رهبر انقلاب همیشه ارزان ترین میوه ها را می خورند

به گزارش بولتن نیوز، علیرضا مرندی،رئیس فرهنگستان علوم پزشکی در برنامه «سلام تهران» شبکه ۵ سیما با اشاره به فعالیت‌های سیاسی خود پیش از انقلاب،گفت: پدر من اعتقادات سیاسی ضد رژیم داشت. من نیز از دوران دانشجویی خود در کارهای محدودی که در آن روزها می‌شد انجام داد؛ مانند پخش اعلامیه مشارکتی داشتم و گاهی اوقات شعارهایی علیه رژیم می‌دادیم.

وی ادامه داد:هرچه روبه‌جلو می‌رفتیم فعالیت‌ها نیز بیشتر می‌شد؛ همچنین توزیع کاست‌های صوتی بین آشنایان و دوستان و شرکت در محافلی که درباره امام خمینی(ره) و مسائل سیاسی بحث می‌شد در برنامه بود.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی با اشاره به تظاهرات در دانشگاه و برگزاری محافل سیاسی،عنوان کرد: در آن زمان اجازه ورود به دانشگاه برای نیروی نظامی وجود نداشت، به همین جهت تظاهراتی در دانشگاه برگزار می‌کردیم؛ البته کسی اسم شاه را نمی‌برد ولی علیه دولت، نخست‌وزیر و شرایط زمان شعار می‌دادیم. به‌ندرت دانشجویان از دانشگاه بیرون می‌رفتند که به‌محض خروج نیروی نظامی حمله کرده افراد را متفرق می‌کردند.

مرندی درباره ماجرای دستگیری خود، بیان داشت: جلساتی می‌گذاشتیم که برای آن نام تعیین کرده بودیم اما مانند انجمن اسلامی بود و بین دانشجویان کوی دانشگاه برگزار می‌شد؛ از شهید مطهری، بازرگان و غیره دعوت می‌کردیم که برای ما سخنرانی کنند که هر هفته یا یک هفته در میان برگزار می‌شد.

وی گفت: فرصت زیادی نداشتیم که در ۱۵ خرداد به کوی دانشگاه هجوم آوردند و مؤسسین این برنامه‌ها را که من نیز از آنها بودم دستگیر کرده و چند ماهی زندانی کردند. این ماجرا بین سال ششم و هفتم پزشکی بود؛ بنابراین همه امتحانات از خردادماه باقی ماند تا اواخر شهریور که آزاد شدیم و امتحانات را دادیم. فعالیت‌های سیاسی در آن زمان در همین حدود بود و توفیق نداشتم مانند افرادی مثل شهید نواب صفوی فعالیت کنم

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی با اشاره به نقش عباس شیبانی در فعالیت سیاسی خود، اظهار کرد: شخصیت او را نمی‌شناختم اما نام او میان جوانان و نوجوانان می‌چرخید؛ چراکه دانشجوی پزشکی بود که دوره پزشکی‌اش را به‌جای ۶ سال عملاً ۱۷ سال گذراند و افرادی که عقاید سیاسی داشتند حسرت او را می‌خوردند.

مرندی افزود: بضاعت مالی پدرم خیلی خوب نبود که به تهران آمده و درس بخوانم. در دانشکده پزشکی اصفهان نام‌نویسی کردم؛ در آن موقع کنکور هر دانشگاه جدا بود که هم اصفهان و هم تهران را قبول شدم.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ادامه داد: علت عمده‌ای که به تهران آمدم هم به این دلیل که دانشگاه تهران بهتر بود و هم اسم عباس شیبانی بود؛ چراکه او در آنجا حاضر حضور داشت و برای من افتخاری بود که در دانشگاهی باشم که او از دانشجویان آن دانشگاه است.

مرندی با اشاره به ماجرای گذراندن دوران تحصیلی خود در آمریکا، مطرح کرد: در سال ۱۳۴۵ به آمریکا رفتم؛ البته در ایران پزشک شده و سپاه بهداشت را نیز گذرانده بودم. برای تخصص به آمریکا رفتم؛ تخصص کودکان و بورد تخصص را از آمریکا گرفتم.

وی بیان داشت: رشته فوق تخصص نوزادان را خواندم و بورد فوق تخصص را نیز دریافت کردم. در حال حاضر ۲ نفر در کشور بیشتر نیستیم که بورد فوق تخصص از آمریکا داریم. در آمریکا ابتدا استادیار و سپس دانشیار شدم.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی تصریح کرد: از نظر راحتی و آسایش وضع خیلی مطلوبی داشتیم خصوصاً که بعد از مدتی که به‌ صورت تمام‌وقت در دانشگاه بودم، پاره‌وقت شدم و بعدازظهر مطب زدم و بسیار موفق بودم. هم‌چنین رئیس بخش کودکان دانشگاه و رئیس بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بودم. در واقع زندگی دنیوی خوبی داشتم.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی با بیان دلیل بازگشت از آمریکا به ایران در زمان انقلاب، ابراز داشت: پیش از اینکه به ایران بیایم منزل قصر مانندی خریده بودم اما آن زمان در ایران نیز زمان طاغوت بود و خاطراتی که از آن زمان داشتیم، خاطرات خوشی نبود؛ یعنی از اسلام خبری نبود؛ در نتیجه تفاوت چندانی بین ایران و آمریکا در آن زمان وجود نداشت.

مرندی ابراز کرد: البته قطعاً در ایران افراد متدین وجود داشتند اما امام خمینی(ره) اکثر ما را تربیت کردند نه این‌که همه از ابتدا انقلابی بودند؛ دوست داشتیم برگردیم اما نه به آن ایران.

وی تصریح کرد: وقتی مسائل مربوط به انقلاب شروع شد علاقه‌مندی ما خیلی بیشتر شد و روزی که اعلام شد که انقلاب پیروز شده است همان لحظه من و همسرم تصمیم گرفتیم که باید به ایران بازگردیم؛ البته برای ما نیز راحت نبود چراکه همه امکانات مانند منزل، مطب و غیره را باید فروخته و بازمی‌گشتیم. لطف الهی شامل حال ما شد که این تصمیم را گرفتیم.

رئیس فرهنگستان علوم پزشکی افزود: برای ما توفیق عظیمی بود که از سرزمین کفر به زیر پرچم جمهوری اسلامی بیاییم. از روزی که آمدیم مدت‌ها بیکار بودم؛ بااینکه آنجا دانشیار بودم اما هیچ‌یک از دانشگاه‌ها در ایران من را نپذیرفتند حتی بهداری نیز به همین ترتیب. اما به‌طورکلی نفس کشیدن در این کشور و در این فضا برای ما ارزشمند بوده و هست. اینجا برای ما بهشت است و منتی بر سر ما است که در این سرزمین زندگی کنیم.

با توجه به ارتباط خود با رهبر معظم انقلاب، گفت: در آن زمان وزیر بهداری بودم و ایشان رئیس‌جمهور بودند؛ بنابراین این توفیق را داشتم که در خدمت ایشان باشم.