حجاب میوه‌ای است که باید بذر آنرا جای دیگری کاشت

گروه اجتماعی: حجاب یکی از گزاره اساسی در درون گفتمان انقلاب اسلامی است؛ بطوریکه با پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام سیاسی برآمده از انقلاب، حجاب نیز به یکی از اصول اساسی در نظام تازه شکل گرفته تبدیل شد. در واقع همان گونه که ماهیت انقلاب و نظام سیاسی، اسلامی است، رویکردهای قانونی تدوین شده در ارتباط با مبانی زندگی اجتماعی در ایران نیز بر اساس مبانی شرعی شکل گرفت. از این رو قوانین مرتبط با چگونگی تعاملات در عرصه اجتماعی نیز از فرهنگ شرعی و اسلامی برگرفته و معنا و مبنا پیدا کرد.

به گزارش بولتن نیوز، نکته قابل توجه اینکه، حجاب و قوانین مرتبط با آن نیز برخلاف آنچه پنداشته می شود دینی – مذهبی و حتی بر گرفته از فرهنگ اجتماعی و عمومی جامعه ایرانی است و کمترین ارتباطی با مبنای ایدئولوژیکی دارد. با این حال نظام سیاسیِ اسلامی با توجه به پایه فقاهتی آن بر خلاف نظام های پیشین خود در زمینه آماده سازی بسترهای اجتماعی – فرهنگی حجاب تلاش هایی را انجام داد که در این سال های با توجه به آمار منتشر شده و مشاهدات روزمره در بطن زندگی اجتماعی می توان فهمید که این تلاش ها نتیجه معکوس داشته است.

واقعیت این است که دلایل متعددی درباره افت شدید تمایل اجتماعی به حجاب وجود دارد و هر کدام از این دلایل به نوبه خود نقش عامل و کاتالیزرو را داشته اند؛ اما آنچه رویگردانی از فرهنگ حجاب را به یک مقاومت اجتماعی و نارضایتی فرهنگی تبدیل کرده است و دلیل اصلی در این باره می توان باشد عملکرد ضعیف حاکمیت و گاهاً متناقص در این باره است. بطوریکه علیرغم تلاش برای اشاعه فرهنگ اسلامی و تلاش برای جذبِ صوری، رفتارها و عملکرد متولیان و مسئولان در حوزه های مختلف مدیریتی دفعی بوده و خلاف آن چیزی بوده است که تبلیغ شده است. عدم باور به مبانی تبلیغی، تناقص در رفتار و عمل، و همچنین وارونه انگاری ارزش ها در کنار سیستم مدیریتی محفلی و فامیلی و ... از جمله شاخص های اصلی ریزش های اجتماعی – فرهنگی در این باره است.

در واقع عمده بدنه اجتماعی جامعه با عدم تمکین به مبانی فرهنگی – ارزشی مانند حجاب، این گونه می اندیشند که با این رویه، در مسیر مبارزه منفی با نظام اسلامی قرار دارند. بطوریکه باور همگان در این باره به سمتی سوق پیدا کرده است که به چالش کشیدن احکام دینی – مذهبی و به سخره گرفتن مقدسات، گامی در مسیر مبارزه با نظام اسلامی است.

سوء مدیریت ها، ناکارآمدی های مدیریتی، نهادینه سازی ناعدالتی های اجتماعی – شغلی – آموزشی و تبعیض های عریان در این باره مانند تبیعض در آموزش(فروش صندلی های رشته های خاص مانند پزشکی در کنکور سراسری و اختصاص دادن آن به فرزندان صاحب منصبان)، عدم توجه به اشغال عمومی و افزایش روز افزون خیل بیکاران تحصیل کرده و غیر تحصیل کرده، تخلفات و اختلاس های تکان دهنده در حوزه های مختلف مانند گمرک (که در بولتن نیوز به کرات به آنها پرداخته شده و در تار نمای آن در دسترس است)، عدم توجه مدیران به مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، ترجیح شعارگرایی بر عمل گرایی از سوی مدیران در حوزه حل مشکلات جامعه علیرغم دستورات مقام معظم رهبری و منویات ایشان در راستی حل مشکلات مردم و ... موجب شده است تا جامعه حجاب و عمل نکردن به آن را اسلحه پنهان خود بر علیه نظام اسلامی قلمداد کنند.

بنابراین با توجه به آنچه گفته شد باید تأکید کرد که زمینه های مبارزه اجتماعی با حجاب، در عرصه های مدیریتی شکل گرفته است؛ تربیت و بکارگیری مدیران لیبرال که کمترین بهایی برای ارزش های انقلابی قائل نیستند موجب شده است تا جامعه به سمت برجسته سازی گفتمانی از تعارضاتی چون حجاب و عدم پایبندی به آن گام بردارند؛ به عبارت جامع تر اینکه تبدیل حواشی به متن و اولویت گذاری درباره گزاره هایی چون حجاب در قالب مجازی و اجتماعی و دوگانه انگاری از آن، محصول ناکارآمدی مدیرانی نالایقی است که هزینه های آن بر دوش نظام اسلامی بوده و هجمه های وارده در این باره متوجه آن (نظام اسلامی) است.