در صادرات به سوریه که دیگر تحریم نبودیم؛ پس چرا آنجا را هم باخیتم؟
گروه بین الملل- مصطفی مطهری: خبر پیشی گرفتن ترکیه از ایران در عرصه صادرات به سوریه هم ناراحت کننده است و هم در خور تأمل. ناراحت کننده از این جهت که دولت به عنوان متولی سیاست خارجی در عرصه دیپلماسی اقتصادی علیرغم فعالیت پررنگ ایران در سوریه در نبرد با تروریست های تکفیری نتوانسته است بازار مناسبی برای خود در سوریه دست و پا کند. با این حال درد ماجرای مذکور زمانی بیشتر می شود که متوجه می شویم که ترکیه گوی سبقت را با سرعت 13 برابری در عرصه صادرات از ایران ربوده است.
در واقع ترکیه که در ماجرای بحران در سوریه علیه دولت قانونی این کشور در حمایت از تروریست ها وارد عمل شد و حتی بخش هایی از این کشور را اشغال کرده آنچنان با برنامه عمل کرده است که توانسته است بازار سوریه را پر از محصولات خود بکند. این در حالی است که ایران بواسطه فعالیت های میدانی در سوریه رابطه نزدیکی با دولت این کشور دارد. از این رو بهانه کردن تحریم ها در این باره از سوی دولت توجیهی جهت دیرکرد در اتخاذ تصمیمات و پسامد فقدان افق نگری های آنها در عرصه دولت مداری با شاخص ها و استانداردهای شناخته شده می باشد. چرا که ایران هیچ گونه مشکلی بابت تحریم ها جهت ارسال محصولات و صادرات به سوریه ندارد؛ پس هر چه در این باره هست به عملکرد منفعلانه دولت ژنرال های خسته و فرتوت مربوط است نه چیز دیگری.
با این حال میزان نفوذ صادراتی ترکیه در سوریه و جا ماندن ایران از رقابت با آن موضوع تازه ای نیست، چرا که نمونه این اتفاق از سوی ترکیه در عراق و اقلیم کردستان نیز در طول سال های اخیر رخ داده است و ترکیه توانسته است ایران را در عراق و اقلیم کردستان به مانند سوریه به عقب براند. در واقع این عقب رانی ایران از سوی ترکیه در عرصه اقتصادی در مناطق مذکور، به سبب برتری محصولات ترکیه نسبت به محصولات ایرانی از حیث کیفی یا ارزش پولی آنها نیست بلکه نتیجه و محصول مدیریت نابلدان و کاهلان در عرصه اجرایی کشور بوده است.
در حقیقت آنچه در این باره اتفاق افتاده و در عرصه رسانه ای هم در قالب خبر به آن پرداخته شده است ماحصل بی کاری و بی عرضگی دولت در عرصه مدیریت و برنامه ریزی از یکسو و سیاستگذاری، تصمیم گذاری و تصمیم سازی از سوی دیگر بوده است. به واقع این خبر نشان می دهد که دولت از تحریم ها و عناوین آن جهت پوشاندن عدم توانمندی ها و ناکارمدی هایش استفاده کرده است. به عبارت بهتر شواهد موجود گویای آن است که تحریم ها ماهیتاً ابزاری به سود دولت و در خدمت آن بوده است که با پنهان شدن در پشت تحریم ها، توانسته ناکارآمدی ها خود را پوشش داده و پنهان کند. بنابراین باید اینگونه گفت که دولت تدبیر حتی در صورت نبود تحریم ها نیز قادر به انجام کاری نبوده و نیست و در عمل نیز نمی توانست کاری را از پیش ببرد، چرا که مشکل جای دیگری بوده است.
کوتاه سخن اینکه، دولت بی کار و ناتوان تدبیر، با عملکرد خود نشان داده که در تمام عرصه ها مشکل آفرین بوده است؛ بطوریکه از همان ابتدای وعده برداشتن تحریم ها با ابزار برجام، تحریم ها را بهانه ای جهت فرار از انجام مسئولیت هایش قرار داد. در واقع دولت با سیاست فرار به جلو، تحریم ها را سپر خود قرار داد تا قبال آنها خود را تبرئه مدیریتی کند. اما انتشار اخباری از این قبیل تمام رشته های دولت را پنبه و سیاست فریب مردم توسط آنها به بهانه تحریم ها را نقش برآب کرده است؛ بطوریکه مهیا بودن شرایط جهت صادرات و انجام سیاستگذاری های صادراتی علیرغم تحریم ها در مثال خبری مذکور علاوه بر آنکه رسوا کننده دولت و اقدامات فریبنده اش در این باره است بلکه باز هم نشان دهنده این موضوع می باشد که با وجود تحریم ها، کارهای بسیاری می توان کرد البته با این پیش فرض که اگر بخواهیم و مایل به انجام آنها باشیم.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
دولتی که بجای کاروتلاش تکیه برتوان وظرفیت داخلی سنگ بنای آن را کلیدکذایی روی کیک مک فارلن تشکیل دهدبایدپشت درباغ سبز آمریکاباجوازقلابی برجام زیرپایش علف سبزشود. 
