اول ارديبهشت؛ سال‌روز كوچ شاعر رنگ و نقاش كلمه

گروه فرهنگی: امروز اولين روز ماه ارديبهشت هم‌زمان است با سال‌روز درگذشت سهراب سپهري، شاعر و نقاشي كه بر صفحه‌ي كاغذ نقش مي‌زد و بر بوم كلمه مي‌نگاشت.

به گزارش بولتن نیوز، سهراب سپهري در پانزدهم مهرماه سال 1307 در كاشان در خانواده‌اي مذهبي و هنردوست به دنيا آمد. در مدرسه‌ي خيام و دبيرستان پهلوي كاشان تحصيل كرد. ديپلم ادبيات و علوم انساني گرفت. سپس به تهران آمد و در دانشکده‌ي هنرهاي زيباي دانشگاه تهران به تحصيل پرداخت و هم‌زمان به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد که پس از هشت ماه استعفا داد. سهراب اولين مجموعه‌ي شعر خود را با نام «مرگ رنگ» در سال 1330 منتشر کرد. اين دفتر شامل مجموعه‌ي شعرهاي او در قالب نيمايي و چهارپاره است. او سال 1332 از دانشکده‌ي هنرهاي زيبا فارغ‌التحصيل شد و نشان درجه‌ي اول علمي را دريافت كرد. در همين سال در چند نمايشگاه نقاشي در تهران شرکت كرد و دومين مجموعه‌ي شعر خود را به نام «زندگي خواب‌ها» منتشر کرد.

در مرداد 1336 از راه زميني به کشورهاي اروپايي سفر کرد و به پاريس و لندن رفت. ضمنا در مدرسه‌ي هنرهاي زيباي پاريس در رشته‌ي ليتوگرافي نام‌نويسي کرد. او همچنين کارهاي هنري خود را در نمايشگاه‌ها به معرض نمايش گذاشت. حضور در نمايشگاه‌هاي نقاشي همچنان تا پايان عمرش ادامه داشت. سهراب در سال ‌1338، «آوار آفتاب» را منتشر كرد، كه مورد استقبال قرار گرفت. از آثار او به مجموعه‌ي كتاب‌هاي «صداي پاي آب»، «شرق اندوه»، «حجم سبز»، «ما هيچ، ما نگاه»، «در كنار چمن» و «هشت كتاب» كه مجموعه‌ي آثار اوست، مي‌توان اشاره كرد.

شعر سهراب نرم و لطيف است و در زمانه‌اي پرغوغا از طبيعت براي بيان مفاهيم فلسفي و عرفاني مي‌گفت. در شعرهاي او همه چيز احساس مي‌يابد، انگار تمام ذرات كائنات را سرشار از شور و شعوري مي‌دانست كه شعرش را خيال‌انگيز و پرتصوير كرده است. تصويرپردازي، طبيعت‌گرايي و حس‌آميزي را شايد بتوان يكي از مهم‌ترين ويژگي‌هاي شعري سهراب خواند. کسي نيست، بيا زندگي را بدزديم، آن وقت ميان دو ديدار قسمت کنيم بيا با هم از حالت سنگ چيزي بفهميم. بيا زودتر چيزها را ببينيم ببين، عقربک‌هاي فواره در صفحه ساعت حوض زمان را به گردي بدل مي‌کنند بيا آب شو مثل يک واژه در سطر خاموشي‌ام بيا ذوب کن در کف دست من جرم نوراني عشق را سهراب در نقاشي و شعر اسلوب خاصي دارد. گاه در شعر سهراب مرز بين نقاشي و شعر از بين مي‌رود. نقاشي او از نقاشي ژاپن بي‌تأثير نبوده و شعرش هم از عرفان بودايي رنگ پذيرفته است. سهراب سپهري در غروب اول ارديبهشت‌ماه سال 1359 در بيمارستان پارس تهران به علت ابتلا به بيماري سرطان خون درگذشت. صحن امام‌زاده سلطان‌علي روستاي مشهد اردهال واقع در اطراف کاشان ميزبان ابدي اين شاعر و نقاش است. اهل کاشانم روزگارم بد نيست تکه ناني دارم، خرده هوشي، سر سوزن ذوقي مادري دارم، بهتر از برگ درخت دوستاني، بهتر از آب روان و خدايي که در اين نزديکي است لاي اين شب‌بوها، پاي آن کاج بلند روي آگاهي آب، روي قانون گياه . . .