محدودیت بساز و بچاپ / این روش پول درآوردن برای جمهوری اسلامی نیست

گروه فرهنگی - سید مجتبی نعیمی: می‌فرماید سالیانه ۶۰۰ میلیارد تومان درآمدِ فیلترشکن‌ها در ایران است. همچنین فرموده گردشِ مالیِ کتاب‌هایِ کمک آموزشی در سال تحصیلی گذشته، ۷۵ هزار میلیارد تومان بوده.

به گزارش بولتن نیوز، بله. فرمول همان فرمولِ آشناست. همان عبارتی که روز اول مطالعات آکادمیک اقتصاد، به خوردتان می‌دهند. اینکه اساساً و ذاتاً، این جهان، عرصه‌ی کمبودها و محدودیت‌هاست و اقتصاد، علمِ مدیریتِ این کمبودها و محدودیت‌هاست.

نه عزیز من! اقتصاد، خصوصاً علمِ اقتصادِ نوین، علمِ مدیریتِ کمبودها نیست. این مثلاً دانشِ مدرن، تنها تلاشی‌ست برای بَزَک کردن و سر و سامان دادن به کمبودها و محدودیت‌هایِ ساختگیِ اقلیتِ حاضر در عرصه‌ی قدرت، جهتِ دوشیدنِ حداکثریِ اکثریتِ خارج از هرمِ قدرت.

مثلاً در همین دو خبر بالا. بفرمایید چه کسی در اینترنت محدودیت ایجاد کرده و سودِ دور زدنِ این محدودیت‌ها (فیلترشکن‌ها) در جیب کیست؟ و چگونه ممکن است تبلیغ دیجی کالا و اسنپ و دیگر موسساتِ اقتصادیِ رسمیِ کشور در آنها درج شود؟ و بفرمایید آنها که مدرک دانشگاه را تنها مسیر سعادت ترسیم کرده‌اند، کدام جماعتند؟ آنها که برای جوانِ ایرانی، پهنه‌ی خوشبختی را تنگ کرده‌اند؟ و سودِ حاصل از کتاب‌های کمک درسی و کنکور، این سال‌ها در جیب کی رفته؟ آیا این‌ها، همان‌هایی نیستند که هر سال عربده می‌کشند: ″نه آقا! کنکور حذف شدنی نیست.″

اما خالق این دنیا چه می‌گوید:

«وَ لَقَدْ مَكَّنَّاكُمْ فِي الْأَرْضِ وَ جَعَلْنا لَكُمْ فيها مَعايِشَ قَليلاً ما تَشْكُرُونَ». ما تسلط و مالكيت و حكومت بر زمين را برای شما قرار داديم و انواع وسايل زندگي را برای شما فراهم ساختيم امّا كمتر شكر گذاری می‌كنيد. (اعراف / ۱۰)

«وَ الْأَرْضَ مَدَدْناها وَ أَلْقَيْنا فيها رَواسِيَ وَ أَنْبَتْنا فيها مِنْ كُلِّ شَيْ‏ءٍ مَوْزُونٍ وَ جَعَلْنا لَكُمْ فيها مَعايِشَ وَ مَنْ لَسْتُمْ لَهُ بِرازِقينَ». و زمين را گسترديم و در آن كوه‌‌های ثابتی افكنديم و از هر گياه موزونی در آن رويانديم و برای شما انواع وسائل زندگی در آن قرار داديم و همچنين برای كسانی كه شما نمی‌توانيد به آن‌ ها روزی دهيد. (حجر / ۱۹ و ۲۰)

همین دو آیه برای من و شما کافی‌ست تا بفهمیم کسی که میلیاردها انسان را روانه‌ی این عالم کرده، بهتر از هر کسی نیازهایش را می‌شناخته و برایش فکری کرده تا معطل اولیه‌ها نباشد. و هیچ کجا نگفته شما را به جایی می‌فرستم که عرصه‌ی فقر و بیچارگی است و منِ خدای عالم، جهانی ساخته‌ام پُر از کمبود. لطفاً «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ» را هم به این قضیه ربطی ندهید که این سختیِ فراگیرِ انسان در این جهان، ناشی از خودِ انسان است نه بستری که برایش فراهم شده. ناشی از کمبودها و محدودیت‌هایِ ساختگی‌ست نه فقدانی اصیل.

″محدودیت بساز و از ملت بچاپ.″ بگردید و ببینید اطراف ما چقدر این گزاره، نمونه دارد. از همین معیشت و تورمی که خیلی‌ها را درگیر خودش کرده تا مستأجرانی که نمی‌دانند ماه دیگر، در کدام بیغوله سر بر زمین می‌گذارند. بدا به حال مدیرانی که هرچند از طبقه‌ی محدودیت ساز نیستند اما نمی‌دانند در چه زمینی بازی می‌کنند و بیچاره‌ مردمی‌ که تدبیر امورشان در دست اینهاست.

جالب‌تر اینجاست که کنارِ همین ساختن‌ِ کمبودها برای اکثریت، فقط در یکی از تفریحاتِ طبقه‌ی محدودیت ساز، در یکی دو ساعت، ۷۸ میلیارد تومان در حراجِ تهران جابجا شد. یعنی دقیقاً چند متر بالاتر از بنگاهی که یکی از من و شما بابتِ دو برابر شدنِ کرایه‌ی منزلش، به چه کنم چه کنم افتاده، ملوسک بابا از فلان تراوشات اسهالی مغز مثلاً هنرمندی خوشش آمده و ۱۰ میلیارد ناقابل از جیب حضرت اجل خرج کرده. حالا شما بیا باز از بودن یا نبودنِ ارز ترجیحی بگو. از ساختِ خانه برای محرومین بگو. تا وقتی این اَبَر سازه‌های اجتماعی، ما را در خودش می‌بلعد، هر صحبتی از تغییرِ مثبت به نفع مردم، شوخی تلخی‌ست روی زخم‌های باز و تازه‌ی مردم.

هیچ راهی، هیچ راهی جز تن ندادن به این محدودیت‌ها و بهم زدن قاعده‌ی این محدودیت‌ها نیست. تا وقتی من و شما، هر روز صبح تا شب‌مان را می‌دویم تا تبدیل شویم به نمونه‌ای دیگر از جماعتی که قاعده‌ی زندگی‌شان را بر مبنای آن محدودیت‌ها گذاشته‌اند، آش همین آش است و کاسه همین کاسه. تا وقتی من و شما، تویِ صورتِ این کمبودهای ساختگی به جای تُف انداختن، لبخند می‌زنیم، و بدیلی برایش نمی‌سازیم، باید هم همینی باشیم که هستیم.