تاریخ انقلاب، پدرخوانده های انحصارطلب و فرزندان مظلوم

گروه فرهنگی - محمدامین فرج‌اللهی در یادداشتی نوشت:شنبه بیست و سوم اسفند رسانه‌ها خبر دادند که اختتامیه نخستین جایزه «کتاب تاریخ انقلاب اسلامی» برگزار شده است. جایزه‌ای که امسال برای نخستین بار به راه افتاده و محصول همکاری خانه کتاب و ادبیات ایران و موسسه تاریخ معاصر است، گویا دوسالانه است و دبیر آن نیز جناب موسی حقانی، رئیس پژوهشکده تاریخ معاصر است.

به گزارش بولتن نیوز، دبیرخانه این جایزه که چندماه بیشتر از عمرش نمیگذرد گیش از این اعلام کرده بود که حدود دوهزار و پانصد اثر برای شرکت در این رخداد فرهنگی ارسال شده است.

شاید هرکس که حتی کمی با مشی تاریخی تحلیلی جناب حقانی و اقمار همفکر با موسسه تاریخ معاصر آشنا بود، احتمال سوگیرانه بودن نتایج این جشنواره را می‌داد، اما جوایز اعلام شده بیش از حد انتظار ناامیدکننده بود.

علت آن "عدم حسن ظن" را باید در آن جست که جناب حقانی و همفکرانشان، اساسا بخشی از "جبهه تاریخنگاران انقلاب اسلامی" را نه تنها به "فهم صحیح تاریخی" و " تسلط بر تاریخنگاری"، بلکه اساسا به "انقلابی بودن و نگاه و نیت خالصانه به انقلاب" قبول ندارند و آنها را عناصر مشکوک و مغرض یا در بهترین حالت دوستان ناآگاه و منحرف در خدمت اهداف دشمنان انقلاب می‌دانند. به همین علت است که اساسا هیچ گاه به آن بخش از جبهه تاریخنگاران انقلاب، نظر لطفی ندارند و اگر در تضعیف شان نکوشند، در بهترین حالت آنها را نادیده گرفته و بایکوت می‌کنند. از سوی دیگر خود و همفکرانشان که از قضا به مدد پشتیبانهای قوی در ساختار و سیستم حاکمیتی، نفوذ و بسط ید خوبی در نهادهای مختلف از جمله صدا و سیما دارند، مدل تحبیب خودشان را غالب می‌کنند. تولیدکنندگان آثار تاریخه ی در صدا و سیما می‌دانند که سالها همین طیف، نبض تولیدات و تأییدات تولیدات تاریخی آنجا را در دست داشتند و سریال ضعیف "معمای شاه" نیز از مهمترین خروجیهای آنها بود.

بگذریم، جوایز اعلام شده از سوی آقای حقانی نشان داد این طیف همچنان بر مشی سابق هستند و فقط خود و دوستانشان را قبول دارند. بنظر آقایان، از سال پنجاه و هفت تا نود و پنج در عرصه "تاریخ شفاهی" فقط سه کتاب "خاطرات آقای فلسفی" خاطرات و مبارزات شهید محلاتی" و"خاطرات حجت‌الاسلام‌ و المسلمین محمدجواد حجتی‌کرمانی" شایسته تقدیر بوده است. در بخش" تحقیقات و پژوهش‌های تاریخی" هم سه کتاب" نهضت امام خمینی" سید حمید روحانی،" خاطرات حسین فردوست" عبدالله شهبازی و کتابی از مرحوم منذر که آن هم چاپ موسسه تاریخ معاصر است انتخاب شده است.

انتخاب‌ها آنقدر سوگیرانه بوده که در همین یکی دو روز گذشته هم صدای خیلی از اهالی قلم درآمده است. امروز هم در پاسخ به برخی نقدها گفته بودند کتاب‌هایی که جایزه ملی دارند را کنار گذاشته بودیم تا فضا برای بقیه آثار، رقابتی شود. خب جنابان! مگر می‌شود در پژوهش تاریخی مدعی بود ولی کتاب ارزشمند" جریان‌ها و سازمانهای مذهبی و سیاسی" رسول جعفریان را نادیده گرفت؟ یا مگر می‌شود در بیست و چندسال میراث تاریخ شفاهی ایران و انقلاب عزیزی چون "محسن کاظمی" و کتاب‌های ارزشمندش از جمله "خاطرات عزتشاهی" و "خاطرات احمد احمد" و یا کتاب فاخری مثل "نقاشی قهوه‌خانه" که خاطرات کاظم دارابی متهم ماجرای میکونوس است را نادیده گرفت؟ واقعا مرکز اسناد انقلاب اسلامی در بیست و چند سال اخیر هیچ کتاب قابل اعتنایی جز خاطرات آيت‌الله فلسفی که آن هم حاصل زحمت جناب رجبی دوانی_از هم فکران و هم محفلان جناب موسی حقانی است_ نداشته است؟ جنابان گرامی کتاب‌هایی مثل پنج جلدی مرحوم حسینیان درباره چرایی انقلاب، صخره سخت و سند انتخاب را ندیده‌اند؟ موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی نیز در این سه دهه هیچ کتاب قابل توجهی جز "خاطرات فردوست" که خروجی تلاش‌های عبدالله شهبازی_ که او هم از همفکران و هم محفلان جناب موسی حقانی است نداشته است؟ یعنی نه دو جلدی "چریکهای فدائی خلق"، نه "شرح اسم" و "الف لام خمینی" و امثال آن هیچ؟ واقعا عیب از این کتاب‌ها و نویسندگانش است که لایق نبوده‌اند یا از سوراخهای تنگ غربال جناب حقانی و دوستانشان و نگاه تنگ نظرانه ایشان؟ آنها که پدرخوانده طور، تابلوی سنگین "جایزه کتاب تاریخ انقلاب اسلامی" را بلند و خود را متولی آن کرده‌اند، امثال محسن کاظمی و رسول جعفریان و هدایت الله بهبودی ها را فرزندان تاریخ انقلاب نمی‌دانند؟