نوبل اقتصاد و سیاست‌گذاری‌ اجتماعی

گروه اقتصادی: نوبلیست‌های اقتصاد ۲۰۲۱ برای ما از منظر سیاست‌گذاری اجتماعی واجد اهمیت بسیارند. از این میان، «دیوید کارد» جایگاه ویژه‌ای دارد.

به گزارش بولتن نیوز، تمرکز او بر نیروی کار است و با توجه به علاقه مطالعاتی وی بر «حداقل دستمزد»، «مهاجران» و «آموزش» (البته از منظر بازار کار)، آثار وی برای پژوهشگران حوزه سیاست‌گذاری اجتماعی جذاب و در خور توجه است.

می‌دانیم که در ایران، حداقل دستمزد همواره به بهانه آثار مخرب آن بر اشتغال و از دست رفتن همین مشاغل محدود موجود، همواره زیر ضرب آنچه رابطه‌ای بدیهی (در میان اقتصاددانان ایرانی) خوانده می‌شود، قرار داشته است.
در حالی که در اوایل دهه 1990 این باور در میان اقتصاددانان پذیرفته شده بود که بالارفتن حداقل دستمزد سبب کاهش اشتغال می‌شود، شواهدی وجود داشت که استنباط دیگری را ممکن می‌کرد. استدلال اقتصاددانان جریان اصلی در راستای تایید رابطه معکوس میان حداقل دستمزد و میزان استغال چنین بود: افزایش حداقل دستمزد، هزینه نیروی انسانی و در نتیجه هزینه کلی بنگاه‌ها را بالا می‌برد و کارفرما به ناچار به تعدیل نیروی کار رو خواهد آورد.

کارد و کروگر در همان دهه 1990 شواهد متفاوتی را نشان دادند اما در آن فضایی که هنوز ناقوس تاچریسم بر اقتصاد طنین می‌انداخت، شنیده نشد. با این حال دیوید کارد دست از کار نکشید و حدود 30 ساله گذشته در این زمینه به مطالعه پرداخته است و سرانجام جایزه نوبل امسال را برای همین تلاش‌های پژوهشی دریافت کرد.

کارد و کروگمن در مطالعه پیشگامانه خود کوشیده بودند تا با مقایسه دو ایالات همجوار پنسیلوانیا و نیوجرسی که بازار مشابه و از هم متاثری داشتند، باور متداول «تغییرات حداقل دستمزد بر اشتغال» را به صورت تجربی مطالعه کنند. حداقل دستمزد در نیوجرسی (برخلاف پنسیلوانیا) در سال 1992به یکباره حدود 19 درصد افزایش یافته بود و این موضوع زمینه مناسبی برای مقایسه تغییرات در دو ایالت را فراهم می‌کرد.

آنها در این مطالعه بر رستوران‌های فست‌فود تمرکز کردند که کارگرانشان دستمزد پایینی دارند و به ناگزیر بیش از سایر مشاغل، تحت تاثیر حداقل دستمزد قرار می‌گیرند. نتیجه دور از انتظار بود: برخلاف باور مرسوم، افزایش حداقل دستمزد، تاثیری بر تعداد کارگران نگذاشت. کارهای بعدی دیوید کارد نشان داد که در کل تاثیر افزایش حداقل دستمزد بر بازار کار در عمل بسیار ناچیز است.

یافته مهم دیگر دیوید کارد در زمینه سیاست اجتماعی، این بود که نشان داد هر چه که سرمایه‌گذاری بیشتری بر مدرسه (مانند نسبت معلم به دانش‌آموزان و...) صورت گیرد، میزان دسترسی آتی این دانش‌آموزان به کار نیز افزایش خواهد یافت.