فرود بوئینگ 747 در تامین اجتماعی!

گروه اجتماعی - افشین اورکی در یادداشتی نوشت: شاید تصور اینکه روزی و روزگاری در بوروکراسی پیچیده و در هم تنیده دیوان سالاری دولتی کشور بتوان شاهد نمایش و پرواز طرح های رویاگونه بود ، برایمان آرزویی دست نیافتنی محسوب می شد ، درست مانند فرود هواپیمایی غول پیکر چون « بوئینگ 747 » در باندی کوتاه و سنگلاخی و پر از چاله و ناهموار، اما اینک می توان با جرات ادعا کرد که این فرود سخت و طاقت فرسا ، گرچه کاری ناشدنی به نظر می رسد ، اما غیر ممکن هم نیست.

به گزارش بولتن نیوز، به باور بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران اقتصادی، بنگاه های اقتصادی انحصاری مانند سازمان « تامین اجتماعی » نمی توانند از پس لرزه های شوک های شدید مانند نوسانات ارزی،رکود اقتصادی،افزایش گسترده و لجام گسیخته بیکاری در میان اقشار زیادی از مردم جامعه،تورم و گرانی،کاهش سطح تولید،افزایش نامتناسب واردات،کاهش صادرات و مولفه هایی در این سطح، دور مانده و به صورتی مانا و پایدار ، توازن و تعادل نسبی خود را برقرار کرده و در میان مدت و دراز مدت،پاسخگوی نیازهای مختلف میلیون ها مخاطب خود در جامعه باشند.

بخواهیم و نخواهیم، قبول داشته باشیم و یا نداشته باشیم ، سازمان های بیمه ای مانند « تامین اجتماعی » در جوامع مختلف

نمی توانند به دور از متغیرها و تاثیرات مثبت و یا منفی تحولات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی به فعالیت خود ادامه دهند.برای این مدعا می توان به انحطاط و ورشکستگی سازمان های بیمه ای در کشورهایی مانند شوروی سابق و ... اشاره کرد.به هر حال همیشه و در همه حال، عوامل،پارامترها و متغیرها تحت کنترل دولت ها قرار نداشته و ندارند.آیا می توان مانع از پیری مردم یک جامعه شد؟

آیا می توان ادعا کرد که همیشه در یک جامعه، سطح تولید از رونق نسبی و متعادلی برخوردار خواهد بود ؟ آیا می توان مانع از گستردگی و افزایش لجام گسیخته بیکاری در میان اقشار جویای کار یک جامعه شد؟

«پارامترهای سیاسی» و «سیاست زدگی » سازمان های بیمه ای را به بحران های ناخواسته و نو ظهوری مانند بیماری « کرونا » بیافزائید و اثرات مخرب آن را در جامعه میلیونی ایران مشاهده کنید.در این میان هشدارها و اخطارهای مشفقانه و دلسوزانه تحلیلگران و کارشناسان صاحبنظر ، شوربختانه تاکنون نادیده گرفته شده است.

پرسش مطرح شده این است که در این میانه و آشفته بازار موجود، چه می توان کرد؟در این مقطع زمانی حساس و استراتژیک و در حالیکه جامعه ایران به شدت درگیر بحران های فزاینده اقتصادی مانند افزایش بی رویه ارزهای خارجی که همه تار و پود اقتصاد ما با آن گره خورده است و در وضعیتی که بسیاری از کارخانه ها،کارگاه ها و شرکت های تولیدی برای تامین مواد اولیه خود به شدت با مشکلات سختی روبرو بوده و هستند و همین مساله موجب افزایش قیمت تمام شده کالای نهایی آنها می شود و در وضعیتی بحرانی آنها نیز مجبور به تعدیل نیروی انسانی و مولد خود هستند، این فرآیند موجب بیکاری روزافزون در جامعه و اثرات مخرب آن برای سازمان های بیمه ای مانند تامین اجتماعی شده و می شود.

آمارها نیز گویای همین نتیجه گیری تلخ و گزنده هستند.افزایش برقراری بیمه های بیکاری در سطح شعبه های تامین اجتماعی در سراسر کشور، ما را به این نتیجه و ره یافت می رساند که دولت ها به طور عام و دولت کنونی به طور ویژه باید مسکن های مقطعی و کاهش دهنده درد را به کناری گذاشته و به جراحی عمیق و بنیادین برای نجات جان سازمان تامین اجتماعی که خود قرار است نقش منجی جان میلیون ها وابسته اصلی و تبعی خود را بر عهده داشته باشد،همت گمارد.

اکنون و در این میانه،شاهد نمایش غوغا سالارانه شعارهای پر طمطراقی مانند اجرای طرح های الکترونیکی کردن خدمات بیمه ای هستیم که مانند همان مسکن های زودگذر و کم اثر برای کاهش درد بیماران است.به هیچ وجه مخالف ارائه طرح های نوین بیمه ای و خدمات الکترونیک بیمه ای در سازمان تامین اجتماعی نبوده و نیستیم که حتی بر این باوریم این طرح ها شاید سال ها پیش باید در این سازمان بیمه ای فرصت ظهور و عرض اندام پیدا می کردند.چه کسی مخالف این است که مردم در خانه های خود بنشینند و سوابق بیمه ای خود را بررسی و آنالیز کرده و در صورت اعتراض به آنچه برای آنها ثبت و ضبط شده است بتوانند از طریق سیستم های موجود اعتراض های خود را مطرح کنند؟ چه کسی چشم دیدن آن را نداشته و ندارد که بیمه شدگان بتوانند در خواست برقراری مستمری خود را از طریق سیستم مطرح کرده و یا در خانه بنشینند و برای آنها دفترچه تامین اجتماعی صادر شود؟

اما آیا در عمل نیز اینگونه است؟آیا چابک سازی،شفاف سازی و روانی و سهولت ارائه خدمات در شعبه های تامین اجتماعی شکل گرفته است؟!

آیا اکنون بسترسازی موجود برای ارائه اینگونه خدمات بیمه ای در سازمان تامین اجتماعی شکل گرفته است؟!

آیا شاهد خطوط پر سرعت اینترنت و اینترانت پایدار و متعادل در شبکه های« IT » سازمان تامین اجتماعی هستیم؟! آنها که ادعا

می کنند چنین بسترسازی در حال حاضر وجود دارد، لطفا توضیح دهند که دلیل قطع انواع سیستم ها و برنامه ها در اواخر هر ماه در رایانه های موجود در سطح شعبه های تامین اجتماعی چیست و تاکنون و پس از گذشت سال های سال،چرا تاکنون نتوانسته اند این اختلال اینترنتی را برطرف کنند؟!

سازمان تامین اجتماعی،به طور قطع و یقین توانمندی های بسیاری داشته و دارد.مهم ترین توانمندی سازمان،نیروهای خلاق و کارشناس آن در پائین ترین رده های آن و به اصطلاح در جایگاه « صف » و اجرا یا همان «شعبه ها » هستند.درست در جائیکه کمتر مورد رصد و دیده شدن مسئوولان ارشد سازمان قرار گرفته می شوند.

وضعیت سازمان تامین اجتماعی درست مانند فوتبال تیم ملی کشور است.در حالیکه شالوده و رکن اصلی تشکیل دهنده تیم های ملی فوتبال در کشورهای صاحب بنام و صاحب سبک، بازیکنان تیم های باشگاهی است،شوربختانه در کشور ما ،یایکنان تیم های فوتبال لیگ برتر و بویژه تیم های شهرستانی به دلیل دیده نشدن توسط مربیان تیم های ملی،مجبور هستند تا به تیم های مشهور و معروف تری مانند پرسپولیس و استقلال رفته و یا لژیونر شوند تا دیده شده و به تیم ملی فوتبال دعوت شوند.

این حکایت در سازمان تامین اجتماعی شدت و شمولیت بیشتری داشته و دارد.کارکنانی که شوربختانه تاکنون هیچ گاه بدرستی آراء و دیدگاه های شان مورد سنجش و ارزیابی مسئوولان قرار نگرفته است.آنها مانند خلبانانی بوده و هستند که مجبورند هواپیمایی غول پیکر مانند « بوئینگ 747 » را در باندی کوتاه،ناهموار و پر مخاطره به سلامت نشانده و سرنشینان آن را که در اینجا، میلیون ها بیمه شده و مستمری بگیر هستند به سلامت به مقصد برسانند!

چه کسی می تواند ضمانت کند و تضمین دهد که این فرود همیشه و در همه حال با سلامت و امنیت کامل انجام شده، می شود و خواهد شد؟

سازمان تامین اجتماعی می تواند و باید بتواند که این ظرفیت های نهفته در درون خود را شکوفا کند و به آنها اجازه دهد تا سکانداری کرده و به حل مشکلات مردم در شکلی مناسب و منطقی پرداخته شود.

به عنوان نمونه در موضوع گسترده ای چون طرح نورس و خامی مانند « 3070 » بهتر بود تا پیش از چاپ اعلامیه ها و بنرها و تبلیغات گسترده محیطی، داشته ها و امکانات موجود را به شکلی دقیق و کارشناسانه مورد ارزیابی قرار می دادند.به عنوان نمونه در حال حاضر بیمه شده از طریق رایانه شخصی خود در منزل درخواست صدور دفترچه می کند.اما برای چاپ نهایی دفترچه؛چاره ای جز آمدن به شعبه و یا یکی از کارگزاری ها را نداشته و ندارد و این یعنی همان اتلاف وقت برای مردم و افزایش ترافیک مراجعه کنندگان در شعبه های تامین اجتماعی و در وضعیت خطرناک کرونایی!

خوب این کار می توانست با ارائه قراردادی میان سازمان تامین اجتماعی و شرکت پست جمهوری اسلامی ایران صورت می گرفت.با دریافت مبلغی مناسب و متعادل از بیمه شدگان ، همین خدمت در شعبه ها انجام شود و دفترچه چاپ شده از طریق شرکت پست برای بیمه شدگان ارسال شود.

بخش زیادی از این درآمد می تواند در سازمان تامین اجتماعی،کسری درآمد سازمان را به شکلی گسترده پوشش دهد و از سوی دیگر اختصاص قسمتی از این درآمد برای کارکنان شعبه ها علاوه بر تامین نیازهای اقتصادی کارکنان، انگیزه و دلگرمی برای آنها بوجود آورد.اما آیا در حال حاضر چنین است؟!

در این ارتباط نمونه های بسیار دیگری نیز می توان مطرح کرد که از حوصله این مطلب خارج است.فقط و فقط امیدواریم تا پیش از پرواز سایر « بوئینگ های 747 » غول پیکر در سازمان تامین اجتماعی، دستکم مدیریت فکور و جوان این سازمان ، باندهای لازم برای فرود را مهیا کنند تا شاهد سوانح و رویدادهای تلخ در این فراز و فرودها ، نبوده و نباشیم.