پر و بال گرفتن نفوذی ها؛ بزرگ ترین خسارت دولت تدبیر و امید به ایران

گروه سیاسی: در این ایام که بسیاری از مردم ایران در حال روزشماری برای پایان یافتن دوره دولت تدبیر و امید هستند، هر کسی از ظن خود بخشی از عملکرد این حضرات را مورد تفقد قرار می دهد و لقب خسارت بزرگ را به آن بخشی می دهد که از نظر خودش از اهمیت بیشتری برخوردار است. متاسفانه آن قدر هم دایره نفوذ بی کفایتی تدبیریون گسترده است که بحث خسارت بار بودن مدیریت هشت ساله ایشان بر کشور شمول زیادی پیدا می کند.

به گزارش بولتن نیوز، برای نمونه می توان بورس، تاراج ذخیره طلا، ارز 4200 تومانی، تعطیلی صنعت، تعطیلی فعالیت های هسته ای، مذاکرات و برجام، ناتوانی از تهیه اقلام اولیه خوراک مردم، بازار مسکن، کنترل تورم و در آخر مدیریت کرونا را جزو مواردی حساب کرد که در لیست خسارت های بزرگ این دولت به کشور و ملت وارد کرده است. اما خسارت اصلی که عواقبش بیش از همه این موارد است و تا سال ها می تواند کشور را دچار آسیب های جدی کند، موضوع دیگری است.

شاید بتوان به جرات گفت که بزرگ ترین خسارت دولت حسن روحانی، رخنه امنیتی و نفود کردن عناصر بیگانه به درون ساختارهای امنیتی و اداری و مدیریتی کشور است که در نتیجه این اتفاق نظام تا سال ها با مشکلات عدیده و خرابکاری های سازمان یافته ای در بخش های مختلف درگیر خواهد بود. این مساله به این معنا است که مدت ها دستگاه های امنیتی باید به جستجو بپردازند تا همه این افراد را شناسایی کنند. باید پذیرفت این کار بسیار زمان بر و سخت است و انرژی و وقت زیادی از نیروهای امنیتی کشور را به خود اختصاص خواهد داد.

و تنها معضل نفوذ این افراد مختص به بحث درگیری طولانی مدت نیروهای امنیتی نیست. این نفوذی ها می توانند پیشرفت های تکنولوژیک، پزشکی و صنعتی ایران را تنها با یک اقدام خود با اختلال و کندی مواجه کنند و یا به اسم کارشناس و مشاور و یا یک مدیر، تصمیماتی را اجرایی کنند که کاملا مغایر با اهداف تعیین شده در سطوح عالی نظام باشد. در واقع از هر جهتی که به این مساله نگاه کنیم، متوجه خواهیم شد که مسائل و خسارت های دیگر دولت تدبیر و امید در بازه زمانی مناسبی قابل رفع و رجوع هستند.

مقوله نفود امری است که به این زودی ها شرش از سر کشور کم نخواهد شد و همچنان با آن درگیر خواهیم بود. به همین دلایل و سایر عللی که فرصت ذکرشان نیست، خسارت بزرگ و اصلی این دولت فرصت دادن به نفوذی ها برای ورود به ساختارهای تصمیم گیر، تصمیم ساز و اجرایی نظام بوده است.