درس‌های مرداد عبرت آموز برای جامعه‌ی ایرانی و افغانستانی

گروه سیاسی - سیدمجتبی نعیمی: امروز بیست و شش مرداد، مصادف است با بازگشت اولین گروه از اسرای ایرانی در عراق. بازگشت همان‌هایی که با همه‌ی داشته‌ها و نداشته‌های‌شان، نگذاشتند این سرزمین به دست اجنبی بیفتد. جان‌شان را و عمرشان را که قابل قیمت گذاری نیست دادند تا ایران، ایران بماند.

به گزارش بولتن نیوز، این روزها که مملکت ما درگیر مصائب مختلف است، خیلی‌ها می‌گویند کاش همان روزی که گفتند اگر نمی‌پسندید، بروید، می‌رفتیم. درست که به قول معروف نخوردیم نان گندم، اما دیده‌‌ایم دست مردم. درست که جنگ را درک نکرده‌ام، اما از زبان جنگ درک کرده‌ها شنیده‌ایم که سختی آن دوران، اگر صدبرابر الان نبود، کمتر هم نبود. اما آنهایی که امروز سالروز بازگشت‌شان است، بین ماندن و رفتن، ماندن و جنگیدن و "هزینه دادن" را انتخاب کردند.

روز بیست و شش مرداد بابت کاری که آنها کردند در تاریخ ماندگار شد. همانطور که روز بیست و پنج مرداد هم از این به بعد در تاریخ ماندگار خواهد شد. برادران افغانستانی باید این روز را در تاریخ‌شان ثبت کنند. روزی که نظام سیاسی‌شان، با کمترین مقاومت فرو ریخت. همانطور که ما هم روز بیست و هشت مرداد را در تاریخ‌مان ثبت کردیم.

"فرار" چکیده آن چیزی‌ست که در بیست و پنج مرداد هزار و چهارصد در بخش قابل توجهی از جامعه افغانستان رخ داد. بی‌انصاف نیستم و نمی‌گویم هیچ مقاومتی نشد. اما روح کلی آنچه اتفاق افتاد، چیزی جز فرار نبود. همانطور که "تسلیم"، چکیده‌ی همه‌ی چیزی‌ست که در ایران سال سی و دو رخ داد.

"فرار و تسلیم" تنها دو واژه نیستند. همانطور که "مقاومت" تنها یک واژه نیست. اینها همه یک نگرش‌ند. اینها محصول یک نوع تربیت، یک نوع جهان‌بینی، یک نوع فرجام شناسی و یک نوع روش زندگی کردن است. بستگی دارد تعریف شما از زندگی چه باشد تا در برهه سرازیر شدن اَبَر بحران‌ها، "فرار و تسلیم" را برگزینی یا "مقاومت" را. هرچند به یاد ندارم در جایی از تاریخ، کسی از اهل فرار و تسلیم به نیکی یاد کند.