معافیت مالیاتی هنرمندان؛ راهکار غلط مجلس و دولت انقلابی برای جلب نظر اهالی هنر!

گروه فرهنگی: در زمان بررسی بودجه سال‌ گذشته، هنگامی که محمدباقر نوبخت به صورتی شتاب‌ زده به مجلس شورای اسلامی رفت تا مانع تصویب دریافت مالیات از هنرمندان شود، موجی از مخالفت در رسانه‌ ها و علی‌ الخصوص رسانه‌ های انقلابی راه افتاد که این کار در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، مصداق کامل امتیاز دادن به عده‌ای برای جلب حمایت ایشان است. البته که زور نوبخت و دولت به مجلس چربید و این معافیت مالیاتی تصویب شد. اما اتفاقی تلخ طی هفته گذشته رخ داد که هم واکنشی از سوی رسانه‌ ها نسبت به آن دیده نشد و هم رویه‌ ای در پیش گرفته شد که متناسب با شعارهای دولت و مجلس انقلابی نبود.

به گزارش بولتن نیوز، با پیگیری جدی محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت سیزدهم، بر خلاف نظر اولیه کمیسیون تلفیق بودجه، مقرر شد که هنرمندان معاف از پرداخت مالیات باشند. اتفاقی عجیب که در سکوت کامل خبری رخ داد و هیچ کدام از آن رسانه‌ هایی که دولت تدبیر و امید را مورد تفقد قرار داده بودند، کلامی از این تصمیم غیرقابل قبول ننوشتند. جلب نظر این قشر به حدی برای نمایندگان مجلس و وزارت ارشاد مهم است که برای ثبت افتخار این کار، علیه یکدیگر موضع گیری کرده‌اند تا بتوانند تصویب این معافیت را به خود ربط بدهند.

اما چرا این معافیت مالیاتی هنرمندان قابل پذیرش نیست؟! ما فرض را بر این می گذاریم که همه هنرمندان از درآمد بالایی برخوردار نیستند و این مصوبه در راستای حمایت از اکثریت قشر هنرمند است و نه یک عده معدود. اما حتی اگر بنا بر چنین فرضیه غلطی هم باشد، معافیت کلی هیچ توجیهی ندارد. همانگونه که برای کارمندان، کارگران، کسبه خرد و بسیاری از مشاغل، مالیات وضع شده و بنا بر میزان درآمد، بخشی از این اقشار، معاف از مالیات شده‌اند، امکان در نظر گرفتن چنین وضعیتی برای هنرمندان هم وجود داشت و نیازی نبود دسته ‌ای که درآمدهای میلیاردی دارند، به اسم حمایت از هنرمندان، معاف از مالیات شوند.

حقیقت این است که وزارت ارشاد و نمایندگان بعد از اتفاقات جشنواره فیلم فجر، به این نتیجه رسیده اند که تنها راه جذب هنرمندان به سمت خود، دادن این دست امتیازات است و کپی کردن از روی دست دولت تدبیر و امید و اصلاح طلبان. اما گویا این حضرات در خواب به سر می برند یا نمی دانند که این کارها تأثیری در همراهی هنرمندان با دولت و مجلس انقلابی نخواهد داشت. بنیان های فکری دو طرف به هیچ وجه با هم جور در نمی آید و بسیاری از این قشر مشکلات ایدئولوژیک با تفکر انقلابی دارند.

در چنین شرایطی سکوت رسانه های انقلابی در قبال این اتفاق و همراهی آن ها با دولت و مجلس برای باج دادن به یک گروه خاص، نتیجه ای به  همراه ندارد جز اثبات اینکه مشی ایشان آن گونه که خود می گویند، انقلابی و بر اساس تقوای الهی نیست. نفع جناحی، قشری گری و حمایت تحت هر شرایطی نمی تواند شیوه خوبی باشد. این رویه رفتاری بیش از کمک، زمینه های فاصله گرفتن دولت و مجلس را از مشی انقلابی و عدالت خواهانه فراهم می کند.