در ضرورت درمان سندروم «زبان بی‌قرار»
گروه فرهنگی- محمد رستم پور فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت: از روی کنجکاوی، کلمه «تقطیع» را در اخبار جستجو کردم و متوجه شدم در تقطیع سخنان در جهان رکوردداریم و کاملاً می‌توانیم روی ثبت رکورد تقطیع در گینس حساب کنیم: «تقطیع سخنان نماینده مجلس در مورد ازدواج دختران ایرانی با شیعیان کشورهای دیگر»، «تقطیع سخنان مهمان برنامه طبیب در مورد ععل آرتروز»، «تقطیع سخنان حجت‌الاسلام طائب در فایل صوتی منتشر شده»، «تقطیع سخنان فائزه هاشمی در مورد شوخی با پیامبر»، «انتقاد مهدی اکبری از تقطیع حرف‌هایش»، «تقطیع سخنان نماینده مجلس علیه رئیس‌جمهور»، «تقطیع سخنان حجت‌الاسلام نقویان»، «تقطیع اظهارات نماینده مجلس درباره ممنوعیت ورود آلات موسیقی به کشور» و ... به نظر می‌رسد این فهرست بلند بالا در ماه‌ها و سال‌های آینده طولانی‌تر شود، چرا که مقصر جدیدی برای بحران‌ها پیدا شده است: «تقطیع».
به گزارش بولتن نیوز، در ده سال اخیر، هر گاه بحران یا سانحه‌ای روی داده و جان‌هایی از دست رفته یا ذهن‌هایی مشوش شده، از «راننده» یا «خلبان» سراغ گرفته‌ایم. به ویژه اگر راننده یا خلبان از دنیا رفته باشد، او صد در صد مقصر است. چرا که نمی‌توان او را به حساب کشید و بازخواستش کرد. این رویه نادرست که هیچ گاه سازوکارها و فرایندها را نمی‌بیند و مرتباً وقوع بحران‌ها را به انسان‌ها تقلیل می‌دهد، به هیچ عنوان ایجابی نیست و در نتیجه، سرمایه‌ها را می‌سوزاند و سختی و دشواری و تنگی و فشار تحمیل می‌کند. در بحران‌های رسانه‌ای هم «راننده» یا «خلبان»، تقطیع است. هیچ گوینده‌ای نمی‌پذیرد اشتباه کرده و در نظر او همیشه رسانه‌ها هستند که خرابکاری می‌کنند و افکار عمومی را تشویش می‌کنند وگرنه آنان بیانی روشن و دقیق دارند و اساساً وظیفه دارند با حرف‌ها و مواضعشان هی هدایت کنند و نور بیفشانند.
در دوره‌ای که بیش از ۷۰ درصد ایرانیان گوشی هوشمند دارند و امکان ضبط صوت یا تصویربرداری از هر رویداد و واقعه‌ای بالاتر از ۵۰ درصد است، سیاستمدار و نماینده مجلس و سلبریتی و چهره‌های مشهور نباید هر حرفی بزنند و هر محیطی را جمع خودمانی دوستانه خود بدانند، البته و صد البته اگر اندکی فراست داشته باشند. تذکر اینکه
آقایان، خانم‌ها،
اندکی خوددار باشید،
تفاوت محیط‌ها را بدانید،
به شرایط روانی جامعه توجه کنید،
نیازی نیست هر روز تیتر اخبار باشید،
از ده مصاحبه یکی را قبول کنید،
به بعضی از شماها اصلاً تبیین نیامده،
اقتضائات و لوازم را درک کنید؛
چندان شایسته نیست، اما گویا راه‌حلی است برای آنکه بسیاری از حواشی و جنجال‌هایی که اعصاب و روان افراد جامعه را به هم می‌ریزد و برای سیستم هزینه می‌سازد، رخ ندهد.
«تقطیع» همچنان یک تکنیک رایج برای مدیریت افکار عمومی، شایعه‌سازی و عملیات روانی است اما از دیگر سو، به یک توجیه نخ‌نمای گویندگان بدون مسئولیت تبدیل شده که همچون کودکان، محیط‌ها را نمی‌شناسند و اولویت‌ها را رعایت نمی‌کنند.
رسانه و تبلیغ و تبیین، بیش از آنکه متأثر از حجم و مقدار باشد، به عمق و اثر بستگی دارد و عمق و اثر پیام تنها و تنها برآمده از دو متغیر است: محیط‌شناسی و مخاطب‌شناسی.
محیط‌شناسی یعنی بدانیم تفاوت و تمیز جغرافیاها محو شده، به ویژه برای کسی که نماینده یا زبان سیاست به شمار می‌آید و مخاطب‌شناسی یعنی آنکه به ظرفیت، نیاز و مسئله مخاطب توجه کنیم. این دو متغیر غیر از دشمنی است که برای القای دوقطبی و فاصله حکومت و مردم مرتباً سخنان گویندگان را بالا و پایین می‌کند تا بالاخره سوژه جعل بسازد.
محمد دلاوری، مجری تلویزیون، زمانی در واکنش به یکی از این سخنان بی‌پایه و بی‌وجه که تشویش و ناراحتی و آزار اجتماعی ساخته بود، گفت «آقایون حرف زدن بلد نیستید، حرف نزدن هم بلد نیستید؟». شاید عده‌ای واقعاً حرف نزدن بلد نیستند یا سندروم زبان بی‌قرار دارند. هر چه هست، ادب و فرهنگ فارسی و حکمت‌های دینی سرشار است از توصیه به درست‌گویی، کم‌گویی و کم‌سخنی و شاید لازم باشد، این سخن حضرت امیرالمومنین علی علیه‌السلام را سر در برخی نهادها و ادارات و سازمان‌ها نصب کنیم: «هر كس سخنش افزايش يافت، اشتباهاتش نيز فزونی خواهد يافت».
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
