«ح-ق» بدتر است یا «ه-ق»؟

گروه سیاسی- حسین شمسیان استاد حقوق و عضو شورای سردبیری روزنامه کیهان، در یادداشتی نوشت: دعوای قدیمی هلیا با چند دوست هم‌سن و سالش، بر سر موضوعی به قول خودش پوچ و بی ارزش، چند روزی است دست‌مایه بحث و گفتگو شده است. عده زیادی اورا نماد سقوط و انحطاط و به لجن کشیده‌شدن جامعه و نسل جوان می‌دانند! گودزیلایی که ناگهان آبروی نظام و جامعه را برده است!

به گزارش بولتن نیوز به نقل از رجا نیوز، نه هیجانات جوانانه و نه تأثیرات فضای مجازی و... هیچ‌یک مورد بحث قرار نمی گیرد! برعکس، انگار خیلی‌ها دنبال خنک کردن دلشان و منکوب کردن این دختر جسور و نشان دادن او به عنوان یگانه‌شرور اجتماع هستند و چنین وانمود می‌کنند که با مجازات حداکثری او، ریشه جرم و جنایت (!!) برای همیشه برکنده می‌شود!

هلیا بدون قمه با دوستش دعوا کرد و بعد از دعوا، قمه‌اش را نشان داد، او همان چیزی است که نشان می دهد نه کمتر و نه بیشتر و البته معتقدم او و اغلب دختران و پسران این روزها با هر شمایلی، در باطن خیلی بهتر از ظاهرشان هستند و تنها ممکن است از این جهت بین ظاهر و باطن‌شان تفاوت و پنهانکاری باشد! اما او که ظاهر و باطن یکسان دارد، جرمش بیشتر است یا آنکه سر سفره جمهوری اسلامی، با ریش تیغ می زند و به روی ارزش ها قمه می‌کشد!؟ حسین قمه‌کش (ح_ق) بد تر است یا هلیا قمه‌کش(ه_ق) !؟ همه تمرکز بر روی مجازات یا حتی درمان را متوجه ح_ق کنیم یا ه_ق ؟!

به‌جد معتقدم «هلیاها» و خیلی دیگر از «بچه‌ها» ،با اندک ملاطفت و توجهی، از ه_ق به افراد مفید و مهربان و بدردبخور تبدیل می شوند. معتقدم آنها محبت ندیده اند‌ حالا یا از ما یا خانواده یا هردو! اما چه کنیم با ح_ق و داعیه دارانی که همه عمر محبت دیدند، مهر دیدند، بالا نشستند، تعریف و تمجید شنیدند، تشویق شدند و بعد از اینهمه محبت، قمه‌کش شدند و به صغیر و کبیر فحش می دهند!؟

پشیمانی هلیا همین است که دیگر دعوا نکرد و قمه‌اش را غلاف کرد و زشتی کارش را فهمید، بر این اساس او را مستحق مجازات نمی‌دانم. اما کسی که مدتهاست از علامه مصباح تا حاج حسن شایانفر و...را بی محابا زیر تیغ کینه گرفته و بر آن اصرار و تاکید تکرار دارد چه!؟ او چه بیماری‌ای دارد؟ درمان یا مجازاتش چیست!؟ بیمار را درمان می‌کنند. اگر بدحال است، بستری می‌کنند. اگر خودزنی می‌کند، دست و پایش را می‌بندند و اگر تمارض می‌کند تا از مجازات بگریزد، تنبیهش می‌کنند تا جامعه در امان باشد.

نباید اجازه داد الفاظ مقدسی مثل شهید و فرزند شهید، دست‌مایه قداره کشی قرار بگیرد و آبروی سیصدهزار شهید و چند میلیون فرزند شهید، بی‌حساب به جیب کسی که در خوش‌بینانه‌ترین فرض، نیازمند درمان است ریخته شود.