اثر گذاری و نوع مدیریت، نگرشی به کلید واژه امروزی( بانیان وضع موجود)

گروه اجتماعی -  رحیم جاودان خرد، مدرس دانشگاه و پژوهشگر حوزه توسعه در یادداشتی نوشت: آنچه امروزه در مدیریت کلان کشور در طبقات مختلف مدیریتی (به ویژه مناصب دولتی)دیده می شود، اکثرا نگاه به نظریه‌های ذاتی و رفتاری افراد منصوب شده است، تا نگاه مدبرانه به قدرت عملیاتی و عملگرایی اثربخش، تاثیر گذار و نتیجه گرابودن آنان در جایگاه های مدیریتی، برای رفع مشکلات و حل آشفتگی ها در بخش های مختلف نیازمندی های مردم، که البته در ابعاد مختلف بحث روز محافل و مجالس است.

به گزارش بولتن نیوز، اساسا بسیار روشن است که بیان و خودنمایی صاحبان نظر در حوزه نظریه‌های مدیریتی توسط زمامداران موقعیت ها، موضوع نخست مدیریت نیست. بلکه در شرایط فعلی آنچه مهم است نگاه به توانایی ها و عوامل موثر در موفق بودن و جلب رای و رضایت مردم در جایگاه های مدیریتی است که می تواند مسئله‌ های مبتلابه در میدان مطالبات مردمی را تحت تاثیر مثبت خود قرار دهد و چالشی را از پیش پای مردم رفع و باعث بهبودی در زندگی آنان شود، و آنگاه می شود بحث نخست مدیریت.

اصولا در شرایط آشفته تحریمی و گاها نبود منابع بهبودی فعلی، افق موفقیت مدیران ، پیچیده تر از آن چیزی است که فقط با شنیدن چند نطق و سخنرانی تند‌‌‌ و امید بخش، توسعه طلبی و یا در بعضی موارد رکود، که حول و حوش مشکلات مردم انجام می پذیرد، قابل داوری یا پیش گویی باشد. هرچند که همین بیان نظری برنامه ها و راه حل ها برای رفع زمینه های نارضایتی در بین مردم، می تواند در تشخیص دادن مدیران تأثیر گذار از مدیران غیر موثر، مفید و کارساز باشد، اما قطعا نمی تواند ضمانتی لازم برای موفق بودن مدیران مسئول، در آن موقعیت و جایگاهی که مسئولیت آن را قبول کرده اند، محسوب شود. چون، مردم، عملا آنچه را که در بخش زیاد زندگی خود در حقیقت حس می کنند و بر سر سفره های خود اثرات محسوس آن را می بینند ،بسیار مهم و ارزشمند می دانند و بعد هم آن علائم را علت رضایت مندی خود می بینند، نه آن چیزی را که فقط در سخنرانی ها است و صرفا به وعده گرایی و وعده دادن شباهت دارد و حاصلی نتیجه بخش در ارتقاء نرخ رفاه و توانمندسازی آنان در تامین معاش و ‌کمترین های روز مره زندگی معمولشان را ندارد و چه بسا قدرت خرید حداقلی آنان را، روز به روز کمتر هم می کند.

در حقیقت باید گفت میدان مدیریت ارشد کشور، امروزه نیازمند مدیران پیروز نیست، بلکه بیش از هر چیزی، به پیروزی مدیران احتیاج دارد. مدیرانی که برای کوشش و تلاش ساختار سازمانی خود، یعنی منابع انسانی ( کارگر و کارمند و سرپرست و مدیران سطوح مختلف سازمانی) ارزش و اهمیت قائلند، نظرات و انتقاد کارشناسان را بر می پیذیرند و خود را بی نیاز از مشورت های متعهدانه، تخصصی و دلسوزانه اهل فکر و صاحب نظر نمی دانند. کسانی که به خود پیروزی نمی اندیشند و خالصانه خود را خدمتگزار مردم می دانند و برای اهل فکر که شاید با او و نظراتش تفاوت فراوانی هم داشته باشند، اما در دایره مدیریت سخاوتمندانه او می توانند به شکلی کارساز، با توانمندی های خادم گونه، مقامی شایسته و مسئولیت آفرین را به خود واگذار کنند، و آنگاه همه باهم و با همکاری یکدیگر، مجموعه ای از مدیران پیروز را در جهت انجام وظایفی که حاصلش سعادت ، آرامش، رضایت مندی و سرور مردم است را تشکیل دهند. همانطور که پیامبر گرامی اسلام (ص) را در بین جمع، اگر کسی از بیرون وارد می شد نمی توانست بشناسد.
به هر شکل نباید از نظر پنهان داشت که قرار گرفتن یک نفر با هر شکل از توانایی هایی که دارد، در یک‌ موقعیت مدیریتی حساس، معنایش ضرورتا اثر بخش بودن اورا در آن جایگاه گواهی نمی کند. زیرا جایگاهی که یک فرد گزینش شده در آن قرار می گیرد یک مسئله است و متمایز کردن آن جایگاه، با عملگرایی و ‌نتیجه بخش شدن مدیر مربوطه، مسئله ای دیگر است.

در هر صورت برای مدیران، مدیریت و تأثیر گذار بودن آنان در جایگاه هایی که فرمان هدایتش در هر صورت فعلا بدست آن هاست،ولی نارضایتی هایی در مورد آنان در بین مردم و بعضی از مسئولان وجود دارد و در مجالس‌ و گاها در برخی از رسانه ها نیز به آن پرداخته می شود و گاها نیز از جابجایی ها در مورد آنان سخن میگویند، باید گفت، پاسخ به یک پرسش اساسی، از سوی مدیران ارشد حاکمیتی، می تواند بهره وری در ابعاد مختلف مدیریت مدیران را صد چندان کند.
و پرسش این است که:

با توجه به وضعیت بسیار خاصی که بنا به علتهای مختلف،ناچارا در آن قرار گرفته ایم، برای فاصله گرفتن از نظریه پردازی، مؤثر بودن مدیریت، اهل عمل بودن مدیر، کاهش چالشها،افزایش امید و رضایت در میان مردم ، آیا باید شناخت ها و رویکردها را در موقعیت ها، و متدها وعملکردها را در منش ها، تغییر داد و روند های موجود را از زیر بنا و اصولی تعریفی از نو و جدید کرد، یا اینکه مدیران و افراد گزینش شده و منتصب را از موقعیت ها و مناصبی که، زمان زیادی نیست که خودمان آنها را در آن جایگاه ها گمارده ایم، را عوض کرده و تغییر داد؟ همچنان که در گذشته هم بر همین محور چرخیده و آن افراد هم، حالا اسمشان شده است: بانیان وضع موجود!