کارکرد یا کژکارکردی دولت در صد روزی که گذشت

گروه سیاسی ـ مصطفی مطهری: از سال 1392 با روی کار آمدن دولت موسوم به تدبیر و امید و وعده های اصلاح شرایط اقتصادی و بهبود آن در پیوند با سیاست، وعده صد روزه وارد ادبیات سیاسی و رسانه ای کشور شد. این وعده که در شکل یک پروژه در پروسه شمارش ایام اتفاق افتاد دست ساز دولتی بود که بعدها رئیسش منکر آن شد.

به گزارش بولتن نیوز، با این حال در این یادداشت تلاش می شود به عملکرد صد روزه دولت سیزدهم در قالب سازه مفهومی و شکلی مذکور بپردازیم. به همین رو برای بررسی اجمالی و کوتاه مدتِ زمان صد روزه باید عملکرد دولت را در دو حوزه داخلی و خارجی مورد کنکاش و بررسی قرار داد.

در عرصه داخلی آنچه در این مدت رخ داد عمدتاً بر پایه کندی و تعلل اتفاق افتاده است. اگرچه نمی توان تمام فعالیت های دولت را در این عرصه بر حسب زمانبندی مذکور قرار داد اما آنچه در این باره باید مورد توجه باشد و از قالب افق نظری سیاه و سفید دیدن خارج شد این است که عمده تلاش دولت در این حوزه متأثر از شرایط مدیریت جدی و سروسامان دادن به آنچه بوده است که تا پیش از این در دولت قبل رخ داده بود. به بیان جامع تر فعالیت های دولت در عرصه داخلی متأثر از دو شاخص تغییر در مدیریت که با ویژگی کندی و بطئی که هنوز در جریان است و از سوی دیگر همگام سازی برنامه های دولت بر حسب شرایط محیطی و اتفاقاتی است که در این عرصه وجود دارد. مضافاً اینکه نباید فراموش ایفای نقش در میدان بودن و مشاهده از نزدیک شرایط معیشتی – اجتماعی مردم از سوی دولت را نیز باید به عنوان یکی از شاخص های کلیدی در صد روزه مذکور در کنار روند موفق واکسیناسیون عمومی در نظر داشت.

و اما آنچه در عرصه خارجی در مدت زمان صد روز اتفاق افتاد بیشتر حول تعیین زمانبندی و شرایط جدید ایران برای انجام مذاکرات با 1+4 و ایالات متحده امریکا بود. به واقع دولت در مدت زمان سپری شده در عرصه سیاست خارجی که تابعی از سیاست در عرصه داخلی است به هدفمند سازی مذاکرات و انگاره های مبتنی بر آن متمرکز بوده است. اگرچه در این صد روزه با حضور در اجلاس شانگهای، اکو و حتی نشست کشورهای همسایه عراق در سطح وزیر خارجه نیز توانست به تبیین رویکرد سیاست خارجی دولت جدید بپردازد و مبنای سیاست خارجی دولت را به نوعی مشخص سازد اما اهم فعل دولت در عرصه سیاست خارجی تمرکزش بر تعیین محورها و شرایط مذاکره بوده که با توجه به برگزاری آن و اخبار مثبتی که بطور غیر رسمی و حتی رسمی از روند مذاکرات گزارش و مخابره می شود گویای عملکرد بالنسبه موفق دولت و تیم مذاکره کننده جدید ایران در این حوزه می باشد.

در مجموع باید اینگونه گفت که عملکرد دولت در عرصه داخلی اگر چه کند بوده و هنوز نتوانسته است پاسخی در خور به شرایط موجود در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و معیشتی بدهد اما با این حال گره خوردن مشکلات موجود به تحریم ها که به حوزه خارجی مربوط می باشد موجب تمرکز دولت بر این حوزه شده است. همین امر سبب شده تا دولت با صرافت ویژه ای به تببین نقشه راه جهت مذاکرات در وین بپردازد تا از این طریق بخشی از مشکلات داخلی را حل و فصل کند؛ بنحویکه از جمله شروط اولیه و اولویت های مذاکره کنندگان ایران که پیش تر هم اعلام شده بود برداشتن تحریم ها از سوی طرف مقابل می باشد.