بیکاری مربیان آموزشگاه‌های رانندگی با شیوع کرونا

به گزارش بولتن نیوز،  ایجاد محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت برای مهار و کنترل کرونا لازم و ضروری است ولی حمایت از برخی مشاغل که با شیوع کرونا و اعمال محدودیت‌ها تحت تاثیر قرار گرفته‌اند، اهمیت بسیار دارد. سفره شاغلان برخی از صنوف و خانواده‌های آنها به دلیل عوامل مختلف متاثر از این ویروس کوچک‌تر شده و آنها را در تنگنای اقتصادی قرار داده است.

مربیان آموزشگاه‌های رانندگی از مشاغلی هستند که با محدودیت‌های فراوانی روبرو بوده‌اند، محدودیت‌های فراوان و برخوردار نبودن از بیمه تامین اجتماعی، از معضلات این گروه صنفی است. نه تنها بسیاری از مربیان آموزشی بیکار شده‌اند بلکه هزینه‌های جاری زندگی مثل خرید لوازم بهداشتی به مخارج روزمره زندگی آنها اضافه شده است.

حسین وحدانی‌فر (رئیس انجمن صنفی مربیان آموزشگاه‌های رانندگی استان تهران) می‌گوید: وضعیت مربیان آموزشگاه‌های رانندگی مناسب نیست و در روزوهای کرونایی بیکاری زیادی را تجربه کرده‌اند. کار ما یعنی مربیان آموزش رانندگی، تعلیم است ولی به اشتباه با کار آموزشگاه‌های دیگر یکسان‌انگاری شده است. مربیان آموزش رانندگی به صورت انفرادی به اشخاص خواهان گواهینامه‌ رانندگی آموزش می‌دهند اما در آموزشگاه‌های دیگر کلاس‌ها به صورت گروهی است. آموزش ما به صورت انفرادی است، گروهی نیست و خطری ندارد.

وی ادامه داد: محیط کاری ما حتی از رانندگان درون شهری یعنی تاکسی‌ها ایمن‌تر است، ۴ نفر همزمان سوار تاکسی می‌شوند و این موضوع در شغل ما اتفاق نمی‌افتد. ما تحت پوشش هیچ حمایتی نیستیم و تسهیلاتی برای ما درنظر گرفته نشده است. دولت هم هیچ امکاناتی برای ما درنظر نگرفته است و همواره از بازوهای خود یعنی راهور ناجا به عنوان نهاد بالاسری ما حمایت می‌کند.

وحدانی فر درباره دستمزد کارکنان این صنف توضیح داد: ما در تعیین دستمزد خود هیچ نقشی نداریم، مربیان آموزش رانندگی به عنوان پیمانکار یا خویش‌فرما درنظر گرفته می‌شوند و خودرو آنها از سوی وزارت صمت قیمت‌گذاری می‌شود. وقتی که به روال کار انتقاداتی وارد می‌کنیم، در پاسخ به ما می‌گویند طرف حساب وزارت صمت، اتحادیه آموزشگاه‌های رانندگی است و ما با صنف کاری نداریم.

رئیس انجمن صنفی مربیان آموزشگاه‌های رانندگی استان تهران تشریح کرد: ما از دیدگاه وزارت کار مشاغل خویش‌فرما محسوب می‌شویم و به همین دلیل تحت چتر حمایتی آنها هم نیستیم. سالانه، آموزشگاه‌ها حدود ۲۰ درصد به نرخ آموزشی اضافه می‌کنند و چند درصدی به مربیان اختصاص می‌دهند.

وحدانی فر ادامه داد: اگرچه حق مربی نسبت به آموزشگاه بیشتر است ولی دریافتی من ساعتی ۱۴۵۰۰ تومان و آموزشگاه ۱۴۷۰۰ تومان است. ما هیچ نقشی در این مساله نداریم و نمی‌توانیم نظر خودمان را اعمال کنیم. حق خودرو هم ساعتی ۱۶۰۰۰ هزار تومان است. قرارداد ما یک‌ساله است و ما موظف به ۱۲ ساعت کار هستیم.

او توضیح داد: ما بی‌مهری‌های فراوانی از سوی وزارتخانه‌های صمت و کار را شاهد هستیم، وزارت صمت دست ما را برای اعمال نظر درباره وضعیت خودمان کوتاه کرده و در مقابل هم وزارت کار ما را تحت پوشش خود قرار نمی‌دهد و در آغاز هر سال دستمزدی برای ما تعریف نمی‌کند.

وی در پایان درباره بیمه تامین اجتماعی گفت: ما مشاغل خویش‌فرما محسوب می‌شویم و باید ماهانه مبلغ ۶۰۰ هزار تومان بابت حق بیمه پرداخت کنیم. اگرچه در این سال‌ها برای بیمه خود تلاش‌های زیادی کرده‌ایم اما تمام تلاش ما بی‌ثمر مانده است.