آقایان لطفاً سطح رفاه، میزان حقوق و امکانات را نیز با اروپا مقایسه کنید

گروه اقتصادی - مصطفی مطهری: داستان یارانه زدایی، آزادسازی اقتصاد و خصوصی سازی در ایران نه تنها بر مبنای واقعیت های جامعه انجام نگرفته و نمی گیرد بلکه یکی از مشکلاتی است که در طول دهه های گذشته انجام شده و اکنون هم در حال تکرار است و بیشترین آسیب را نیز در این باره اقشار کم درآمد جامعه متحمل شده اند. بطوریکه بر حسب معیارهایی که تصمیم و اقدام به انجام موارد فوق از سوی دولت ها در ایران گرفته می شود دولت به عنوان منتفع نهایی این اتفاق و اقشار کم درآمد به عنوان متضررین این مسئله همواره در کانون این رویداد بوده اند.

به گزارش بولتن نیوز، یکی از نکات مهم درباره مسائل مذکور، تطبیق غیر علمی و مقایسه بی مبنای مواردی است که دولت ها به دنبال گران کردن آنها می باشند. بطوریکه در زمان هایی که دولت تصمیم به گران کردن بنزین یا کالاهایی انرژی گرفته اند به مقایسه قیمت این کالاها با اروپا و کشورهای توسعه یافته می پردازند، مقایسه ای که نه در سطح ظاهری بلکه در سطح ماهیتی و مفهومی آن نیز غیرعلمی و ساده لوحانه می باشد. در واقع شرایط نامساوی دستمزدها و حقوق ها در اروپا و یا کشورهای توسعه یافته با ایران از یکسو و استدلالات بی پایه و اساس در ارتباط با اخذ یارانه های پنهان از اقشار پردرآمد و توزیع و اختصاص آن به اقشار کم درآمد و مستضعف از سوی دیگر مسئله ای است که همواره دستاویزی در خدمت حامیان اجرای سه گانه یارانه زدایی، خصوصی سازی و آزاد سازی بوده است. این در حالی است که آنچه در عمل اتفاق می افتد این می باشد که دولت با این روش تلاش می کند تا کسری بودجه خود را به نحوی از جیب مردم جبران کند و در گام دوم نیز تنها مردم هستند که از ناحیه این اتفاق آسیب می بییند.

واقعیت امر این است که نظام سیاسی ما باید یکبار برای همیشه تکلیف خود را با اندیشه های ترویجی در ذیل نظریه های سرمایه داری مشخص کند. متولیان امر باید یکبار برای همیشه موضع و جهت گیری شان را نسبت به گزاره های تبلیغی از سوی حامیان لیبرال و نئولیبرال داخلی که از قضا از نظریه پردازان اقتصاد داخلی هم به شمار می روند و در زمره برنامه ریزان دولت ها جهت اجرای طرح تحدیدی دولت در حمایت از جامعه هستند، مشخص کند. به عبارت بهتر نمی توان این مسئله را پذیرفت که مردم را به اروپا حواله داد و دولت را مانند دولت های آن طرف ملزم و مسئول به فراهم سازی رفاه مردم ندانست. اینگونه نمی شود که در مواردی که به نفع دولت است به مقایسه شرایط مردم با کشورهای اروپایی دست زد ولی در موارد دیگر از این قیاس و تطبیق دست برداشت و حتی اشاره کوچکی به آن نکرد.

در مجموع باید اینگونه گفت که با یک بام و دو هوا نمی شود به اداره امور پرداخت؛ آزموده را آزمودن خطاست؛ موضوعی که هر بار بر طبل آن می کوبند دیگر قدیمی است. راه حل جای دیگری است. چرا دولت از اقتصاددان های دیگر مشورت نمی گیرد، آنچه امروز بر سر کشور و مردم آمده است نتیجه نسخه پیچی و تجویز اقتصاددان های لیبرال و نئولیبرالی است که کعبه آمالشان غرب است. از رهگذر اجرای یارانه زدایی و خصوصی سازی و ... ایده غربی سازی ایران با نگاه گزینشی را در سر می پرورانند. وضعیت اقتصادی، معیشتی، تورم و ... نتیجه تشویق دولت ها به آزادسازی اقتصاد و خصوصی و یارانه زدایی در طول دهه های گذشته می باشد. بنابراین آنچه امروز نیاز مردم و کشور می باشد فاصله گرفتن دولت از ایده پردازانی است که مسبب شرایط امروز مردم و کشور هستند.