دولت در میانه دو دیدگاه ایستاده است

گروه بین الملل- مصطفی مطهری: در ارتباط با برجام و چگونگی مواجهه و برخورد با آن در کشور ما در حوزه سیاسی دو نگاه متفاوت و متضاد شناخته شده وجود دارد. نگاه اول مختص به طرفداران برجام می باشد. در ذیل این نگاه و دیدگاه، قبول بی قید و شرط تمام شرایط تحمیلی در این توافق از سوی ایران و عمل به تمام تعهدات مندرج آن می باشد ولو اینکه طرف مقابل به هیچ یک از تعهداتشان پایبند نباشد. عمده کسانی که در ذیل طرفداران و سرسپردگان برجام شناخته می شوند اعضای دولت قبل و جریانات سیاسی فکری همسو با آنها از طیف وسیع اصلاح طلبان هستند.

به گزارش بولتن نیوز ،نگاه و دیدگاه دوم به برجام که از قضا نیز از طرفدران بسیاری برخوردار است مخالفان برجام هستند؛ عمده مخالفان برجام از مخالفان و رقبای سیاسی طیف موافق برجام در حوزه سیاسی هستند. از نظر این گروه سیاسی، برجام عملاً به معنای یک امتیازدهی بدون هرگونه امتیازگیری و دستاورد برای ایران می باشد. در نگاه این گروه سیاسی، نه تنها نباید برجام را پذیرفت بلکه انجام هرگونه مذاکره در این باره در نهایت منجر به افزایش فشار بر ایران خواهد شد؛ بنابراین باید آن را پس زد.

کالبد شکافی برجام برای مردم با هدف رفع ابهام

با این یک حال نگاه و دیدگاه دیگری هم وجود دارد که ورای نگاه سیاه و سفید دو جریان سیاسی مخالف و موافق برجام است. دیدگاهی که در میانه قرار داشته و دولت نمایندگی آن را بر عهده دارد. در واقع دولت نه تنها حاضر به قبول بی قید و شرط شروط طرف مقابل نیست بلکه در رهگذر مذاکرات تلاش دارد تا در یک موضع برابر با طرف مقابل، پشت میز مذاکره نشسته و منافع ایران را استیفاء کند. از سوی دیگر نیزحاضر نیست با ترک میز مذاکره برای کشور و مردم تهدیدآفرینی کند. از این رو تلاش دارد تا میانه راه را در پیش بگیرد و با حفظ عزت و اعتبار ایران، از مسیر مذاکرات به رفع تحریم ها برسد و با خلق فرصت های های تازه و متعهد سازی طرف های مقابل نسبت به تعهداتشان، منافع حداکثری را برای ایران به ارمغان بیاورد.

در واقع این بدان معناست که دولت به عنوان نماینده مردم ایران(نه یک جریان سیاسی و یا یک طیف فکری) در جریان مذاکرات، تلاش دارد منافع ایران را تحصیل کند و حقوق مردم ایران را مطالبه نمایند. در حقیقت دولت با انتخاب مسیر مذکور از جبر سیاسی - فکری و قبیله ای - گروهی فاصله گرفته و با انتخاب و اختیار به گزینش در پای میز مذاکره حاضر شده تا کشور را از تلاطم تهدیدات احتمالی دور کند و در ازای آن فرصت آفرینی کند.