گروه سیاسی: با نزدیک شدن به انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰، آنهایی که سودای حضور در این رقابت را در سر میپرورانند، کمکم فعالیتهایشان را آغاز کردهاند. ما سعی داریم در قالب سلسله یادداشتهایی، به بررسی مختصر آنها بپردازیم. این بررسی در سه مورد انجام میشود: ۱. بررسی آمدن یا نیامدن آنها. ۲. بررسی میزان موفقیت آنها در انتخابات. ۳. بررسی میزان موفقیت آنها در صورت رئیس جمهور شدن. در اولین مطلب از این سلسله یادداشتها سراغ محمود احمدینژاد میرویم.
به گزارش بولتن نیوز، شاید هیچ کس به اندازه او ولع حضور در انتخابات ریاست جمهوری را نداشته باشد. اما خودش میداند کار سختی برای گرفتن تایید صلاحیت از شورای نگهبان دارد. سیگنالهای منفی فراوانی هم از این نهاد دریافت کرده. گویا با افرادی که ممکن است بر اعضای شورای نگهبان تأثیرگذار باشند، دیدارهایی داشته. اما پاسخی که تا الان دریافت کرده منفیست. هرچند احتمال ثبتنام او بسیار زیاد است اما احتمال تایید صلاحیت وی بسیار پایین است. حتی اگر برای گرفتن تایید صلاحیت، هزینههای زیادی بتراشد.
اما فرض کنیم بعد از ثبتنام احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری، او توانست تأیید صلاحیت شورای نگهبان را هم بگیرد. در این صورت شک نکنید رئیس جمهوری بعدی ایران، اوست. اگر نگوییم همه، باید گفت در اکثر نظرسنجیهای معتبری که تا الان منتشر شده، نه تنها احمدینژاد بالاترین رأی مردمی را دارد که باید گفت با اختلاف زیاد از نفر بعدی، در ابتدای آن نظرسنجیها نشسته. به نظر میرسد کاری که دولت روحانی در این سالها با معیشتِ نه تنها طبقات فرودست جامعه که حتی طبقه متوسط جامعه کرد، خیلیها را به این باور رسانده که "باز هم گلی به جمال محمود".
اما اگر احمدینژاد تایید شود و اگر پیروز رقابتهای انتخاباتی باشد، چهار سال ریاست جمهوریاش به نفع مردم خواهد بود؟ به نظر میرسد وی خیلی زود وارد فاز درگیری با ارکان مختلف نظام خواهد شد. به نام دفاع از حقوق ملت، از سپاه و روحانیت گرفته تا مجمع تشخیص مصلحت و مجلس و حتی قوه قضائیه را سیبل حملات خود خواهد کرد. در نتیجه شاهد چهار سال درگیری کاملا عریان و شدید در نوک هرم قدرت سیاسی کشور خواهیم بود که حتما دودش به چشم مردم رفته و در این شرایط، مشکلات جدی جامعه باقی خواهد ماند. حتی ممکن است او پایان چهار سال را هم نبیند.
شما می توانید مطالب و تصاویر خود را به آدرس زیر ارسال فرمایید.
bultannews@gmail.com
آخر به همان نقطه که بودیم ؛ رسیدیم .
سی رفت و چهل طی شد و پنجاه رسیدیم .
افسوس که هر چند دویدیم به جایی نرسیدیم