَّیلِ
وصال به خداوند عزوجل سفری
است که جز با مرکب راهوار شب
زنده داری به دست نمی آید
امام حسن عسکری علیه السلام درباره اوصاف شیعه حقیقی حضرت امیرالمومنین علیه السلام می فرماید:
شِيعَةُ عليٍّ عليه السلام هُمُ الذينَ لا يُبالُونَ في سَبيلِ اللّه أوَقَعَ المَوتُ علَيهِم أو وَقَعُوا عَلَى المَوتِ، و شِيعَةُ عَليٍّ عليه السلام هُمُ الذينَ يُؤثِرُونَ إخوانَهُم على أنفُسِهِم و لَو كانَ بِهِم خَصاصَةٌ، و هُمُ الذينَ لا يَراهُمُ اللّه حيثُ نَهاهُم، و لا يَفقِدُهُم حيثُ أمَرَهُم، و شِيعَةُ عليٍّ عليه السلام هُمُ الذينَ يَقتَدُونَ بِعليٍّ عليه السلام في إكرامِ إخوانِهِمُ المُؤمنينَ.
شيعيان حضرت على علیه السلام کسانی هستند كه ترسی ندارند در راه خدا مرگ به سراغشان آيد، يا آنان به پيشواز مرگ روند.

آنانند كه برادرانشان را بر خود ترجيح مى‌دهند، هر چند خود نيازمند باشند.
و از آن چه خداوند نهی کرده دوری می کنند و به آن چه امر نموده عمل می کنند و آنان در تکریم و احترام برادران مؤمن خود به حضرت علی علیه السلام اقتدا می نمایند.
سرانجام آن حضرت در هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ در حالی که یگانه پسر او در جایگاه آخرین حجت الهی در سن پنج سالگی قرار داشت، به وسیله سمی که از طرف معتمد، خلیفه عباسی به ایشان خورانده شد
به شهادت رسید و در خانۀ خود در سامرا، کنار مرقد پدرش به خاک سپرده شد.
بعد از شهادت حضرت ترور، حبس، تهدید و اذیت و آزار شیعیان؛ بسیار شدت گرفت تا جایی که مرحوم
شیخ مفید اعلی الله مقامه ،تهدیدات بر ضد شیعه پس از شهادت امام عسکری علیه السلام، را یکی از تلخ‌ترین فرازهای تاریخ تشیع یاد کرده است.

والله المستعان

خبرنگار: علیرضا برومند