عناصر گوناگون داستان نویسی در کتاب «تأملی دیگر در باب داستان»

به گزارش بولتن نیوز، کتاب «تاملی دیگر در باب داستان» به قلم لارنس پرین، در ۹ فصل عناصر گوناگون داستان‌نویسی مانند طرح داستان، زاویه دید، شخصیت‌پردازی، خیال‌پردازی و ... را مورد مطالعه و بررسی قرار می‌دهد.

با وجود اینکه داستان‌نویسی به استعداد بخصوصی نیاز دارد و حتی معیار‌های عام موجود داستان‌نویسی از داستان‌هایی که نویسندگان موفق نوشته‌اند، برآمده است؛ اما لارنس پرین (Laurence Perrine) در کتاب تاملی دیگر در باب داستان (Story and structure) به قصه‌نویسان کمک می‌کند تا سطح آگاهی‌های فنی‌شان را افزایش داده و برای یادگیری بیشتر و بهتر مهارت‌های داستان‌نویسی تلاش کنند.

لارنس پرین در کتاب تأملی دیگر در باب داستان که بار‌ها تجدید چاپ شده و تاکنون فروش بسیاری داشته است، نگاهی تازه به قصه‌نویسی دارد. نگاهی که زاویه دید نویسندگان مهم و معروف ادبیات داستانی را همراه با تحلیل‌های قابل فهم در اختیار شما قرار می‌دهد و از سوی دیگر با ارزش‌های جامعه ایرانی نیز هماهنگ است.

آنچه سبب تمایز این کتاب با دیگر کتاب‌های این حوزه شده، آن است که نویسنده از داستان‌های نویسندگان معروف دنیا جهت نشان دادن عناصر داستانی و تکنیک‌های داستان‌نویسی استفاده نموده است. اغلب مطالب ذکر شده در این کتاب مربوط به داستان کوتاه هستند.

در بخشی از کتاب «تاملی دیگر در باب داستان» می‌خوانیم:

شک و انتظار در داستان، خواننده را وامی‌دارد تا از خود سؤال کند که «بعد چه اتفاقی خواهد افتاد؟» یا «آخرش چه خواهد شد؟»؛ آن‌گاه او را مجبور می‌کند که جهت یافتن پاسخی برای پرسش‌های خود، داستان را ادامه دهد.

شک و انتظار هنگامی به اوج خود می‌رسد که کنجکاوی خواننده به تشویش وی دربارۀ سرنوشت شخصیت اصلی داستان، گره بخورد. درست مثل شک و انتظار قوی‌ای که در سریال‌های قدیمی، که اتفاقاً اسم بامسمای آویزان از پرتگاه را یدک می‌کشید، شاهدش بودیم.

بدین ترتیب که قهرمان مرد را در لبۀ پرتگاهی آویزان نگاه می‌داشتند یا در پایان هر سریال، ضمن حادثه‌ای فرعی، قهرمان زن فیلم را، در حالیکه به ریل راه‌آهن بسته شده بود و قطار سریع‌السیری هم هر لحظه نزدیک‌تر می‌شد، به حال خود رها می‌کردند.

در داستان‌های جنایی به صورت معما، که به داستان‌های معماوار پلیسی معروف‌اند، شک و انتظار، با سؤال «چه کسی جنایت را مرتکب شده است؟» و در داستان‌های عشقی، شک و انتظار، با سؤال: «آیا این پسر به دختر محبوبش خواهد رسید؟» و یا «آیا دو دلداده دوباره به هم دست خواهند یافت، چگونه ایجاد می‌شود؟».

ولی در داستان‌هایی که اشکال پیچده‌تری دارند، این‌گونه نیست و به جای سؤال «بعد چه اتفاقی خواهد افتاد؟» سؤال «چرا چنین اتفاقی می‌افتد؟» مطرح است.

یعنی سؤال چنین داستان‌هایی این نیست که «بعد چه خواهد شد؟» بلکه سؤال این است که «با توجه به مسائل انسانی، چرا شخصیت اصلی داستان دست به چنین اعمالی می‌زند؟» سعی چنین داستان‌هایی همانا تحلیل رفتار «شخصیت اصلی داستان» است.