ساختار آموزش، قبضه و قباله شده است

گروه اجتماعی- مصطفی مطهری: آموزش و سیستم آموزشی در کشور ما به طرز فجیع و سریعی در حال انحطاط و فروپاشی است. این که نظام آموزشی ما بر حسب متغیرهای حکمرانی آموزشی اداره نمی شود و مدیریت آن بدست مدیرانی از جنس جواب پس داده ها و در عین حال خانه خراب کن ها افتاده و دور باطلی از سریال و چرخه های رفت و آمدی را رقم زده اند دردی است که کمتر کسی از آن اطلاع دارد.

به گزارش بولتن نیوز، وقتی فردی بعد از نزدیک دو دهه باز در صحنه حاضر میگردد و متولی و گرادننده سازمان آموزش و سنجش می شود و یا فلان مدیر بعد از نزدیک به دو دهه دوباره سر و کله اش در دانشگاه علمی - کاربردی پیدا می شود در حالی که در همان دوره های قبلی در همین پست و جایگاه، کاری از پیش نبرده اند و بر اساس معیارهای مدیریتی تغییر آنها را بر ماندنشان ترجیح داده اند، گویای وجود یک جریان موریانه ای در نظام آموزشی است. عقب گرد به عرصه استفاده از مدیرانی که حساب مدیریت شان را پس داده اند آن هم در بدترین شکل آن، دلالت بر الیگارشی از جنس آموزشی دارد.

انتخاب دوباره این گونه مدیران نادر از حیث عملکرد ضعیف و گماردن آنها بر حسب معیارهایی که نه تخصص است و نه تعهد و نه کارآمدی و ... وهمه می دانیم معیارها چیست و فرمولی از پیش تعیینی دارد، یعنی به سخره گرفتن آموزش، ساختار آموزش و فرآیند تربیت. پرسش اینجاست که دلیل همه پنبه در گوش گذاردن و چشم بند بر چشم نهادن ها برای نشنیدن و ندیدن چیست؟ چرا کسی گوش شنوایی برای شنیدن و چشم بینایی برای دیدن ندارد؟ چرا کسی پیگیر مظلومیت آموزش نیست؟ چرا آموزش به میراث این مدیران بیگانه با آموزش تبدیل شده است؟ جالب اینجاست وقتی یک نفر با تخصص و یا حتی سابقه درخشان در عملکرد اداری و با درجه کارشناسی سازمانی و ... برای دریافت پست معرفی می شود(این بماند که برای استخدام یک فرد هزار دالان ها رونمایی می شود) بلافاصله تقاضای دریافت روزمه فرد در اولویت بررسی ها قرار می گیرد ولی برای این آقایان گویا روزمه و ... برای بررسی عملکردشان نه تنها در اولویت نیست و محلی از اعراب ندارد بلکه سالبه به انتقاع است؛ فرق میان این و آن چیست؟ باور به قانون برای آن کارشناس و باور به رابطه ها برای این ...؟ چرا همه باید خون دل مدیریت این عده نامدیر را بخوریم؟ چرا همه باید در پشت خط انتخاب این گونه مدیران باشیم در حالی که همه از عملکرد ناموفق شان واقفیم؟ مدیریت درست و تغییر در شیوه مدیریتی، الگوی مدیریت تازه می خواهد با این آقایان می توان امیدی به تغییر داشت؟ به داد آموزش برسید؛ به داد ما برسید؛ به داد آینده این کشور برسید؛ ساحت خطیر آموزش را فدای ملاحظات و ... نکنید.