ژنرال زیر منگنه

گروه اقتصادی: طرح استیضاح شیخ الوزرای دولت تدبیر و امید در دستور کار نمایندگان مجلس شورای اسلامی قرار گرفته است؛ واقعیت این است که کارنامه زنگنه به عنوان وزیر نفت نه تنها قابل قبول نیست بلکه نقدهای فراوانی نیز بر آن وارد است. اینکه مجلس یازدهم تصمیم به استیضاح این وزیر با آنهمه ادعای مدیریتی دارد به نظر می رسد بهترین تصمیم مجلس یازدهم در طی این چند ماهه گذشته به دنبال آغاز کار آن بوده است.

به گزارش بولتن نیوز، واقعیت این است که زنگنه از هر گونه تلاشی در طول دو دوره دولت تدبیر، برای زمین زدن، ویران کردن صنعت نفت و شکستن کمر خانواده نفت مضایقه نکرده است. بطوریکه اگر نگاهی به کارنامه ناموفق و حتی تخریب گرای این وزیر بیندازیم به وضوح خواهیم دید که آنچه در این سال ها در این وزراتخانه برای نفت طراحی و برنامه ریزی کرده است نه برای اعتلاء بلکه برای نابودی بوده است.

به عبارت بهتر اینکه شیخ الوزرایی که نه تنها نتوانسته است به توسعه و آبادانی کمک کند و این توان و برنامه ریزی را نیز نداشته است تا تحولات مثبت و انگیزه بخش را در بخش نفت ایجاد کند. در واقع شیخ الوزرای نفتی دولت تدبیر در این سال ها نفت و وزارتخانه آن را از شکل صنعتی آن خارج کرده و بیشتر به دنبال سیاسی کاری و سیاسی سازی و حواشی از موضوع نفت در کشور بوده است.

بطوریکه آنچه زنگنه را در این سال ها خبرساز کرده است تصمیمات درست یا غلط وی در عرصه نفت نبوده است بلکه اتفاقاتی بوده است که پیرامون وی و دفتر کاری وی در ورزاتخانه نفت رخ داده است. نکته جالب اینجاست که زنگنه حتی نخواسته است برای اتباع زیر مجموعه وزرات خود یعنی کارکنان نفت نیزمفید باشد. چرا که هدف زنگنه در این مدت قلع و قمع این کارکنان با شعار کوچک سازی دولت به هر نحوی بوده است که اتفاقات چندماه گذشته در مورد خودکشی ها گویای این موضوع است.

نباید فراموش کرد که آنچه در این سال در حوزه نفت رخ داده است برخلاف تصور عام معلول شرایط تحمیلی از جانب تحریم ها و فشارها نبوده است بلکه همه آنچه در این راستا بر نفت و صنعت نفت سایه افکنده است علتی دارد که باید در وزارتخانه متبوع، به جستجوی آن پرداخت. به عبارت بهتر شرایط وخیم صنعت نفت در این روزها نتیجه نوع مدیریت زنگنه و همفکران او است.

در واقع سبک مدیریت زنگنه در این سال ها به گونه ای بوده است که فرصت های زیادی را که قبال نفت می توانست برای توسعه و آبادانی کشور مهیا شود را از دست داده است؛ بطوریکه زنگنه و تیم نزدیک به وی در وزارت نفت در راستای مدیریت نفت و فرآورده های نفتی برنامه و اهداف اصلی خود را بر خام فروشی قرار داده اند. رویکرد خام فروشی در وزرات نفت، عدم استفاده از فرصت های سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز، اعتماد بیش از حد به غربی ها، عدم اعتماد به توانایی و ظرفیت نیروهای توانمند داخلی، عدم اطلاعات کافی و شناخت لازم از مسئولیت های اجتماعی وزرات نفت، رها سازی خانواده نفت و کارکنان آن از سوی وزیر نفت، تبدیل نفت از یک صنعت ملی به یک موضوع سیاسی برای تحکیم جایگاه خود و ... از جمله مواردی است که زنگنه را به وزیری ناموفق تبدیل کرده است.

گفتن این موضوع خالی از فایده نیست که بدانیم شیخ الوزرای نفتی دولت، در دولت پیر و خسته امید تنها لقبی از تجربه را به یدک می کشد نه مدیریت و هدف و برنامه های تحول بخش. لقبی که بیش از آنکه محصول فعالیت و مدیریت در حوزه مسئولیت باشد محصول کار سیاسی و جناحی او بوده است. نکته پایانی اینکه زنگنه برخلاف تصور عموم نه وزیر دوران صلح است نه دوران جنگ و نه هر دوران دیگر؛ زنگنه وزیر هیچ دورانی نیست زنگنه تولید یک نگاه جناحی در عرصه سیاسی است که بیش از نگاه مسئولیت پذیر باشد مسئولیت گریز و پرخاش گر است. پس استیضاح این چنین وزیری با القاب شیخ و ژنرال و ... یک تصمیم درست است که باید هرچه سریعتر انجام بگیرد.