وقتی کاظم جلالی با ضرب‌وزور سفیر ایران در روسیه شد باید منتظر این افتضاح هم می‌بودیم (تصاویر)

گروه سیاسی ـ مهدی چراغبیکی: در تاریخ ۳۱ فروردین ۱۴۰۰ در پی ملاقات کاظم جلالی، سفیر ایران در روسیه با کریستینا مارتی، سفیر سوئیس در روسیه پیرامون تقویت گفتمان سیاسی دو کشور، آقای کاظم جلالی در صفحه‌ی اینستاگرامی خود عکس‌هایی از دیدار را منتشر کرد و متذکر شد که این دیدار در محل سفارت ایران انجام‌شده است.

به گزارش بولتن نیوز، سفارت هر کشور به‌منزله‌ی خاک آن کشور تلقی می‌شود و هر کس وارد سفارت کشوری می‌شود باید به قوانین و عرف آن کشور پایبند باشد.

دیدار کاظمی با خانم کریستینا مارتی در حالی شکل گرفت که نه خانم سفیر و نه سایر همراهان خانم این هیئت از قوانین پوشش جمهوری اسلامی ایران پیروی نکرده بودند و حجاب مورد تأیید قوانین جمهوری اسلامی نیز رعایت نشده بود.

پر بدیهی است که رعایت نکردن قوانین مربوط به سفارت یک کشور در عرف دیپلماتیک، توهین به آن کشور تلقی می‌شود؛ بسی جای تعجب است آقای سفیر نیز به نقض این قانون و اهانت از طرف هیئت سوئیسی تذکری ندادند و با اهانت هیئت سویسی به قوانین جمهوری اسلامی ایران ایشان همچنان به گفتگوهای خود ادامه داده و عکس‌های این گفتگو را باافتخار در صفحه اینستاگرامی خود قرار داده‌اند.

جلالی نه سوادش را داشت نه تجربه‌اش

وقتی فردی بدون سابقه را در سمت سفیر ایران در کشوری مانند روسیه برمی‌گزینیم باید هم منتظر چنین افتضاحات سیاسی باشیم. جلالی جایگزین دکتر مهدی سنایی شد که بی‌اغراق، موفق‌ترین سفیر ایران در یک کشور خارجی بود. سفیری مسلط به زبان‌های روسی، انگلیسی و عربی. فردی که توانسته، ارتباط بسیار نزدیکی با مقامات عالی روسی، از رئیس‌جمهور گرفته تا اعضای دوما و فعالان فرهنگی، اقتصادی، نظامی و دانشگاهی روسیه برقرار و خود را شخصیتی مؤثر در روسیه معرفی کند.

کاظم جلالی ویژگی‌های سفیر پیشین ایران در مسکو، به‌ویژه تسلط به زبان روسی، مطالعات نظری و تجربه دیپلماتیک در این حوزه را نداشت. ممتنع از این بابت که او با حضور در پنج دوره در مجلس شورای اسلامی، توانمندی خود را در حوزه سیاست ورزی به اثبات رسانده و می‌توان این ادعا را مطرح کرد که فردی با این ویژگی‌ها حتماً از میزانی از هوش سیاسی برخوردار است که بتواند در فرصت کوتاهی در حوزه مأموریتش، بر اوضاع مسلط شود. با همه این‌ها، فی الحال، ظاهر امر نشان می‌دهد در مقایسه با سفیر پیشین، اصلاً گزینه مناسبی نبود.

وقتی کاظم جلالی با ضرب‌وزور سفیر ایران در روسیه شد

در ادبیات دیپلماتیک، دو نوع سفیر به‌صورت عمومی در همه دنیا به رسمیت شناخته‌شده است؛ سفیر حرفه‌ای و سفیر سیاسی. منظور از سفیر حرفه‌ای، فردی است که دوران کاری خود را در وزارت امور خارجه طی کرده و مراتب و رتبه‌های دیپلماتیک را طی کرده و ازلحاظ تجربه، تخصص و آموزشی که دیده، صلاحیت این را پیداکرده که به‌عنوان سفیر در یک کشور خارجی منصوب گردد.

سفرای سیاسی، سفرایی هستند که از خارج از وزارت خارجه کشور‌های مختلف انتخاب می‌شوند. به گفته محمدجواد ظریف، انتخاب نهایی سفیر، حق رئیس‌جمهور است. درست است که اغلب سفرا را وزیر امور خارجه پس از طی همه ضوابط در درون وزارت امور خارجه، به رئیس‌جمهور معرفی می‌کند و رئیس‌جمهور باید آنان را تأیید کند؛ اما در مواردی هم رئیس‌جمهور رأساً تصمیم می‌گیرد که فردی را خارج از وزارت امور خارجه به سفارت منصوب کند.

جنجال‌هایی که جلالی برای استعفا از مجلس به پا کرد و تلاش‌های علی لاریجانی به‌عنوان رئیس وقت مجلس، در رقم خوردن این اتفاق حالا خودش را نشان می‌دهد.

این بار اولی نیست که در یکی از سفارت‌های ایران به قوانین جمهوری اسلامی ایران با سکوت مسئولین ذی‌ربط اهانت می‌شود.

پیش‌تر نیز در سال ۹۶، اتفاق مشابهی در سفارت ایران در مجارستان اتفاق افتاده بود که واکنش‌های زیادی را در پی داشت.